Victorie!

De oorlog is voorbij, de troepen keren huiswaarts. In minder dan acht maanden tijd heeft Nintendo zich de complete game-industrie toegeëigend. Ik ging op zoek naar de vraag die op ieders lippen ligt; hoe?

Revolutie
Nintendo’s president Satoru Iwata won al snel de harten van de hardcore fanbase en de spelontwikkelaars. Hij gaf Nintendo een nieuw, stijlvol, vriendelijk gezicht. Toen Yamauchi in 2002 aftrad als CEO van het bedrijf, kreeg Iwata de taak om de “The Big-N” er weer bovenop te helpen. Iwata wilde Nintendo weer mee laten tellen in de game-industrie. De spelconcepten waren verouderd en de werknemers ontevreden. De eerste stap was echter tijd winnen. De GameCube lag in een dal en Iwata beloofde om vijftig miljoen GameCube’s te verkopen. Een belofte die hij onmogelijk waar kon maken. Zelfs met The legend of Zelda: The Wind Waker en Metroid Prime was het onmogelijk om zulke grote aantallen machines te verkopen. Even leek het erop dat Iwata zeer snel af zou treden als president van het bedrijf. Voor buitenstaanders leek zijn aanpak niet verder te reiken dan een prijsreductie naar 99,99 voor de GameCube en een experimentele GBA en GameCube verbinding.

Iwata was echter tijdens de ondergang van GameCube met veel belangrijkere zaken bezig. De Nintendo DS moest het bedrijf een nieuw uiterlijk geven, fris, uniek en bovenal leuk. Het vreemd ogende apparaat bevatte twee schermen waarvan je eentje kon gebruiken als touch-screen. Daarnaast had men talloze hightech snufjes ingebouwd zoals een Wifi chip, 3D chip en hoge kwaliteit speakers. Het viel niet mee om de DS te positioneren op de markt. Sony was op zoek naar bloed, het bloed van Nintendo. De PSP moest het handheld monopolie van Nintendo omver werpen en een nieuwe standaard zetten voor portable gaming. Sony wist echter niet dat Nintendo al langer bezig was met haar nieuwste telg.

De DS had aanvankelijk software om de hardcore fanbase over te halen; Nintendo gamers die de opvolger van de Gameboy zonder twijfel zouden kopen. Aan de andere kant betekende de naam DS een nieuwe start. Gameboy werd vaak geassocieerd met de GameCube en het woord kiddy, of kinderlijk. Men wilde al heel lang van dit imago af en noch Metroid Prime of Metal Gear Solid zorgde hiervoor. De DS gaf Nintendo een nieuwe merknaam en een krachtige pilaar. De wereld omhelsde het apparaat en vooral in Japan waren de handhelds niet aan te slepen. Het succes werd compleet toen we kennis maakte met non-games; een naam die de succesvolle doelloze spelletjes als Nintendogs, Brain Training, Electro Plankton en Trauma Center meegekregen hebben. Nintendo had het gamen opnieuw uitgevonden.

Hype
Synchroon met de DS lancering werkte het bedrijf aan het opbouwen van een ongelofelijke hype voor haar nieuwe console. “When you see Revolution’s graphics you will say wow!”. Iwata deed een poging om de hardcore voor zich te winnen. Nintendo had reclame nodig en de beste reclame is mond tot mond reclame. Er is geen effectiever marketingmiddel dan je eigen fans. Het bedrijf sprak tot gamers om zich klaar te maken voor een revolutie. Een nieuwe manier van gamen met als sleutelwoord innovatie. Het systeem zou snel op de markt verschijnen en een nieuwe innovatieve besturing huisvesten. Daarnaast kreeg het apparaat een prachtige line-up en een online versie van Smash Bros. op de lancering. Maar er is meer, de Revolution stelt je in staat om alle N64, NES en SNES klassiekers te downloaden. Hadden we al gezegd dat Hideo Kojima, Ubisoft, Grasshopper en EA werken aan exclusieve spellen voor het apparaat?

Veel bewijs voor zijn uitspraken had Iwata niet, sterker nog de helft was regelrechte lariekoek. Masahiro Sakurai begon pas een dag later als enige aan het nieuwe Smash Bros. spel. De wereld keek met open mond toe hoe Sony zichzelf de grond in boorde met leugens en namaak filmpjes van talloze prachtige spellen. Tegelijkertijd begonnen de web logs uit te puilen van Revolution nieuws en prees men de onzin die Iwata uitkraamde. De ene na de andere ontwikkelaar had ineens interesse in een apparaat waar we nog niets van gezien hadden. Concepten van controllers, joysticks en spellen vlogen over het internet. Revolution, Revolution, overal waar je ging kon je het ruiken, voelen en proeven. Ieder woord van Iwata en Miyamoto werd omgekeerd, alle patenten van Nintendo werden doorzocht, op zoek naar het geheim van de Revolution.