Wat is de beste game uit de serie? Waarom?
Dreon: “Pokémon Silver is voor mij echt de beste game uit de serie. Het spel bevatte drie geweldige starter-Pokémon waarvan de laatste evoluties allemaal even stoer zijn. Ook de Johto regio was geweldig om te verkennen met zijn intrigerende oud-Japanse referenties en mythes gegoten in een Pokémon-wereld. Wat deze game nog wel het meest geweldig maakt, is dat je na het verslaan van de Pokémon League ook nog de kans krijgt om de gehele Kanto regio opnieuw te verkennen en ook daar kampioen te worden.”
Sascha: “Ik neig erg naar Pokémon: Let’s Go. Even los van het nogal saaie, catch-systeem vond ik de game een prima vertaling van een stukje nostalgie naar een nieuw jasje. De mogelijkheid om een game zoals Red opnieuw te beleven in 3D, met een veel levendigere wereld, vond ik fantastisch. En ik kon op Charizard’s rug zitten, I mean, COME ON !”
Erik: “Dat kunnen natuurlijk alleen Red, Blue en Yellow zijn, de originele trilogie, met een fundament zo ijzersterk dat Game Freak dit nooit heeft veranderd. Ik ken geen andere game die zo’n culturele impact op onze wereld heeft achtergelaten, zelfs Super Mario niet. Het vangen en trainen van zakmonsters speelde op briljante wijze op de fantasie en het inlevingsvermogen van kinderen (en volwassen kinderen) in. Iedereen kende, leefde en ademde Pokémon rond de eeuwwisseling. Deze games waren dé reden dat Pokémon GO zo’n fenomeen is geworden. Zelfs tegenwoordig is zijn impact nog voelbaar, met het openingstheme van de animé in de hoogste regionen van Radio 2’s Top 2000. Man, ik zou er specials vol over kunnen schrijven. Wát een tijdloze klassiekers.”
Dyon: “Zonder de originele trilogie uit de tweede generatie tekort te doen, denk ik dat Pokémon Heart Gold/Soul Silver de perfectie naderen als ik het over een Pokémon-game heb. Maar liefst 16 gyms, twee regio’s om te ontdekken, meer dan 400 te verzamelen Pokémon én natuurlijk het toevoegen van wat belangrijke elementen die niet in het origineel zaten, zorgen ervoor dat deze mijn favoriete Pokémon-games aller tijden zijn. Ik hoop dat we ooit nog mogen meemaken dat er meerdere regio’s in een Pokémon game zitten, of ooit een titel waarin alle regio’s zitten en een hoop te ontdekken valt, want los van al die gevechten, vind ik het ontdekken van werelden nog altijd het leukste om te doen in de Pokémon wereld.”
Mitch: “Dat is voor mij een gelijkspel tussen Gold/Silver en Ruby/Sapphire. De tweede generatie bracht ons een sloot aan vernieuwingen. Denk aan het dag- en nachtsysteem, breeding en toen gloednieuwe types Dark en Steel. En een (licht gekrompen) versie van Kanto als complete extra spelwereld? Subliem. Toch begon ik pas écht verslaafd te raken aan Pokémon bij de derde generatie, want dankzij het internet ontdekte ik rond die tijd ook het competitieve element van Pokémon. Samen met mijn broertje sloeg ik aan het EV trainen en bouwden we competitieve teams, die we uiteraard voor elkaar geheim hielden tot de epische confrontatie op het strijdveld. Oh, en ‘Gen 3’ heeft by far de sterkste Pokémon-designs, van Absol tot Zangoose, dat ik je brom!”
Kitty: “Pokémon Red/Blue heeft natuurlijk de eer om de meest nostalgische, baanbrekende game te zijn. Maar van alle reeksen heb ik daarna uiteindelijk het meeste plezier beleefd aan X. Ik vond het wel fijn dat het grinden er steeds meer uit werd gehaald, en er zaten ook na een paar faal-generaties weer echt leuke nieuwe Pokémon tussen. Er waren natuurlijk ook wel nadelen: zo vond ik alle starters helemaal niks, en vond ik dat je wel heel veel Pokémon gratis kreeg.”
Neslihan: “Toegegeven, dit is vooral uit nostalgie, maar ik kies voor Pokémon Sapphire. Pokémon Sapphire was mijn eerste Pokémon-game en ik heb geen idee hoe vaak ik het wel niet uitgespeeld heb! Zelfs nu voelen alle plekken heerlijk vertrouwd aan wanneer ik het weer eens speel, maar is dezelfde magie ook nog steeds aanwezig. Oh, en hoe kan ik die fantastische trompet-soundtrack vergeten! Ik zou alleen nog wel dolgraag andere Pokémon-klassiekers willen spelen die ik gemist heb (vooral de eerste en de vierde generatie). Stiekem wil ook al jaren SoulSilver opnieuw spelen, maar kan ik het maar niet over mijn hart krijgen mijn originele safe file te wissen… Ach ja, ik heb nog altijd Pokémon Sapphire om op terug te vallen!”
De uitslag
Met een hele kleine meerderheid van twee stemmen versus “iedereen stemt op wat anders”, wint Ruby/Sapphire/Emerald. Maar eigenlijk ook alleen omdat Mitch valsspeelt door twee stemmen uit te brengen. We geloven niet dat we hier in de nabije toekomst over zijn uitgepraat!
Wat is je favoriete starter uit deze generatie? Is dat hetzelfde als je algemeen favoriete starter?
Dreon: “Totodile was mijn favoriete starter uit de tweede generatie, deze schattige krokodil verandert in een stoere aligator waar iedere trainer bang voor mag zijn. Mijn favoriete starter uit alle generaties is niemand minder dan Charmander, er is geen Pokémon zo stoer als Charizard!”
Sascha: “Charmander, Charmander all the way. En ja, van het beperkte aantal Pokémon games, die ik gespeeld heb, is dat sowieso mijn all-time favorite. En met wat ik gezien heb van de starters van de overige generaties denk ik dat Charmander alsnog mijn favoriet blijft. Ik denk dat het vooral komt door een combinatie van ‘eerste starter ooit’ is en de manier hoe Ash’ Charmander zich in de anime ontwikkeld heeft.”
Erik: “Van Sword & Shield Scorbunny, natuurlijk. Wie wordt nou niet blij van dit energieke beestje? Voor mijn algemeen favoriete blijf ik bij vuur: Torchic. Dit beestje heeft een speciaal plekje in mijn hart vanwege Pokémon Ruby & Sapphire, maar ook omdat ie zo schattig en onschuldig is. Daarnaast is Blaziken natuurlijk ongelofelijk stoer.”
Dyon: “Dan kies ik toch voor de altijd blije waterkrokodil Totodile! Het is niet vaak dat het watertype mijn favoriete starter is, maar Totodile had iets wat ik niet kan verklaren. Het is overigens niet mijn favoriete starter, want dat blijft natuurlijk Charmander uit Generatie 1. Hoe vet was het toen het uiteindelijk een Charizard werd, een vliegende draak (ondanks dat het dragon type toen nog niet bestond)! Supervet!”
Mitch: “Dan ga ik toch voor Mudkip, ik ben altijd wel fan van de waterstarters. Ze zijn altijd lekker gebalanceerd voor de maingame en het leuke aan Swampert was dat hij ook competitief zijn mannetje stond. Water/Ground is daarnaast ook gewoon een toffe combinatie die ieder Electric-type dat durft in te switchen keihard afstraft.”
Kitty: “Ik vond alle starters uit X niet echt extreem memorabel, maar Chespin spreekt me wel het meest aan van allemaal. Van álle generaties blijft mijn echte nummer één de #1: Bulbasaur.”
Neslihan: “Mudkip! Ook al is Swampert een grote teleurstelling als laatste evolutie (zeker met een Blaziken als concurrent), ik zal nooit nee kunnen zeggen tegen Mudkip: hij is perfect. Hoewel er nog genoeg andere starters die mijn hart stelen (Chikorita, Piplup en Rowlet onder andere) en ik het super moeilijk vind tussen al die toffe starters te kiezen, denk ik toch wel dat Mudkip ook mijn algemeen favoriete starter is. Mijn Mudkip-knuffel is daar misschien nog wel het beste bewijsstuk voor!”
Uitslag
Aangezien elk redactielid een andere favoriete game heeft, zijn er ook vele favoriete starters. Maar de winnaar van de wedstrijd voor starter-aller-tijden, dat is toch wel Charmander. Ook hier zijn de meningen echter verrassend verdeeld.
Wat is je minst favoriete editie?
Dreon: “Zelf ben ik het minst gecharmeerd van Pokémon Ulra Sun & Ultra Moon. Het verhaal was minder tof dan in Sun & Moon, en voor mijn gevoel werd je hand in deze versie nog meer vast gehouden dan de originele games (deze deden dat ook al te veel).”
Sascha: “Hm, ik heb niet echt een ‘minst favoriet’, maar als ik echt een moet kiezen dan denk ik toch Gold/Silver. Ik heb mij wel vermaakt met de games, maar op een manier minder dan met de rest. Ik zou je geen precieze reden kunnen geven waarom ik deze games als minder ervaren heb, maar ik heb nooit dat ‘wow’-gevoel gehad zoals ik dat met Red en Let’s Go had. Let wel: Dit is op basis van mijn nogal beperkte ervaring met de gehele reeks aan games.”
Erik: “Ultra Sun en Ultra Moon hadden nooit op de markt gebracht hoeven worden. Het was een gigantische herhaling van zetten, in een regio die toch al vrij lineair was. Bleuh.”
Dyon: “Hierin moet ik eigenlijk kiezen tussen twee edities, eentje vanwege het grafische aspect, en de ander omdat hij me op de een of andere manier niet kon binden. Allereerst Pokémon Black/White. Heel veel mensen schijnen dit een van de beste Pokémon games te vinden gezien het verhaal, en daar kan ik zeker in komen. Echter was de game voor mijn gevoel meer een 3DS-titel dan een DS-titel. Game Freak heeft heel veel willen doen om dit grafisch echt een andere titel te laten zijn ten opzichte van Diamond/Pearl, terwijl ze eigenlijk al het uiterste uit de DS hebben gehaald met die titels. Met als gevolg dat de game er op sommige vlakken er gewoon niet mooi uit zag, en ik me niet langer die avonturier voelde dat ik bij andere Pokémon-titels wel had.
Daarnaast heeft Sun/Moon mij erg teleurgesteld en ben ik nooit verder gekomen dan het eerste eiland. Op de een of andere manier voelde de game, onder andere door de eilanden, veel te lineair aan en zaten er allerlei rare toevoegingen aan (zoals het ontbreken van gyms, rare Aliën pokémon en meer waardoor ik gewoon geen zin had om door te spelen, en dat was voor het eerst dat ik dat gevoel had bij een Pokémon-titel.”
Mitch: “Ik heb na de eerste drie generaties altijd een beetje een knipperlichtrelatie gehad met Pokémon. Diamon en Pearl vielen me vrij tegen met hun matige Pokémon-designs en tergend trage spelsnelheid. Bij X en Y ben ik weer ingestapt, maar ook snel weer uitgestapt. Naast het (voor die tijd) frisse grafische jasje viel er niet zoveel nieuws te beleven. De post-game was zelfs een regelrecht drama. Aangezien ik Sun en Moon niet aangeraakt heb, gaat mijn stem dus naar X en Y.”
Kitty: “Pokémon Black. Ik vond deze generatie vrij ongeïnspireerd, maar ook het spel zelf heeft me nooit kunnen bekoren. Uiteindelijk heb ik me tot vlak voor de zevende gym weten te slepen, maar toen had ik er echt geen zin meer in, en ben ik opgehouden met spelen. Wat betreft gameplay vond ik Let’s Go helemaal niets. Het grote gemak waarmee je alles maar vangt en wisselt, zorgde ervoor dat ik geen enkele binding voelde met mijn team.”
Neslihan: “Pfoe, dat vind ik best lastig, vooral omdat ik sommige edities al best wel vergeten ben (zoals SoulSilver) en omdat elke nieuwe generatie toch wel iets unieks heeft om het leuk te vinden. Toch denk ik dat Sun en Moon mijn minst favoriete deel is. Dat is deels door de beruchte tutorial die maar door lijkt te gaan en het soort plastic-achtige gevoel dat het verhaal en de personages mij soms gaven. Daarbij ben ik ook een erg groot fan van de pixel art-stijl van eerdere Pokémon-spellen en denk ik er soms tijdens donkere, slapeloze nachten nog steeds verlangend aan terug…”
De uitslag
Over wat slecht is zijn we het op de redactie al iets meer eens, en de twijfelachtige prijs voor slechtste Pokémon-game gaat naar Black/White, Sun/Moon en Ultra Sun/Ultra moon. Aangezien de twee laatstgenoemde wel als één geteld kunnen worden, roepen we deze uit tot de allerbeste allerslechtste.
Conclusie
Het moge duidelijk zijn dat er weinig unanimiteit op onze redactie te vinden is, als het gaat om Pokémon. Overtuigende winnaars zijn er zeker niet, overtuigende verliezers iets meer. We zijn benieuwd wat jullie vinden! Wat is jouw beste/slechtste ervaring met Pokémon?
Log in of maak een account aan om een reactie te plaatsen!