Tears of the Kingdom wordt alles wat een BotW-sequel moet zijn

Zelda-regisseur Eiji Aonuma liet dinsdag ein-de-lijk de eerste gameplay-beelden zien van Tears of the Kingdom. Inmiddels zijn ze al meer dan vier miljoen keer bekeken, maar niet iedereen is positief. Met commentaren als “geef ons dungeons” en “Zelda is Zelda niet meer” probeert een vocale minderheid zijn stempel op de discussie te drukken. Laat ik maar meteen met een stuk hout gefuseerd aan een hendel (ook wel deur genoemd) in huis vallen: deze mensen snappen er werkelijk geen zak van.

Klink dat hard? Ben jij één van de mensen die de presentatie vond tegenvallen? Heb je zelfs het vieze woord ‘DLC’ in de mond genomen? Lees dan vooral verder, want misschien kan ik je wel geruststellen. Het komt namelijk helemaal goed met deze Zelda. Mond inmiddels gespoeld? Ok, daar gaan we!

De harde feiten

Feit 1: Tears of the Kingdom is géén DLC. 

Feit 2: We hebben pas krap negen minuten gameplay gezien. Negen minuten. Van een game van meer dan honderd (100) uur! Met andere woorden: we hebben niets gezien. Behalve nieuwe gameplay-mechanieken, zoals je ook de Sheikah Runes op het Great Plateau in Breath of the Wild leerde gebruiken. Weet je wat je allemaal NIET op het Great Plateau vindt? Steden, mensen, minigames, paarden en sidequests, om maar wat te noemen. Grote kans dat die elementen ook in Tears of the Kingdom terug keren. Alleen ga je dat niet zien in een paar minuten gameplay, die nadrukkelijk bedoeld zijn om nieuwe spelmechanieken te tonen. No shit, Sherlock.

Een nieuwe generatie Zelda

Feit 3: Tears of the Kingdom is de opvolger van Breath of the Wild. Dat betekent dat het logisch is dat de game voortborduurt op de designfilosofie van dat spel. Als je serieus dacht dat Nintendo opeens weer terug zou keren naar de uitgekauwde en bijna twintig jaar oude Ocarina of Time-formule, dan neem ik graag je rookwaren van je over. Nintendo is klaar met die formule. De nieuwe generatie Zelda is bijna zes jaar geleden begonnen. Tijd om dat te accepteren. Ok wacht, misschien heb ik nog een klein beetje hoop hieronder voor je, maar klamp er niet te hard aan vast, ok?

Feit 4: We hebben nog véél te weinig van de game gezien, om te concluderen dat Nintendo geen klassieke Zelda-elementen laat terugkeren. Zijn er dungeons? Geen idee. Zijn er items te verzamelen die je arsenaal met speciale krachten verder uitbreiden? Who knows! Hoeveel is er nu daadwerkelijk veranderd in de oude, vertrouwde BotW wereld? Volgens Eiji Aonuma heel veel, maar we hebben het nog niet gezien. En dat is ergens frustrerend, ik snap het. Maar wees realistisch: dit is zeer waarschijnlijk Nintendo’s grootste en duurste game ooit. Er is minimaal vier à vijf jaar aan gewerkt. Denk je echt dat ze in die tijd enkel wat Sky Islands en een paar intrigerende nieuwe krachten hebben bedacht?

Dus ja, er is veel wat we nog niet weten. Maar dat is ok. Een klassieke Ocarina of Time-achtige Zelda gaat dit nooit worden, maar het Zelda-team heeft echt wel de feedback over de Divine Beasts gehoord. Zo dan, even rustig adem halen. Ben je al wat meer gekalmeerd? Mooi. Laat me je dan tot slot vertellen waarom deze gameplay-demonstratie mij als Zelda-fan juist razend enthousiast maakt.

De ultieme sequel

Uit de gameplay die Eiji Aonuma toonde, is mij één ding volledig duidelijk geworden: het Zelda team snapt als geen ander wat Breath of the Wild een succes maakte. De drang om echt iets nieuws en anders te doen, om iedereen zijn eigen avontuur te laten beleven. Die elementen zijn springlevend in Tears of the Kingdom. De nieuwe Fuse-mechanic met name, levert achterlijk veel mogelijkheden op. Terwijl games als God of War niet veel verder komen dan een +2 strength symbooltje na wat klooien in een menu dat je uit de game haalt, toont Zelda ons de toekomst. Een intuïtieve en eenvoudige manier om wapens, voertuigen en meer on the fly in de spelwereld te bouwen. Het laat wederom zien hoe ver Nintendo’s creatieve geesten voorlopen op de rest van deze soms zielloze industrie. Het is precies dit soort vernieuwing dat Tears of the Kingdom bestaansrecht geeft. En dan heb ik het terugdraaien van de tijd of het ‘zwemmen’ door plafonds nog niet eens genoemd.

Misschien voelt dat wat minder hype dan een epische dungeon of een spannend verhaal. Maar alles in Tears of the Kingdom wijst er op dat Nintendo eerst de absolute basis van de game (de manier waarop je als speler de wereld beïnvloed) weer fris en nieuw wil maken. En dát is de enige juiste manier om een sequel op BotW aan te vliegen. De essentie van het spel pakken en nog wilder, gekker en beter maken. Waar BotW draaide om horizontaal denken, draait TotK om verticaal denken. Breath of the Wild is de fundering waarop Nintendo nu een toren gaat bouwen die tot in de hemelen reikt. Die toren heet Tears of the Kingdom en met de reputatie van het Zelda-team verwacht ik niets minder dan een grandioos monument.