Het is immers niet altijd even slim om een specifieke ontwikkelaar en/of uitgever aan te vallen op diens producten. De kans bestaat dat je in de toekomst niet meer uitgenodigd wordt voor exclusieve hands-ons, leuke evenementen, of dat zelfs de reviewspellen-kraan dichtgedraaid wordt. Het risico weegt bij ons niet op tegen het vrije woord waarmee wij duidelijk kunnen maken hoe wij, en dan met name ik persoonlijk, denken over hetgeen er uit Ubisofts fabrieken komt rollen op de Nintendo DS en Wii.
Het o zo mooie en fantastische Ubisoft, één van ‘s werelds grootste gamebedrijven, beleefde begin 2004 nog één van de mooiste perioden uit haar bestaan. Met multiplatform titels als Prince of Persia: The Sands of Time, Beyond Good & Evil en Splinter Cell scoorde het Franse bedrijf zowel bij pers als gamers goed. Het was niet meer dan verdiend dat het bedrijf lof hiervoor kreeg en het was te hopen dat de positieve lijn voortgezet zou worden. Dat gebeurde in eerste instantie ook wel. Het was niet meer dan logisch dat er vervolgen uit zouden komen – op Beyond Good & Evil na – om op het succes te leunen. Niets aan de hand, want de kwaliteit was nog steeds bovengemiddeld. Tot een bepaald moment…
Farewell GameCube, hello DS!
Op de PlayStation 2 en Xbox kwamen er in tegenstelling tot de GameCube nog wel enkele franchises met nieuwe delen. Veelal Tom Clancy shooters, waarvan op de GameCube ongetwijfeld een tekort aan was. Bekijk onderstaande lijst eens en zie een kleine greep van de PlayStation 2 en Xbox titels, terwijl wel alle GameCube titels getoond worden. Het moge duidelijk zijn dat third party games als deze toch net voor dat ene steuntje in de rug zou zorgen waardoor GameCube bezitters het niet enkel van Nintendo’s boerderij hoefde te hebben.
Tijd voor verandering bij Ubi, want verandering kan goed zijn. Op dat punt komt Nintendo te hulp schieten met haar creativiteit. Met de introductie van de Nintendo DS op 11 maart 2005 in Europa en het daarop volgende succes met de Lite, is het voor Ubisoft duidelijk. Geld verdienen met games die de mainstream moeten aanspreken. Mensen die nauwelijks iets met gamen hebben, geen benul hebben, naar het hoesje kijken en zeer waarschijnlijk vanwege hun jeugdige leeftijd nog bij hun ouders zeuren om het voor hen aan te schaffen. Voilà, ziehier de hedendaagse doelgroep van het in 1986 opgerichte bedrijf.
ZZZZzzzz….
De laatste letter van het alfabet betekent niet alleen het begin van een shitload aan ongeïnspireerde klonen, welke allemaal eindigen op z, maar ook slaapverwekkende kwaliteitloze games. Horsez, Dogz en Catz worden als proefkonijnen op de markt gebracht nadat deze zelfde markt reeds lang en breed is gevallen voor de charmes van Nintendo’s puppy’s. Het gevolg van de toch wel goed verkopende bagger is dat het hele dierencircus bij Ubisoft wordt losgelaten om aan iedere kinderwens te voldoen. Nu moet er wel gezegd worden dat er de laatste tijd al überhaupt nauwelijks iets interessant op de dubbelschermige handheld uitkomt, maar door wanproducten als bovengenoemde belandt het aanbod voor een platform in een negatieve cirkel. Denken we klaar te zijn met de verzorginggames, dan is daar Ubisoft – wie anders – om ons even te ‘verblijden’ met troep, welke nog in de strikte zin van het woord als ‘spelletjes’ worden genoemd. Ubisoft, games zijn er voor ons plezier. Niet om diegenen te irriteren met hun laatste aankoop. Ga toch weg met Weekend Miljonairs, CSI, Scrabble en al die op film gebaseerde zooi.
Log in of maak een account aan om een reactie te plaatsen!