Souldiers - een prachtige Metroidvania gevangen in het vagevuur

Last minute werd Souldiers uitgesteld. Ontwikkelaar Retro Forge zou een paar weken extra nodig hebben om de ervaring te polijsten en de laatste hardnekkige bugs te verhelpen. Ik zou je graag geruststellen dat Souldiers na deze laatste aanpassingen een fantastische ervaring is op de Nintendo Switch. Ergens is dat ook zo, maar toch zit deze Metroidvania vast in het vagevuur. Gevangen tussen de hemel en de hel. Een toepasselijke, maar ironische situatie voor een platformer door het hiernamaals.

Het verhaal van Souldiers begint met een ‘positieve’ noot: een legerregiment van een standaard fantasy-koninkrijkje komt na een aardbeving vast te zitten in een grot. Plots verschijnt daar vanuit het niets een prachtige blonde dame met de lieftallige boodschap dat iedereen ten dode is opgeschreven. De blondine is namelijk een Valkyrie, een uit de Noorse mythologie geleende oorlogsgodin die de taak heeft helden die op het slagveld sneuvelen naar het Valhalla te begeleiden. Zij biedt de ridders, boogschutters en magiërs (het is immers een fantasy-game) van jouw regiment de overtocht aan naar Terragaya. Dit is de wereld tussen het Valhalla en de wereld der sterfelijken. In Terragaya wacht vervolgens een laatste uitdaging om jouw waarde aan de Goden te bewijzen en jouw plaats aan hun zijde tijdens Ragnarok veilig te stellen. Teleurgesteld in jullie anticlimactische dood, maar dankbaar voor het aanbod vertrek je samen met je strijdmakkers naar Terragaya. Voordat je het portaal instapt moet je overigens kiezen hoe je het spel wilt spelen. Doe je dat als een Scout (ridder), Archer (boogschutter) of Caster (magiër)? Je kan dit niet aanpassen tijdens de game, dus kies zorgvuldig.

Eenmaal aangekomen in Terragaya gebieden de Valkyries je de The Keeper of the Gates te vinden. Dit mysterieuze figuur is de sleutel naar het Valhalla en de weg uit de ’tussenwereld’ van Terragaya. Terragaya is echter een wijds land en in duizenden jaren is er nog niemand in geslaagd deze Keeper of the Gates te vinden. Veel inwoners van Terragaya hebben hun wapens dan ook aan de wilgen gehangen en leiden een vreedzaam eeuwig bestaan in Hafin. Deze ‘Eternal City’ is de thuishaven geworden van zielen uit jouw én andere werelden. De informatie die deze Hafinianen met je delen gaat echter in tegen het verhaaltje van de Valkyries. Al snel besluit je op zoek te gaan naar de Keeper of the Gates, of aanwijzingen naar de ware toedracht van jouw dood… ben je eigenlijk wel gestorven?

Pixelpracht

Het verhaal is niet bijster bijzonder voor een fantasy-RPG maar wel aantrekkelijk genoeg om je de wereld van Terragaya in te zuigen. De hoofdattractie van Souldiers is echter de wereld van Terragaya zelf. Retro Forge doet hun naam eer aan en heeft een prachtige wereld gesmeed voor deze game. Terragaya en zijn inwoners doen niet onder voor de mooiste pixel-art uit de hoogtijdagen van het 16-bit tijdperk. Sterker nog, als game die native is ontwikkeld voor breedbeeld-schermen is Souldiers visueel gezien misschien nog wel mooier dan zijn retro-rivalen. De krachtigere hardware wordt ook op een slimme manier ingezet. Hoewel alles in 16-bit stijl blijft, maken de achtergronden gebruik van meerdere losse lagen. Door deze individueel van elkaar te laten bewegen ontstaat een gevoel van gelaagdheid en diepte die in ‘echte’ 16-bit games ontbrak. Souldiers voelt hierdoor wijdser en minder plat aan dan een dertien in een dozijn pixel-art game.

Ook de vormgeving van de verschillende gebieden is een klasse apart. De gebieden zijn divers, groots en vervelen niet snel. Van grasvelden, bossen, vulkanen, woestijnen, piramides, grotten tot de levendige stad Hafin, alles ziet er prachtig uit. Ook valt geen enkel gebied uit de toon bij de rest, wat met zo’n divers palet best knap is.

Een masterclass in 2D level-design

Souldiers is een ode aan de Metroidvania 2D-platformer. De uitgebreide levels zitten vol verborgen schatten en elk gebied kent nieuwe vijanden. De nieuwe vaardigheden die je tijdens je playthrough blijft vrijspelen vormen de sleutel om de volgende sectie vrij te spelen. Omdat de levels zo groot zijn, kan je soms tijdelijk ‘verdwalen’ maar op zich vind je altijd wel je weg door de levels. Die ‘doodlopende weg’ die je eerder over het hoofd zag is dan bijvoorbeeld plotseling wél te doorkruisen sinds je een nieuwe vaardigheid hebt. Ook zijn er genoeg muren die vals of opblaasbaar blijken. Of geeft de toevoeging van de double jump je letterlijk een zetje in de juiste richting. Al met al is avonturieren door de wereld van Terragaya zeer vermakelijk. Ook hebben de eerdere gebieden nog onbereikbare secties voor je in petto die je pas later in het spel kan bereiken. Dat je meermaals door de oude gebieden moet reizen om bij nieuwe gebieden te komen is daarom ook geen straf.

De bazen (met meerdere per gebied) zijn tof ontworpen en vallen niet in herhaling. De truc om ze te verslaan is vooral hun aanvalspatronen leren kennen en hierop te anticiperen. Het geeft zeker voldoening als je ze eindelijk verslagen hebt, en elke baas heeft een uniek patroon om te ontcijferen. Toch beginnen hier ook de eerste barstjes te ontstaan in de ervaring die Souldiers biedt. Op zich is het prima als een game van je verwacht dat je minstens acht keer doodgaat voordat je de betreffende vijand hebt doorgrond. Wanneer de laadtijden belachelijk lang zijn, gaat er echter iets goed mis. Het kost Souldiers op de Switch bijna twee minuten om je personage te respawnen op je laatste (quick)save-punt. Dit haalt je helemaal uit de ervaring en maakt het verslaan van eindbazen of lastige platform-secties bijzonder frustrerend. Het is meermaals voorgekomen dat ik een hele avond deed over slechts één sub-baas. Voor een game die prat gaat op zijn ‘old skool-moeilijkheidsgraad’ is dit eigenlijk een doodzonde. Playthroughs van de game op andere platforms laten overigens zien dat dit een specifiek Switch-probleem is.

Miserabele port

Helaas is dit niet het enige punt waarop de Switch-versie van Souldiers tekort schiet. Telkens als er een nieuw scherm geladen moet worden doet de game hier (te) lang over. Het nut van de fast travel-punten wordt hiermee ondermijnd. In het pyramide-level zijn er zelfs twee lagen waartussen je telkens moet switchen om het einde te bereiken. Op papier is het een tof idee om een level met een ‘voorkant’ en een ‘achterkant’ te hebben. Maar telkens als je een deur tussen de ‘pyramid’ en ‘deep pyramid’ door gaat moet de game een nieuw scherm laden. Met een (te) lange laadtijd als gevolg waardoor een briljant level-design eigenlijk compleet teniet wordt gedaan. Ook haperen de framerate en de reactietijd op bepaalde punten én is het aantal keren dat de game volledig gecrasht is niet op een hand te tellen. Vooral de crash die volgde op een sessie van drie uur om een eindbaas te verslaan was enorm frustrerend. Al moet ik wel toegeven dat het mij daarna slechts twee pogingen kostte om de baas opnieuw te verslaan. Als je het trucje eenmaal doorhebt moet je hem alleen nog even foutloos toepassen en voel je je daarna wel een baas.

Conclusie

En dat brengt ons terug bij het vagevuur waar ik deze review mee begon. Souldiers is op veel vlakken een AAA-ervaring, zowel in de hoeveelheid content als de afwerking. Wie de uitdaging van de moeilijkere platformers van weleer mist, wordt op zijn wenken bediend door Souldiers. Voor de echte masochisten biedt de hoogste moeilijkheidsgraad zelfs een Souls-like ervaring. Op de Switch wordt de game echter geplaagd door slechte laadtijden en technische mankementen. Er is sinds ik mijn review-exemplaar ontving een nieuwe patch uitgekomen, maar in hoeverre deze de problemen oplost, is nog maar de vraag. De laadproblemen zouden al een slok op een borrel schelen, maar werden niet verholpen door de eerste patch. Ergens is het een enorm compliment naar de makers dat Souldiers ook met deze grote gebreken uit blijft nodigen om door te spelen. Soms moeten wij voor een review doorzetten waar we privé al lang de handdoek in de ring hadden gegooid. Souldiers is een game die je – ondanks de frustraties – oprecht door wilt blijven spelen… na een kleine afkoelperiode misschien, maar toch. Daarom is het juist zo jammer dat ik Souldiers niet meer dan een schamele voldoende kan geven. De game heeft zo veel potentie en kwaliteit dat het de technische problemen grotendeels kan compenseren, maar als je de mogelijkheid hebt raad ik je toch echt aan naar een ander platform uit te wijken. Als je Souldiers kunt spelen zoals het bedoeld is, mag je namelijk twee punten bij de eindscore optellen. Drie als je fan bent van uitdagende Metroidvania’s. De Switch-versie zit echter vast in het vagevuur: Te slecht om op te hemelen, te goed om te verbannen naar de hel.