Lone Ruin - Alleen is maar alleen

Lone Ruin is de nieuwste indiegame in het eindeloze roguelike-genre. Met een opvallende grafische stijl en een pompende elektronische soundtrack belooft Lone Ruin iets bijzonders te worden. Helaas viel het spel mij als meer casual speler in de praktijk tegen.

Lone Ruin is de zoveelste titel in een lange reeks aan roguelikes voor de Nintendo Switch. De game dropt je na een nietszeggend openingsfilmpje direct in een sombere ruïne. Kies uit een handjevol wapens. Versla alle vijanden. Selecteer een upgrade. Je kent het wel. Het is een twin stick shooter, maar verder volgt het spel een klassieke formule en vertelt je niets. Gameplay first. Ik mag dat wel

Drum and Bass

Gameplay mag dan koning zijn, Lone Ruin ziet er ook nog geweldig uit. De pixel art is dik in orde en het hevige gebruik van paars en blauw geven de visuals een eigen smoel. Crunchy geluidseffecten en een soundtrack vol met drum and bass krijgen ook een dikke Mitch Seal of Approval. Lone Ruin lijkt, althans aan de oppervlakte, echt voor mij gemaakt. Waarom leg ik het spel dan toch zo snel aan de kant?

Tijdens het spelen van Lone Ruin gingen mijn gedachten regelmatig naar West of Dead, de eerste roguelike die ik speelde. Een game met gevarieerde omgevingen, korte maar krachtige gevechten en zeer tactische gameplay. Ondanks de willekeurig gegenereerde content, voelde iedere shoot-out bijna handgemaakt. Zo goed stak het design in elkaar.

Geen cowboys

Je voelt ‘m al aankomen, maar Lone Ruin voelt in alles als het direct tegenovergestelde van West of Dead. De waves en waves aan vijanden duren altijd net iets te lang, de omgevingen voelen eentonig en de combat draait meer om vingervlugheid dan tactiek. De moeilijkheidsgraad naar ‘Easy’ veranderen lost helaas geen van deze problemen op.

Lone Ruin probeert uiteraard geen West of Dead te zijn. De game gaat voor een ander soort sfeer en gameplay en voert beide goed uit. Het speelt allemaal lekker weg en ziet er stijlvol uit, dus als deze combinatie van twin stick shooter en roguelike jou wel aanspreekt, is Lone Ruin zeker een aanrader. Drum and bass soundtrack ten spijt, is dit niet voor mij.

Conclusie

Lone Ruin is een aardige roguelike game voor de Nintendo Switch. De game ziet er goed uit en speelt fijn, maar de lange waves en eentonige omgevingen zuigen voor mij de fun uit het spel. Diehard fans van roguelikes zullen het pure karakter en de uitdaging waarderen, maar voor casual spelers zijn er genoeg leukere alternatieven.