Het roguelike genre is inmiddels bijna een cliché in de wereld van indiegames, maar zelf moest ik er lange tijd niets van hebben. Totdat West of Dead op mijn digitale deurmat viel en zijn klauwen in me zette. West of Dead mixt namelijk het roguelike genre met een tactische shooter die je bekijkt van uit een isometrisch perspectief en dat levert een verdomd verslavend spelletje op.
West of Dead vertelt het verhaal van de overleden cowboy William Mason. Overleden, want hij wordt aan het begin van de game wakker met een vlammende schedel als hoofd in een schimmige saloon. De barman informeert je vriendelijk over je locatie: het vagevuur, waar de zielen van overledenen de oversteek maken naar het hiernamaals. Aan Mason de taak om deze nieuwe wereld te verkennen en uit te zoeken wie hem vermoord heeft en waarom.
Maniakaal gedrocht
In de kern is West of Dead een isometrische shooter waarbij je tactisch dekking moet zoeken tijdens vuurgevechten. Als Mason kun je maximaal twee geweren dragen. Je munitie is oneindig, maar de magazijnen zijn klein en herladen zonder dekking betekent heel vaak game over. Je vijanden verstoppen zich daarbij soms in het duister, maar verspreid door de arena hangen (in het begin) vaak een aantal lantaarns. Ontvlam deze en de vijanden zijn tijdelijk versuft, waardoor ze al snel kennismaken met jouw shotgun in hun gezicht.
Hoe verder je komt in het spel, hoe intenser deze vuurgevechten worden. Zo gaan vijanden zelf dekking zoeken of elkaar genezen. Of er komt opeens een idioot gedrocht maniakaal op je afgerend die ontploft in je gezicht en de helft van je levensmeter meeneemt. Ouch. Ieder gebied heeft zo zijn eigen verassingen. Van hagedismonsters die zich Resident-Evil-stijl verschuilen in het moeras tot lompe Golems die je cover in één klap stuk slaan. De bottomline is dat het spel je continu uitdaagt om van tactiek te veranderen.
Log in of maak een account aan om een reactie te plaatsen!