Er was er een jarig: Game Boy 30 jaar!

N1-redacteuren blikken terug op warme 8-bit herinneringen.

Op 21 april 1989 kwam in Japan de Game Boy uit en de wereld van videogames zou nooit meer hetzelfde zijn. Spellen spelen zonder televisie? Onderweg? Ongehoord! Wat toen een radicaal idee was, is dertig jaar later niet meer weg te denken. Sterker nog: Nintendo heeft niets eens meer een spelcomputer waar je een televisie voor moet kopen.

De originele Game Boy-lijn (inclusief de Color-variant) liep van 1989 tot 2001. Een periode waarin veel crewleden van N1 nog niet zelf achter het stuur mochten kruipen, maar zich op de achterbank prima vermaakten met een Game Boy in hun jonge handjes. Welke Game Boy-games uit deze invloedrijke periode zijn de N1-redacteuren het meest bijgebleven?

Erik
Ik was net negen, toen ik mijn eerste echte kennismaking had met Super Mario. Voor mijn verjaardag kreeg ik Super Mario Land. Ik had destijds nog geen idee met wat voor grootheid ik te maken had. Sterker nog: dit spelletje van ‘m was veel te moeilijk voor kleine Erik. Ik kwam maar nooit voorbij die wereld met die stenengooiende Paaseiland-koppen. Mijn aandacht was al snel weer gericht op Pikachu en consorten. Jaren later (en wat meer waardering voor grootheden rijker) probeerde ik het nog eens. Met succes; ditmaal wist ik die verdraaide alien Tatanga in mijn vliegtuigje te verslaan en Daisy te redden. Tatanga? Vliegtuigje? Daisy? Ja, mijn eerste kennismaking met Super Mario is niet bepaald een stereotyperende afspiegeling van de serie. Geen wonder: Super Mario Land is niet door Miyamoto, maar het creatieve genie Gunpei Yokoi ontworpen. Juist die bijzondere ‘touch’ maakt ‘m zelfs vandaag de dag nog zo memorabel. Verklaart dit waarom ik altijd Daisy kies met Mario Kart?

Paul
Waar ik zelf nog het meeste plezier uit haalde, naast talloze uren aan Mario en Tetris, was The Incredible Crash Dummies. Het spel omvat vijf desastreuze minigames: jezelf te pletter gooien van een flatgebouw, je auto zo hard mogelijk in de muur crashen, slalom-skiën, bommen sorteren en een raket proberen te landen. Dankzij het doel om juist zoveel mogelijk schade aan te richten om geld te verdienen en de manier waarop je beloont werd alles kapot te maken kon ik het spel uren achter elkaar blijven spelen – soms wel weken of maanden lang. Toen ik het spel ruim 20 jaar later weer een keer opstartte was het eigenlijk niet zo moeilijk en had het minder variatie dan ik mij herinnerde. Destijds waren de objectieven niet helemaal helder vanwege weinig uitleg en was ik niet zo heel goed in de besturing. Toch, in die wat simpelere tijden, stond het garant voor maanden aan entertainment wat ik nooit meer zal vergeten.

Dreon
Zelf heb ik nooit de originele Game Boy gehad, maar ik heb er voor het eerst op gespeeld bij een vriend van me. Hij had verschillende spellen zoals Pokémon Blue en Super Mario Land 1 en 2. Maar diegene die mij het meeste bij is gebleven, is toch echt Wario Land: Super Mario Land 3. In dit deel speelde je niet Mario, maar zijn gele tegenhanger: Wario. In tegenstelling tot de Mario-titels kon je als Wario je vijanden beuken, oppakken en weer weggooien. Ook bevatte deze game werelden met verschillende thema’s waarin je op het einde ook nog een baas moest verslaan. Na het spelen van deze game wist ik wat ik wilde hebben onder de kerstboom. En ja hoor, kleine Dreon kreeg met kerst een Game Boy Color. Vanaf dat moment heb ik kunnen genieten van alle mooie games als Pokémon Yellow, The Legend of Zelda: Link’s Awakening en Super Mario Land.

Patrick
Toen ik voor mijn zesde verjaardag een Game Boy kreeg was dat het begin van mijn warme band met Nintendo. De handheld was niet mijn eerste aanraking met games, maar zorgde er wel voor dat het een belangrijker deel in mijn leven werd en het was ook mijn eerste spelcomputer. De eerste game die ik erbij kreeg, is mij persoonlijk het meeste bijgebleven: Darkwing Duck. Het voelde als kind natuurlijk geweldig om met je tekenfilmheld te kunnen spelen en Darkwing Duck was een serie die ik in die periode veel keek. De game was echter, net als heel veel games toentertijd, bijzonder pittig. Volgens mij heb ik pas vele jaren later het einde ook daadwerkelijk weten te bereiken. De Game Boy in combinatie met Darkwing Duck zal altijd mijn eerste handheld- en Nintendo-ervaring blijven!

Mitch
Toen ik klein was logeerde ik altijd op vrijdagen bij mijn oma en één van de voordelen daarvan was dat ik langer op mijn Game Boy mocht spelen dan bij mijn ouders, want hey: oma’s zijn de liefste mensen op aarde. De ideale kans om mijn allereerste Zelda-titel, The Legend of Zelda: Oracle of Seasons, eens helemaal uit te pluizen. De talloze donkere kerkers en listige puzzels werden een stuk dragelijker met een groot stuk roze koek en een flesje Raak Kindercola binnen handbereik. Achttien jaar en vele playthroughs later is het wat mij betreft nog steeds de beste 2D-Zelda, door briljante toevoegingen als de Magnetic Gloves en Link die in de buidel kan kruipen van een boksende kangoeroe.

Dyon
Het moment dat ik de originele Game Boy in bezit kreeg kan ik mij niet herinneren. Wel weet ik dat we er twee hadden; ongetwijfeld dat mijn broer er eentje heeft gekregen en dat mijn ouders mij op die leeftijd ook maar zo’n ding hebben gegeven om me tevreden te houden. Ik heb uiteraard de meeste klassiekers op deze grijze koelkast gespeeld, maar als ik een uniek pareltje eruit wil lichten, dan is het toch wel The Smurfs. Deze game kwam uit in het jaar 1993 en is een typische sidescroller zoals we gewend zijn uit die tijd. Het opvallendste aan het dit spel waren de vele gevarieerde en originele levels. Zo was er een level waar je aan het kanoën was, een bobslee-level en -mijn favoriet- het mijnwagenlevel. Wat deze game écht uniek maakte was de soundtrack. De makers wisten echt alles uit de soundchip van de Game Boy weten te halen en mede daardoor is het spel mij bijgebleven. Een ondergesneeuwde klassieker tussen al die andere legendarische titels uit de jaren negentig.

Marcel
De Game Boy begreep ik als kind helemaal niets van. De aantrekkingskracht van een gifgroen mini-schermpje met slappe aftreksels van betere NES-games ging volledig aan me voorbij. Desondanks heeft de Game Boy vreemd genoeg de belangrijkste rol gespeeld in mijn keuze om me te verdiepen in de gamejournalistiek. De zestienjarige Marcel vroeg zich af of gamejournalistiek verder ging dan het pretentieus geblaat van [N]Gamer en de Baklappen-praat van Power Unlimited. Het antwoord op die vraag kwam in de vorm van een BBC-documentaire uit 2004 genaamd: Tetris: From Russia with Love. Het verhaal over hoe een Russische atoomgeleerde Tetris maakte en een Nederlander er in slaagde om achter het IJzeren Gordijn de publicatierechten te bemachtigen voor Nintendo. Het was ‘het bewijs’ dat ik zocht dat er ruimte was om op zoek te gaan naar de verhalen ‘achter de games’. Dat maakt voor mij de Game Boy dan ook zo interessant, omdat het niet alleen gaat om het gifgroene schermpje, maar de opkomst en teloorgang van Gunpei Yokoi en zijn ‘Lateral Thinking with Withered Technology’-theorie. De handheld was namelijk bovenal een inspiratie voor allerlei nieuw talent en door het gebrek aan ruwe kracht was creativiteit en een focus op gameplay noodzakelijk. Het feit dat Gameboy klassiekers als Metroid 2 vrijwel moeiteloos opnieuw uitgebracht kunnen worden als remake laat zien hoe tijdloos het Gameboy-tijdperk eigenlijk was, ook al had niet iedereen (inclusief kleine Marcel) dat destijds in de gaten!

Randy (Web Developer)
Van alle games is uiteindelijk Pokémon mij toch echt het beste bij gebleven. Toen de Game Boy Color alweer bijna een jaar uit was en ik nog steeds met mijn twee originele Game Boy’s zat, kwam de tweede generatie van Pokémon uit. Ik MOEST die games hebben en gelukkig had ik – mede dankzij mijn verjaardag – ruim 200 gulden gespaard. Pokémon Gold & Silver waren 100 gulden per stuk, kwam dat nou even mooi uit! Wat heb ik die games veel gespeeld zeg, soms zelfs tegelijk. Mij hoorde je nooit klagen over Pokémon die je alleen in één van de twee games kon vangen, of dat sommige Pokémon alleen konden evolueren nadat je ze geruild had. Helaas ben ik Pokémon Silver kwijt en de batterij van Pokémon Gold is overleden, maar al met al zal dit altijd een goede herinnering blijven aan dat grote grijze (en doorzichtig) blok genaamd de Game Boy.