Het ultieme Nintendo-gevoel

De Wii U verkoopt niet. Een gegeven dat ook afgelopen weken weer zijn kop wist op te steken met de kwartaalcijfers van Nintendo. Helaas is dit een waarheid als een koe. Nintendo weet maar niet uit dat gat te klimmen waar ze tijdens de launch zijn ingetuimeld. Toch hoeven we niet altijd met onze neus in de feiten te worden gedrukt, want er zijn ondanks de lage verkoopcijfers zoveel leuke aspecten aan Ninty. Laten we daarom eens voor een moment die erbarmelijke resultaten vergeten en in plaats daarvan kijken naar datgene wat The Big N met haar gekke games door de jaren heen nou zo speciaal heeft gemaakt. Wat geeft nou dat ultieme ‘Nintendo-gevoel’?

Misschien denk je hierbij wel aan dat karakteristieke deuntje waarmee de Game Boy opstartte. Of die welgemikte sprong waardoor je de prinses eindelijk uit de klauwen van Koning Koopa wist te redden. Het afblazen van het stof op die oude cartridges voor de NES, SNES en/of Nintendo 64. Of dat moment in Ocarina of Time, waar je na bloed, zweet en tranen eindelijk het ‘Master Sword’ uit de grond mag trekken. Of de gedurfde vorige generatie, die met een dubbelschermige handheld en een verkapte afstandsbediening je op nieuwe manieren games liet spelen. Maar wellicht schiet die start van een reis om de allerbeste te worden van allemaal, je stiekem ook wel te binnen.

Gevoelswaarden

Iedereen heeft waarschijnlijk zo zijn of haar eigen momenten die hen dat karakteristieke gevoel geven. En hoe kan dat ook anders? Spellen van Nintendo stralen plezier uit. Ze zijn vaak gemakkelijk op te pakken, moeilijk te meesteren en sturen je op een episch, vaak surrealistisch avontuur. Op sommige momenten doen ze iets nieuws, gedurfd, terwijl ze op andere momenten een formule perfectioneren die we al jarenlang kennen. Elementen die typische Nintendo-spellen doorgaans met zich meedragen. Toch lijken al deze waarden pas echt tot hun recht te komen als er een aantal vrienden op de bank zitten.

Na jarenlange ervaringen met het zogenaamde ‘partygenre’, lijkt Nintendo de kracht van offline multiplayer als geen ander te hebben doorzien. Spellen als Mario Party, Super Smash Bros. en Mario Kart zorgen al meer dan tien jaar voor de nodige gebroken vriendschappen. Mario doet dat binnenkort zelfs al voor de tiende keer. De komst van de Wii, die zelfs je moeder en zusje liet gamen, heeft ervoor gezorgd dat ze zich de laatste jaren steeds meer met deze factor onderscheiden. Niet alleen door toegankelijke spellen als Wii Sports en Wii Party, maar ook typische singleplayergames als een 3D Mario-platformer en Donkey Kong Country kunnen tegenwoordig met twee of meer spelers doorkruist worden.

Euforie

Natuurlijk kopen we allemaal een console van Nintendo voor die euforische hoogtepunten in de nieuwe The Legend of Zelda, of die briljante nieuwe vondsten in een Super Mario-spel. Maar doen we het stiekem niet ook om je maat net voor de finish een blauw schild op zijn hoofd te gooien? Of om je vrienden met die koddige Pikachu alle hoeken van de stage te laten zien? Hoe episch een hoogstandje als Super Mario Galaxy 2 ook is, na een tijd is het spel volledig uitgespeeld. Mario Kart 64 wordt tot op de dag van vandaag uit de kast gehaald om onder het genot van een paar pilsjes te spelen.

Nee, de Wii U verkoopt inderdaad niet. Waarschijnlijk blijft dit ook nog wel een tijd zo. Toch zijn meer dan 40% van alle Wii U-bezitters de komende tijd wel zoet met Mario Kart 8. Het ultieme ‘Nintendo-gevoel’ ligt misschien ook niet in die typische elementen van hun spellen of die nostalgische momenten, maar in het feit dat je dit allemaal kunt beleven met een aantal vrienden op de bank. Hebben we ook meteen een treffend aanknopingspunt voor Nintendo om de Wii U meer te laten verkopen.