Nintendo's redesigns door de jaren heen

Wij zijn niet de enige met een frisse look

In het kader van onze prachtige nieuwe website leek het mij gepast om eens terug te blikken naar de redesigns die Nintendo door de jaren heeft gebruikt. In de inmiddels 132-jarige geschiedenis van het bedrijf heeft Nintendo ontzettend veel logo’s gehad en (her)gebruikt door de jaren heen. Smaken verschillen, maar laten we eens gaan kijken naar de ontwerpfilosofie achter het Nintendo logo en de route die daartoe leidde.

Maar eerst misschien wel de meest basale vraag: wat betekent het woord ‘Nintendo’? Een gepassioneerde Nintendo-fan (zoals jullie allemaal vast zijn) zal misschien instinctief de volgende zin opzeggen: “Leave luck to heaven” oftewel, “Laat het geluk aan de hemel over”. Een mooie zin die vrij letterlijk de vertaling is van de Japanse kanji waaruit het woord bestaat (Nin(任) – ten(天) -do(堂),).Tenminste, dat is één van de mogelijke vertalingen. Een aantal jaar terug dook Kotaku-schrijver Brian Ashcraft achter de betekenis van de verschillende tekens. Een andere betekenis kan ook zijn: “De ridderlijke manier om met speelkaarten te spelen” waarbij het “nin” is afgeleid van het woord Ninkyo, oftewel ridderlijkheid, wat veelal gebruikt wordt onder de Japanse Yakuza. Dat Nintendo zou verwijzen naar speelkaarten is misschien wel geen verrassing, want sinds 1889 was Nintendo voornamelijk de maker van Hanafuda speelkaarten. Dit is dan ook waar we ons eerste logo vinden. 

1889 – 任天堂

Nee, dit is niet de japanse verpakking van Marlboro sigaretten, maar het eerste logo van The Nintendo Playing Card Co. Dit logo werd bijna zestig jaar lang gebruikt op alle verpakkingen van de Nintendo speel- en hanafuda kaarten. Het logo bestaat uit drie mooie kleuren die elkaar goed in contrast brengen. Hoewel ik zelf geen fan ben van de rode driehoekjes, is dit wel waar we voor het eerst het ‘Nintendo-rood’ aantreffen in het bedrijf. De Japanse kanji spellen de naam van het bedrijf: nin – ten – do. Je zal het in de rest van de wereld niet snel zien, maar Nintendo gebruikt dit logo nog altijd als de formele manier waarop het bedrijf zaken doet in Japan. In al hun marketingmaterialen zul je het herkenbare moderne logo vinden, maar in contracten en een aantal van hun gebouwen vind je nog altijd deze tekens. Al met al is het een simpel logo, maar niet veel soeps. De kleuren vallen goed op, maar echt opvallen doet het niet.

Score: 5 / 10

1950 – 1960: Zeg eens aas

Dit is nou echt een logo! Eerlijk is eerlijk: het is simpel, maar geeft direct aan wat voor soort producten Nintendo op de markt brengt. De centrale schoppenaas met een stilistische ‘N’ in het midden is herkenbaar en oogt zelfs modern voor de jaren ‘50. Sterker nog, de oplettenden onder jullie zien misschien wel de manier waarop de “N” omcirkeld is. Deze dikke lijn is later door fans omgedoopt tot de “racebaan” die vandaag de dag nog steeds zichtbaar is rondom het Nintendo logo. Het enige waar ik hier geen fan van ben is de ‘Nintendo’ onder het logo. De tekst heeft een raar, westers font maar is zo inktachtig afgedrukt dat het naar mijn mening afbreuk doet aan het ontwerp van de schoppenaas. Dat zijn de minpunten, maar verder een prima logo voor dit gevestigde kaartenbedrijf. Wat zouden ze toch moeten beginnen als ze geen speelkaarten meer zouden maken?

Score: 8/10

1960 – 1970: “De wilde jaren”

Luister, na meer dan zeventig jaar snap ik het maar al te best dat je als bedrijf fris en hip wilt blijven voor je doelgroep. Zeker als je in de spannende nieuwe markt snapt van kinderspeelgoed en elektronica. Maar Nintendo, waarom vond je het nou nodig om bijna elke drie jaar van logo te veranderen?

We zien door deze vier verschillende logo’s wel bepaalde ideeën samenkomen en vaste vorm krijgen. Het volledig uitschrijven van alleen het woord ‘Nintendo’ werd vanaf de jaren ‘60 de standaard bij de westerse expansie van het bedrijf. Een cursief logo werd ten tijde van de jaren ‘60 veel geassocieerd met luxe merken zoals Pepsi Cola, Old Spice en misschien wel de meest voor de hand liggende marktleider op het gebied van speelgoed het LEGO System logo.

Desondanks vind ik de eerste cursieve logo’s niet zo bijster interessant. Pas vanaf halverwege de jaren zestig zien we de ontwerpers bij Nintendo echt de stoppen uit de kast halen. Het bijna digitale handgeschreven logo B vind ik absoluut kicken. De terugkeer van die rode kleur die ook op de kanji logo’s te zien waren én de hoekigheid van dat cursieve logo vind ik erg tof om te zien.

Maar de meesten van jullie zullen direct de logo’s uit 1964/1965 zijn opgevallen. Hier zien we een dik, semi-cursief font bestaande uit grote blokletters. Je kan mij niet vertellen dat Nintendo hier niet naar teruggreep toen ze besloten om het SNES-logo te ontwerpen. Natuurlijk is het-SNES logo zo’n dertig jaar later wel een tikje strakker en beter afgewerkt, maar het is fantastisch om deze oude inspiratiebron terug te zien in hun klassieke logo’s.

Scores:
Logo A: 5/10
Logo B: 9/10
Logo C: 7/10
Logo D: 6/10

1965-1970: “Nee mam, het is echt geen fase, dit is wie ik echt ben!”

Ik heb vragen. Talloze vragen. Eindeloze onbeantwoordbare vragen. De kleur is top, prima zelfs. Maar waarom is het logo zo rond? Waarom is het een N en wat lijkt op het cijfer 9? Waarom zijn de getypte tekens dikker dan de buitenste cirkel? Hoe is dit een logo wat duidelijk aangeeft wat het bedrijf precies uitvoert? Om een paar mysteries uit de wereld te helpen. De tekens staan voor N.G. soms aangeduid als Nintendo Game maar internationaal ook ingezet voor Nippon Game (Japans spel). Het logo haalt inspiratie uit het logo van bordspellenmaker Milton Bradley (MB) waarvan Nintendo veel bordspellen licenseerde voor de Japanse markt van Amerikaanse bedrijven. Het logo werd vooral ingezet voor het eerste speelgoed en de spellen van Nintendo zoals de Ultra Hand, de Love Tester en zelfs pokerchips. De historie achter het logo (ook wel benoemd tot het ‘grey band’ logo) is interessant, maar niet genoeg om het ontwerp van dit logo te verantwoorden. 

Score: 3 / 10

1967 – 1981: We zijn er biiiijna!

Deze laatste twee logo’s zijn de aanleidingen geweest voor de finalisering van het uiteindelijke Nintendo-logo. Het font werd gestandaardiseerd en kreeg permanent de vaste rode kleur die we gewend zijn van het spellenbedrijf. De grote letter ‘N’, de kleine ‘i’ met een kort puntje er boven en de ietwat platgeslagen ‘e’ en ‘o’ staan vandaag de dag nog steeds synoniem voor dit wereldbedrijf.

Interessant is dat tussen 1968 en 1970 het logo ook nog een omlijning kreeg in de vorm van een hexagon. Dit is een erg stijlvolle manier om het logo wat op te frissen (ik kijk naar jou NG-logo) en iets herkenbaarder te maken. Als je het mij vraag zie je er zelfs het originele 1889 logo in terug. Kijk maar naar de manier waarop de bovenste hoeken van het hexagon zijn afgesneden. Nadat dit font de standaard werd, was het alleen nog wachten op de laatste toevoeging: de racebaan.

Scores:

Logo D: 7.5 /10
Logo E: 8 /10

1972-1975: Vooruit, nog één bordspelletje dan

Zo dichtbij het logo dat we herkennen, maar nee hoor. In 1972 begon Nintendo nog één keer te experimenteren met het logo, namelijk met deze grote golvende N. Hoewel de tekst onder het logo dezelfde is als de standaard uit 1967, is deze ‘N’ een beetje vergelijkbaar met het gruw… logo uit 1965. Net zoals het MB-logo werd deze alleen toegepast op de bordspellen van Nintendo. Ik vind het maar een verwarrend logo. De gestileerde ‘N’ is een prettige keuze, maar door het woord ‘Nintendo’ onder in het logo te verwerken als een soort uithangbord, verliest het zijn kracht. Bijna alsof het niet een losstaande ‘N’ is, maar NL. En hoewel ik graag een Nederlandse interpretatie van Nintendo had willen zien uit 1972, laat dit logo niet echt een impact achter.

Score logo F: 4/10

1972: Eén keer (en dan nooit meer?)

Ja, het is misschien ondenkbaar, maar het Nintendo logo dat wij vandaag de dag herkennen als het vaste logo verscheen oorspronkelijk voor het eerst in 1972 voor het Ele-Conga instrument, Nintendo’s enige muziekinstrument dat werkte met draaischijven om automatische ritmes af te spelen. Op de bovenkant van de doos verscheen daar voor het eerst het échte Nintendo-logo. In een verschrikkelijk gifgroen en pisgeel, maar wel bijna zoals we het vandaag de dag kennen. De racebaan rondom het logo is sindsdien standaard geworden voor alle Nintendo-logo’s. Na 1972 verdween het logo van alle Nintendo-producten voor tien jaar. Toen het in 1982 eindelijk weer opdook op een bekende arcadekast.

Score: 8.5 /10

1981 – Nu: Subtiele variaties, maar altijd hetzelfde

Donkey Kong was revolutionair voor verscheidene redenen. Het was het debuutspel van Shigeru Miyamoto, een opkomende Japanse spelontwerper die nog wel wat invloedrijke spellen ging maken in de rest van zijn loopbaan. Het populariseerde springen als een vaste en vrijwel onmisbare speltechniek. Personages waar spelers een verhaal mee konden volgen. De gemene Donkey Kong, een ontvoerde Pauline en een constructie bouwer genaamd Jumpman en later omgedoopt tot Mario. Maar relevant voor mijn verhaal is het logo dat op elke machine pronkte. De terugkeer van het logo uit 1972 voor Nintendo’s nieuwe elektronische avonturen. De enige toevoeging is het kleine r’tje voor de rechten van het bedrijf, maar met de extra ruimte aan de linker en rechterzijde voelt het logo ruim en speels. Het was dan ook niet gek dat toen de Nintendo Entertainment System, oftewel de NES zijn intrede deed menig kind en ouder refereerde naar het apparaat als ‘de Nintendo’. 

Sindsdien is het logo eigenlijk maar twee keer aangepast. De rode kleur is over het algemeen de standaard en werd het langste gebruikt in associatie met de videogame werkzaamheden van het bedrijf. Je zag het terug op de verpakkingen van de Game Boy, SNES, Virtual Boy, N64, GBA, Game Cube én de originele Nintendo DS. Rood met wit was de standaard.

Het was echter de Wii dat NIntendo’s logo wederom deed veranderen. Hetzelfde font, maar met een iets kortere breedte en in grijs/wit tinten. Dit logo werd de standaard voor de Nintendo Wii, Nintendo DS Lite, Nintendo 3DS en uiteraarde de Wii U. Het logo is nog veel in omloop voor zakelijke en bedrijfsdocumenten, maar ik heb het altijd opvallend gevonden dat tijdens de meest succesvolle periodes Nintendo schijnbaar een nieuwe kleur kiest voor hun logo en branding.

n 2017 hebben we de laatste Nintendo rebranding gekregen. Eindelijk weer wat kleur in hun leven na bijna elf jaar afwezigheid. Het huidige Nintendo-logo is stiekem wel mijn favoriet van de logo’s. De simpele combinatie van het rood en wit omdraaien geeft het een speelse en moderne look waardoor het logo opvalt en er uit springt. Zeker omdat deze branding ook volledig is doorgezet in hun online kanalen en websites, geeft het Nintendo de perfecte balans tussen toegankelijkheid voor iedereen en een eigen identiteit tussen de competitie van Microsoft en Sony. Zeker als je in de schappen van menig game-winkel kijkt, maakt de rode kleur het altijd snel mogelijk om de beste Switch games te spotten. 

Scores:
Logo 1982: 8 / 10
Logo 2006 – 2016: 6 /10
Logo 2017 – heden: 9.5 / 10

En dat zijn alle Nintendo redesigns op een rijtje. Heb jij een absolute favoriet? Of zou jij liever zien dat Nintendo één van hun alternatieve klassieke logo’s terugbrengt voor de moderne tijd? Laat het ons weten in de reacties!

Dit artikel was niet mogelijk geweest zonder de volgende website. Before Mario is een fenomenale website die alles probeert te archiveren van Nintendo voordat ze Donkey Kong uitbrachten in 1981. Bezoek absoluut hun website voor een kijkje achter de enorme historie van het bedrijf.