13 Sentinels: Aegis Rim - Mechanische Monsters in een tijdloos verhaal

Vorige week las je al in mijn preview dat ik enorm te spreken was over de setup van 13 Sentinels: Aegis Rim. Deze japanse avonturengame gemengd met een real-time strategie spel smaakte naar meer. Nu ik de game volledig heb uitgespeeld en alle geheimen heb ontrafeld van dit waanzinnige mysterie durf ik dit zonder twijfel te zeggen: 13 Sentinels: Aegis Rim is absoluut een meesterwerk.

Dertien tieners hebben de hoofdrol in 13 Sentinels. Ieder met hun eigen verhaal en verbinding tot de gebeurtenissen in het overkoepelende narratief. Op een dag vallen de Deimos Japan aan met maar één doel: het bereiken van een ondergrondse UFO die het ‘mainframe’ bevat. De enige manier om de Deimos te stoppen, is door gebruik te maken van de Sentinels. Massieve robots met een destructieve kracht, maar ook veel technologie waar niemand precies wat van af weet. Het meest bijzondere aan het verhaal van 13 Sentinels is dat het zich afspeelt in verschillende tijdsperiodes. Als je dacht dat je je typische ‘Neon-Genesis Evangelion’ verhaal wel kende, gooit 13 Sentinels daar nog eens een flinke dosis aan sciencefiction bovenop. Tijdreizen, parallelle dimensies, Androïden én AI spelen een voorname rol in dit waanzinnige avontuur. Dit maakt het verhaal ook verdomd moeilijk om over te schrijven, want het is niet alleen erg complex, maar alles voelt ook nog eens aan als een spoiler. Gelukkig zijn de hoofdpersonen het hart van het verhaal. Onderlinge intriges, romantiek én de onvermijdbare amnesia zorgen er echt voor dat je vanuit alle hoofdpersonen het verhaal wilt meemaken. Het overzicht houden kan soms lastig zijn, maar de analysis mode zet alle gebeurtenissen chronologisch op een rij als je even de draad kwijt bent.

Geen valkuil te bekennen

Dit is emblematisch aan de ervaring met 13 Sentinels. Schijnbaar alle valkuilen waar je normaal tegenaan loopt in zowel avonturenspellen als real-time strategiespellen lijken te zijn verholpen. In het avontuur zelf ben je nooit onnodig aan het wachten en is er altijd een snelle mogelijkheid om tijd door te spoelen of naar een ander checkpoint in het verhaal terug te springen. Hints zijn altijd duidelijk gemarkeerd als je ze hebt gevonden en je bent niet doelloos vier locaties aan het afspeuren naar dat ene object dat je voortgang verhindert. Dit is een verademing ten opzichte van andere Japanse avonturenspellen als Famicom Detective Club en de oudere Ace Attorney-games.

Overladen met variatie

Het was het real-time strategie-onderdeel van het spel waar ik enige reserveringen op na hield na mijn preview. Met name de herhalende structuur van missies en het gebrek aan visuele effecten deden mij niet heel veel. Gelukkig kan ik zeker stellen dat ook dit deel van de game subliem in elkaar steekt. Ook hierbij is weer te zien dat Vanillaware ervoor heeft gezorgd om obstakels tegen te gaan voordat ze ontstaan in de gameplay. Een briljante twist is het ‘overload’ systeem. Als je een personage twee keer achter elkaar gebruikt in het strategiedeel, raakt dit personage ‘overloaded’. Hierdoor moet deze ten minste één gevecht uitzitten voordat je deze weer kan inzetten. Wat dit zo slim maakt, is dat je hierdoor wordt geforceerd om ieder gevecht te veranderen van teamsamenstelling én strategie. Zeker als de golven aan vijanden steeds venijniger en sterker worden. Sommige Deimos maken gebruik van schildgenerators die je als eerste moet vernietigen. Andere vijanden kan je alleen verslaan met aanvallen die minstens 300 schade doen in één klap, waardoor je opeens je melee-Sentinels nodig zal hebben op de frontlinie. Ieder gevechtscenario voelt hierdoor uniek aan en zet je ook echt aan het denken. Meermaals betrapte ik mijzelf op een gespannen gevoel tijdens de gevechten om iedereen in leven te houden én de oh zo belangrijke terminal te blijven verdedigen. Er is werkelijk geen strategiespel waarin ik zo heb genoten van de combinatie van gevechten en planning vooraf. 

Houdt de streak hoog!

Aanvullend op dat overloaded systeem word je als speler ook beloond voor het volhouden van een winning streak. Je kan er namelijk voor kiezen om je overloaded personages uit te laten rusten en ze terug te krijgen. Maar hierdoor breek je de continue win-streak die je beloont met een extra multiplier van je punten. Met deze punten en meta-chips kan je de Sentinels verder upgraden en de robots beter van elkaar onderscheiden. Zo had ik uiteindelijk een aantal Sentinels die waren toegewijd aan verdediging met het plaatsen van sentries en schilden en had ik ook enkele personages zo uitgerust dat ze optimaal inzetbaar waren tegen vliegende Deimos. Het veroorzaken van een kettingreactie door op de juiste momenten de juiste aanvallen uit te delen en grote groepen vijanden onschadelijk te maken, gaf mij echt een euforisch gevoel dat ik maar zelden heb meegemaakt in andere strategiespellen. 

Visueel nooit verveeld

Het helpt ook dat de game nog steeds adembenemend mooi is om te zien. Van de prachtige background tijdens het avontuurdeel tot aan de details in de animatie en personage-portretten tijdens de gevechten. De strategie-elementen blijven soms een tikje te simpel visueel weergeven voor mijn smaak, maar het is een logische keuze gezien de enorme hoeveelheid vijanden op het scherm. De soundtrack draagt hier ook zeker aan bij. De muziek is niet overdreven aanwezig, maar raakt de perfecte snaar op het moment dat het nodig is.

Misleidend menuutje

Mijn grootste bezwaar zit hem in de omslachtigheid van de menu’s. Met name tijdens de gevechten ontdekte ik pas laat hoe je precies de Robots kan upgraden naar de volgende niveaus. In de context van het spel, is het dan ook soms lastig om te achterhalen wat elk onderdeel precies doet tijdens het strategie-aspect. Ook in het avonturenspel merkte ik soms dat het selecteren van de juiste optie in het ‘thought cloud’ menu een tikkeltje omslachtig was. Het maakt het spel absoluut niet onspeelbaar, maar wees gewaarschuwd dat bij de toelichting van enkele menu’s je even goed moet opletten hoe alles precies werkt.

Conclusie

13 Sentinels: Aegis Rim is echt een onmisbaar spel voor de fan van Japanse avonturenspellen en real-time strategie. Het verhaal is een meeslepend drama dat door tijd én ruimte springt, maar leunt op de persoonlijke kracht en charmes van alle hoofdpersonen en bijfiguren die je tegenkomt. De strategische combat is razendsnel en voelt nooit hetzelfde door de slimme technieken die de makers hebben gebruikt om herhaling te voorkomen. Dit is werkelijk een pareltje dat genadeloos goed uit de verf komt op de Switch.  Laat deze fenomenale game ab-so-luut niet links liggen!