De beste The Legend of Zelda-games aller tijden

Wat zijn de beste Zelda-spellen ooit gemaakt? Een vraag die niet zomaar te beantwoorden is. Maar toch hebben wij ervoor gezeten. Van de Nintendo Switch tot de NES, dit zijn volgens ons de beste The Legend of Zelda-games aller tijden.

Deze lijst is een rangschikking van alle Zelda-spellen uit de hoofdserie. Deze hebben van ieder redactielid op basis van verscheidene factoren een cijfer gekregen en het gemiddelde van deze cijfers bepaalde de uiteindelijke plaatsing. Mocht je nu zelf interesse hebben om een nieuwe The Legend of Zelda-titel te spelen dan vind je hier alle Zelda-games die op de Nintendo Switch beschikbaar zijn.

Deze lijst wordt geüpdate bij het verschijnen van een volgende Zelda-titel.

Na de multiplayer-spellen Four Swords en Four Swords Adventure, vond Nintendo het tijd om het eens met één Link minder te proberen. In Tri Force Heroes nemen drie Links deel aan een online of lokaal avontuur. Centraal staat hierin de totem, waarbij de drie Links op elkaar gaan staan om zo in de hoogte puzzels op te lossen. Het spel speelt zich overigens niet af in Hyrule zoals de meeste Zelda-spellen. In plaats daarvan probeer je Styla, princes van Hytopia te redden van een eeuwigdurende modeblunder. -Dennis

Wie de heruitgave van A Link To The Past kocht voor de Game Boy Advance, kreeg als bonus Four Swords cadeau op de cartridge. Zoals de titel al aangeeft, is Four Swords een multiplayergame, waarbij vier Links de krachten bundelen tegen de stormachtige Vaati. Door samen te werken en ieder voor de juiste items te kiezen, kun je de puzzels oplossen. Ook gevechten ga je samen aan. Wat dacht je van een vijand elk bij een oor pakken, en dan uit elkaar trekken? Maar er zit ook een competitief element in, want de speler met de meeste rupees op het einde verdient een speciale prijs. Als extra content is Four Swords zeker geslaagd. En dat vond Nintendo ook, want er volgden meerdere multiplayer Zelda-games in deze stijl, zoals Four Swords Adventure en Triforce Heroes. -Dennis

The Legend of Zelda: The Adventures of Link is een van de minst geliefde games in de Zelda-serie. Maar waarom is deze titel zo omstreden? Het is de tweede Zelda-titel ooit gemaakt en je kan wellicht zeggen dat het ontwikkelingsteam de vrijheid heeft opgezocht. In plaats van een top-down-view speel je dit spel grotendeels als sidescroller en heeft het geheel meer weg van een RPG dan alle andere Zelda-spellen. Link verzamelt namelijk ervaringspunten om zo te groeien in levels en sterker te worden. Dit spel staat bekend om zijn hoge moeilijkheidsgraad en de zwaarste Death Mountain die je ooit zult trotseren (en dan ook nog eens vrijwel aan het begin van de game). Ondanks dat deze niche titel vrijwel onderaan ons lijstje bungelt, zijn er grote fans van dit uitstapje naar de sidescrolling RPG-actie. -Mink

Skyward Sword is de meest eerlijke Zelda. Waar Wind Waker doet alsof het een open wereld is (dat is het niet) en Twilight Princess doet alsof de dungeons complex zijn (dat zijn ze niet), zegt Skyward Sword: dit ben ik, en hier moet je het maar mee doen. Een zeer lineaire, met motion gimmicks volgestopte Zelda. Maar Skyward Sword omarmt deze lineariteit, met ingenieuze puzzels en bijna Mario-achtige hindernisbanen. En wie kan de geniale Timeshift Stones vergeten? En die motion werkt trouwens ook best prima. Skyward Sword, je mag dan een lelijk eendje zijn, maar ik waardeer je. -Mitch

De originele The Legend of Zelda was toen deze uitkwam al revolutionair. Want stiekem is dit een van de eerste open wereld-games, en dat op de NES! Nadat je je zwaard krijgt (“it’s dangerous to go alone!”), stap je Hyrule binnen en kun je gaan en staan waar je wilt. Als speler kun je alle kanten op, en de kerkers in je eigen volgorde verkennen. Voor de NES was dit een ongekende prestatie, maar het had ook een keerzijde. De game is best moeilijk. En doordat het spel is opgedeeld in kleine zones die steeds mee scrollen, is het lastig om je te oriënteren en is het makkelijk om te verdwalen. Ga je de game nu spelen, dan is het een goed idee om er een kaart naast te houden. Desalniettemin is deze geboorte van één van de meest populaire Nintendo-franchises een klassieker! -Dennis

The Legend of Zelda: Phantom Hourglass maakte gebruik van de unieke capaciteiten van de Nintendo DS. Je bestuurde Link helemaal via het aanraakscherm van de Nintendo DS. Met een zwiepje van je aanraakpen viel je met je zwaard aan, de route van de boemerang tekende je zelf en ook het lopen ging via het touch screen. Ook puzzels waren altijd nauw verbonden aan de capaciteiten van de dubbelschermige handheld.  Hoewel het gevoel van controle nooit zo hoog lag als bij andere Zelda-spellen, werkte dit meer dan wonderwel. Wie herinnert zich die beruchte puzzel nog dat je je Nintendo DS moest dichtklappen? -Erik

Als je treinen geweldig vindt, is dit zeker een spel voor jou, maar gelukkig biedt het nog meer! Zowel op het spoor als in de steden zijn vijanden waar je naartoe gaat. Ook zijn er volop puzzels aanwezig. In dit verhaal wilde Link graag machinist worden. Echter vroeg Zelda om een gunst voor hij kon afstuderen. Link accepteerde deze en ging samen met Zelda naar de Spirit Tower. Alleen het spoor verdwijnt opeens en de toren breekt in stukken. Byrne en Kanselier Cole gebruikten deze kans om Zelda te ontvoeren. Haar geest is echter nog bij link. Hierdoor blijft Zelda de hele tijd aan jouw zijde en is ze ook handig te gebruiken. Zelda’s geest kan onder andere Phantoms overnemen. De DS-era was een geweldige tijd voor de Chibi-Link spellen. Het touch-screen waarmee je op mappen kon tekenen met de stylus, blijft een geweldige toevoeging, wat ook bij Phantom Hourglass zo was. Verder is de interactie met Zelda heerlijk en schept het een band met de Prinses. -Evelyne

Het was best een gedoe om een speelsessie voor The Legend of Zelda: Four Swords Adventures op te zetten. Allereerst had je de game nodig (die met een speciale kabel werd geleverd) en daarnaast vier Game Boy Advance-handhelds. Eén voor elke speler. Dit kostte halverwege de jaren ’00 flink wat moeite om bij elkaar te krijgen. Had je dit echter voor elkaar, dan was het genieten geblazen. Four Swords Adventures speelde je gezamenlijk op de televisie, maar iedere speler kon ook individueel op zijn GBA-scherm progressie boeken. Hiermee kon je puzzels oplossen, vijanden verslaan – en natuurlijk felbegeerde loot voor de neus van de speler jatten. Dit alles was gekoppeld aan heerlijke A Link to the Past-achtige gameplay. Een van de beste multiplayertitels op de Nintendo GameCube!

Link’s Awakening was typisch Zelda in gameplayvorm, maar het verhaal bracht je na een schipbreuk op Koholint Island. Link wordt uiteindelijk gevonden door Marin nadat hij op het eiland aanspoelt. Snel komt hij er achter dat de enige manier om terug naar Hyrule te gaan is om de Windfish wakker te maken die op Mt. Tamaranch rust in een gigantisch ei. Het spel heeft verschillende versies gekregen; zo kwam het uit op de Gameboy, vond het zijn weg richting de Gameboy Color met een DX-versie en recentelijk was het spel ook op de Nintendo Switch te vinden. -Robin

Een schemerige prinses, maar zeker niet in schemerig licht. In tegendeel, The Legend of Zelda: Twilight Princess is geweldig. Midna is een unieke toevoeging en zorgt voor leuke interactie. Daarnaast zijn er ook de unieke volkeren van de Zora’s, de Gorons en de Monkeys, elk met unieke achtergrondverhalen. Deze volkeren assisteren je op jouw avontuur. Op avontuur gaan voelt heerlijk en monsters slaan in een 3D wereld voelt gewoon tof.

Bij release waren er twee versies: een GameCube en Wii-versie.  Op de Wii waren controls wat smoother en kon je met de Wii-remote ook echt de bewegingen maken van je zwaard. De Cube-versie was wat traditioneler, je deed alles met de knopjes van de controller. De transitie naar de Wii zorgde echter wel voor een grote bug genaamd de “Twilight Hack” waardoor onder andere spellen die niet voor de Wii waren via een SD-kaart gespeeld konden worden. Dit werd gelukkig snel gepatcht. De Artistic Design, Original Score en Use of Sound werden beloond met awards van IGN. Ook heeft het van vele websites Game of the Year gekregen toen het uitgebracht werd. Het is het zeker waard om te spelen; het verhaal is oprecht goed. -Evelyne