Extra Levens (boek) - Een ander perspectief over games

  • Special

  • 3 aug 22 om 08:00

  • Willem

  • 0

In de afgelopen jaren zijn er steeds meer boeken geschreven over games en games-media. Van reportages over de ontwikkeling van games zoals Jason Schreier’s Blood, Sweat & Pixels tot aan verzamelde werken en essays in Hideo Kojima’s The Creative Gene en Satoru Iwata’s Ask Iwata. Tot mijn vreugde zijn er ook steeds meer boeken te vinden over de Nederlandse gamegeschiedenis zoals in Tom Lenting’s Gamegeschiedenis van Nederland 1978-2018 en Bonus Level van Ronald Meeus. Deze boeken zijn erg informatief en behulpzaam als je meer te weten wilt komen over de geschiedenis van het medium. Wat echter wel opvalt is dat je in deze boeken vaak de persoonlijke reflectie en emoties mist die komen kijken bij het spelen en beleven van games. Gelukkig brengt Extra Levens daar verandering in, met meer dan twintig persoonlijke essays over een tal van games van Nederlandse en Belgische bodem. 

Samengesteld door Arnoud van Adrichem, een dichter en literaire criticus, is Extra Levens een bundel van uiteenlopende persoonlijke essays over allerlei soorten videogames. Iedere auteur heeft duidelijk de vrijheid gekregen om zijn of haar eigen onderwerp vrij te kiezen en daar een verhaal omheen te schrijven. De selectie is erg gevarieerd en biedt een heel mooi inzicht in de verschillende emoties die games los kunnen maken bij hun spelers. Van oud-gamers, die nu soms nog een beetje gamen met hun kinderen maar zichzelf niet meer als een gamer zien tot aan jeugdherinneringen over het spelen van Street Fighter II tijdens een turbulente schoolperiode. Je kent waarschijnlijk niet alle games waarover geschreven wordt, maar ieder essay staat volledig op zichzelf.

Ik kon persoonlijk vooral de grote pagina’s met gekleurde afbeeldingen erg waarderen aan Extra Levens

Een plek voor reflectie

Extra Levens raakt daarmee aan een aspect van ‘schrijven over games’ dat maar zelden een eigen podium krijgt. Als schrijver over games bevind ik mij soms in een lastige T- splitsing als ik schrijf voor websites als N1-UP. Aan de ene kant wil ik compleet uit de doeken doen hoe ik mij emotioneel heb verloren in een spel. Hoe sommige games mij een compleet ander perspectief geven op de wereld door middel van verhaal en spelmechanieken. Aan de andere kant word je gevangen door de praktische uitvoering van het schrijven over games. Immers zijn veel van de artikelen die ik schrijf bedoeld om een lezer te informeren of te overtuigen. Een emotionele beschrijving kan daar soms best bij helpen, maar menig lezer kan dat ook naast zich neerleggen omdat het niet zijn of haar ervaring of verwachting van een games-artikel dekt. Veelal worden artikelen daarom een soort mengelmoes tussen praktische toelichten (het spel duurt X uur, je kan deze aanvallen uitvoeren, dit onderscheidt het spel technisch van andere vergelijkbare spellen, als je van game Y houdt vind je game Z misschien ook wel leuk) met een vleugje persoonlijkheid om een recensie of artikel een eigen twist te geven. Eigenlijk probeer je als schrijver daarmee te voorkomen dat een lezer de tekst skimt en doorscrollt naar de score of comments zonder de afwegingen van de auteur mee te nemen.

Het is een ambitieus doel en zeker iets dat in (Nederlandse) games-media soms lastig is te balanceren. Je wil namelijk niet je lezers afschrikken met zware emotionele stukken die niet per se iets zeggen over de ervaring die zij meemaken als ze het spel spelen. Mijn persoonlijke geschiedenis met The Legend of Zelda-serie is misschien interessant voor een fris perspectief, maar zou in een recensie voor The Sequel to Breath of the Wild té veel afleiden voor iemand die afweegt of het het wel waard is om zestig euro neer te leggen voor een nieuwe game. Het is een soort rare touwtrekwedstrijd, waar je je niet echt bewust van wordt totdat je langer over games schrijft of echt zelf begint te merken hoe mensen reageren onder stukken en wat zij willen terugzien op hun favoriete website of van specifieke makers.

De uiteenlopende onderwerpen en game-keuzes maken het boek echt een unieke reflectie van de ervaringen van de twintig auteurs.

Ook voor de niet-gamers

Een boek als Extra Levens voelt daarbij extra verfrissend omdat ik ook denk dat het voor veel niet-gamers een inzicht kan bieden in wat het medium zo onderscheidend maakt van film, televisie en muziek. Aan het einde is een compleet lexicon van alle gebruikte termen en wat deze precies betekenen, zodat zelfs mensen die nog nooit hebben gehoord van een Roguelike te weten komen wat dit inhoudt. Als doorgewinterde spelers vergeten we zo vaak hoe onbegrijpelijk veel van de algemeen geaccepteerde termen uit de gamesindustrie zijn. Waarom hebben we in hemelsnaam een compleet genre naar twee compleet ongerelateerde spellen genoemd (ik kijk naar jou Metroidvania)? Hoe leg ik ooit uit aan mijn oma wat het verschil is tussen een beat-em-up en een vechtspel? De games-industrie zit eigenlijk vol met dit soort tegenstelling en de essays uit Extra Levens lieten mij veel games vanuit een fris en nieuw perspectief bekijken. Neem het essay van Niels ‘T Hooft over zijn persoonlijke geschiedenis met Mario en hoe deze als een soort eeuwige vriend terugkeert in zijn leven. Of hoe Arjan Terpstra de geschiedenis van Sonic niet vertelt aan ons de lezer, maar aan een vriend die hem een oprechte vraag stelt over het personage. Het boek beschrijft veel van dit soort situaties waarin ik mij als doorgewinterde gamer heb aangetroffen, maar op zo’n verfrissende manier dat ik vol enthousiasme bleef lezen.

De wisseling tussen stukken over games-cultuur en de games zelf maakt het boek zeer geschikt om in korte delen te lezen.

De oude doos

Het boek leunt duidelijk wat heftiger op de spelbeleving van games uit jaren ‘80, ‘90 en vroege ‘00’s. Dat is op zich niet heel vreemd, veel van de auteurs die zijn gevraagd voor een bijdrage kwamen hier voor het eerst in aanraking met games. Maar ik zou dolgraag een vervolg willen lezen op Extra Levens, waarin jongere schrijvers vertellen wat voor hen zo bijzonder was aan games. Opgroeien in een tijd waarin het medium niet langer vecht voor aandacht, maar onderdeel is van de gevestigde mediawereld en daarin een vrijwel onstopbare machine is geworden. Hoe leuk het ook is om te lezen over hoe een Commodore64 toch misschien wel z’n beste tijd heeft gehad in het essay van Thomas van Aalten en hoe melancholisch het verhaal van Walter van den Berg leest over Ultima Online, had ik heel graag wat meer willen lezen over de moderne games die het huidige landschap beïnvloeden en vormen. Misschien is het omdat ik vanuit mijn werk al heel veel bezig ben met (Nederlandse) gamegeschiedenis, maar soms kan je pas écht waarderen hoe invloedrijk een oude game is geweest als je ziet hoe moderne interpretaties hierop voortbouwen.

De cover van Extra Levens

Dat gezegd hebbende, ben ik blij om zo’n mooie verzameling van verschillende verhalen en interpretaties te hebben gelezen in Extra Levens. Soms is het moeilijk om een echt outsider-perspectief te krijgen over games als je dag in, dag uit bezig bent met het onderzoeken, schrijven en delen over het medium. Extra Levens voelt daarom extra verfrissend. Het is niet een boek dat ik elke maand zal openslaan voor inspiratie, maar misschien als ik weer eens in een writer’s block zit of even geen zin heb in games kan het mij zomaar weer eens de ogen openen.

De essaybundel Extra Levens, samengesteld door Arnoud van Adrichem met bijdragen van Thomas van Aalten, Arnoud van Adrichem, Haroon Ali, Jan-Willem Anker, Walter van den Berg, Hanna Bervoets, Maarten Buser, Rasit Elibol, Maartje Geels, Christophe Van Gerrewey, Daan Heerma van Voss, Thomas Heerma van Voss, Niels ’t Hooft, Else Kemps, Len Maessen, Alma Mathijsen, Eline Muijres, Roelof ten Napel, Gaea Schoeters, Marijn Sikken, Arjan Terpstra, Joost Vandecasteele, Joost de Vries en Lisa Weeda is te bestellen via uitgever Atlas Contact. Via hun website is ook de inleiding van Arnoud van Adrichem gratis te lezen.

Like dit bericht:

Over Willem

Als redacteur en reviewer voor N1-UP stort Willem zich in het avontuur. Zijn specialisatie zit hem in abstracte indie-games, actie-spellen, thematische verhalen en de singeplayer avonturen. Zodoende heeft hij Hyrule al talloze keren gered van het kwaad en iedere Pokémon die ooit heeft bestaan gevangen. In zijn vrije tijd werkt hij graag aan het maken van video's en ook in-game fotografie is één van zijn grote passies. Voor vragen kan je hem altijd stalken op twitter: www.twitter.com/whilhorst

Recente artikelen

Corpse Party II: Darkness Distortion aangekondigd voor Nintendo Switch

0

Media Corpse Party II: Darkness Distortion aangekondigd voor Nintendo Switch

29-03-2024

1

Karlijn

Kirby en de Vergeten Wereld voorbij de vier miljoen sales

2

Nieuws Kirby en de Vergeten Wereld voorbij de vier miljoen sales

03-08-2022

5

Robin

Xenoblade Chronicles 3 beleeft beste launch voor de serie in het VK

0

Nieuws Xenoblade Chronicles 3 beleeft beste launch voor de serie in het VK

03-08-2022

4

Rik

Reageer als eerste!