Negatief of positief?
Negativiteit alom wanneer je uit nieuwsgierigheid de tekst ‘game fanboyism’ in Google intikt. Waarom moet dat fanboyisme nou bestaan, fanboyisme ruïneert gaming en fanboyisme laat gamers dom lijken. Deze drie pagina’s lijken in overeenkomst te hebben dat er negatief op het begrip ‘fanboy’ wordt gereageerd, maar een discussie op GameFaqs laat een wat veelzijdiger beeld zien. Hier menen sommige gebruikers dat fans altijd nodig zijn voor commercieel succes of dat ze enkel online discussies ruïneren: een al wat genuanceerder beeld. Maar wat als we nu eens onderzoeken wat fanboyisme écht voor gevolgen heeft voor de industrie?
Een nieuwe crash
De crash van 1983 bracht een abrupt einde aan de nieuwe trend van videospellen. Voornaamste reden hiervoor was het enorm hoge aanbod van verschillende hardware en software op de markt, zonder dat één van hen duidelijke kwaliteit bood. Nintendo wist dit op te lossen door met een technisch superieure console (de NES) op de markt te komen en een kwaliteitsstandaard van software op dit systeem te bieden. Hiermee redde het op korte termijn de industrie en legde het een vruchtbare bodem voor andere bedrijven zoals SEGA en PlayStation om zich in de industrie te mengen op langere termijn. Tijdens de vorige generatie spelconsoles (Nintendo DS en Wii) verschenen er zoveel slechte spellen, dat het vertrouwen van de ‘casual gamer’ al snel tot een dieptepunt zakte. Een aantal factoren zorgde ervoor dat dit fenomeen niet tot een nieuwe crash leidde.
Ten eerste verschenen er ook genoeg goede games. In de generaties vóór die van de Wii hebben series zoals Resident Evil, Splinter Cell en Call of Duty al een goede reputatie opgebouwd, waardoor veel gamers al een vertrouwensband hadden opgebouwd met dergelijke spelseries. Hierdoor ontweken ze nieuwe ‘shovelware’. Ook brengen de grote producenten Microsoft, Nintendo en Sony zelf spellen uit, die ze direct aan zichzelf als merk verbinden waar fans op kunnen vertrouwen. Deze twee factoren zorgden ervoor dat een groot aantal gamers hun vertrouwen in de industrie dit keer niet verloor. Dit is anders dan in 1983, wanneer de videogamewereld allereerst pas net begon te bestaan en ook nog eens lang niet zoveel consumenten kon voorzien. Een derde belangrijke reden is dat veel nieuwe casual gamers uit de vorige generatie sowieso overgestapt zijn op mobiele platformen, wat een scheiding tot gevolg heeft met enerzijds ‘merkgamers’ (prijzige spellen op platformen van Microsoft, Sony, Nintendo & games als kunstmedium) en anderzijds ‘mobiele gamers’ (goedkope spellen op platformen van mobiel, PC & games als tijdverdrijf). De conclusie van dit verhaal: merkloyaliteit heeft de industrie zeer recentelijk van een ondergang gered. Het vertrouwen dat de drie grote console-ontwikkelaars en gameproducenten hadden opgebouwd tijdens vorige generaties is nu een redding geweest.
Een breder schild
Dit consumentenvertrouwen zorgt ervoor dat spelproducenten genoeg investeringen krijgen van aandeelhouders om aan een grootschalig project te beginnen. Zie Final Fantasy XV, dat door een enorm lange ontwikkeling inmiddels al veel geld heeft gekost. Dit is alleen mogelijk omdat de ontwikkelaars kunnen vertrouwen op het vertrouwen dat Sony, Square Enix en Final Fantasy in vele jaren hebben gewonnen. Dit ‘schild’ heeft echter wel een belangrijke keerzijde: wat is de reden dat Nintendo met een Wii U een console heeft kunnen uitbrengen die zo negatief ontvangen is? Simpel, omdat het een product van Nintendo is. Hoewel de Wii U dan wellicht een extreem voorbeeld is, zie je dit enorm vaak gebeuren in softwareland. Hoeveel spin-offgames heeft een Mario of Pokémon wel niet gehad? Is Pokémon Pinball of Mario Party 9 nou echt zo’n goed spel? Natuurlijk niet, maar fanboyisme heeft tot gevolg dat zulk soort spellen toch wel goed verkopen, want fans hebben vertrouwen in het merk. Een ander punt is dat van de marketingcampagnes, die vaak misleidend zijn en een spel er op voorhand beter doen uitzien dan uiteindelijk het geval is. Wat nu als een geheel onbekend bedrijf veel beter in staat is om een beter pinball-spel te maken? Of een betere console voor minder geld te maken? Zo’n bedrijf zal geen kans krijgen om dit ook echt te doen, want niemand zal investeren in zo’n project.
Games als kunstmedium
Dat laatste argument werkt dus twee kanten op, zoals hierboven uitgelegd is. Aan de ene kant zorgt de miljoenenindustrie ervoor dat er games met hoog budget kunnen worden ontwikkeld, maar aan de andere kant stelt dit partijen in staat om consumenten ‘uit te buiten’. Dat ‘uitbuiten’ kun je verder doortrekken, want het kan tot gevolg hebben dat games intrinsiek een stuk minder interessant zijn dan in een gelijkere situatie het geval zou zijn. Om het wat minder abstract te maken: een vaakgehoorde klacht – ook zeker op gebied van Nintendo – is dat er te weinig nieuwe IP’s verschijnen. Nintendo kwam vorig jaar met Splatoon, maar brengt over het algemeen weinig gewaagde spellen uit. Dat is logisch, want hiermee neemt een bedrijf veel risico. Splatoon is een stuk gewaagder geweest voor Nintendo om uit te brengen dan Animal Crossing: Happy Home Designer. Het punt is dat ontwikkelaars van games zo minder snel geneigd zijn om hun artistieke vrijheid in spellen te verwerken, want een oude vertrouwde platformer zal commercieel een heel stuk beter presteren.
Redding of ondergang?
Merkloyaliteit kent zijn voor- en nadelen. In termen van ‘redding of ondergang’ spreken is dan ook wellicht wat overdreven, in plaats daarvan zou ik zeggen dat het vooral voor stabiliteit zorgt… En dat zit dan weer dichter bij redding dan ondergang. Fanboyisme heeft de industrie gered van een nieuwe crash, maar zorgt er ook voor dat de grote drie het vertrouwen kunnen misbruiken voor hun eigen belang en commerciële doeleinden voor artistieke doeleinden kunnen verkiezen. Waarschijnlijk is het met fanboys zo als het met alles is: vooral verstandig om naar een balans te streven. Zolang Nintendo even veel fans als Sony heeft en Battlefield er even veel als Call of Duty heeft zal uitbuiting niet snel op de loer liggen.
Zie je jezelf als Nintendo-fanboy? Wat vind jij van fanboys? Laat je reactie hieronder achter!
Log in of maak een account aan om een reactie te plaatsen!