De magie van de E3

  • Column

  • 8 jun 19 om 08:00

  • Dyon

  • 0

Tijdens de aankomende E3-gekte zal ik voor het eerst in vijftien(!) jaar niet een Nintendo persconferentie of Direct live meemaken op het gebruikelijke tijdslot van dinsdagavond 18:00 uur. Iets wat jarenlang een traditie was moet ik nu helaas laten door verplichtingen in het buitenland. In al die keren heb ik er altijd voor gezorgd dat mijn agenda rond dat tijdstip geblokkeerd was. Van ruzie met mijn ouders (omdat ik per se boven op mijn kamer wilde avondeten), maar ook het tot tweemaal afreizen naar de E3 om al het geweld in hoogsteigen persoon mee te maken: ik was er altijd op een bepaalde manier bij. Die onberijdbare drang om ieder jaar maar weer extreem uit te kijken naar de nieuwste games. Het hopen op net die éne bekendmaking, of de misgunst naar andere uitgevers. Talloze emoties zijn de afgelopen 15 jaar de revue gepasseerd op die bewuste dinsdagavonden van Nintendo, en het werkt verslavend, heel erg verslavend. Waarom eigenlijk?

The Big Bang

Net zoals het ontstaan van het heelal begon mijn allereerste keer E3 als een soort van Big Bang. In 2004 heb ik voor het eerst ‘bewust’ een E3 meegemaakt en dat kwam voornamelijk door het forum van een oude Nederlandstalige Zelda-website die er melding over maakte. Als onwetend kind van 11 jaar heb ik via heel veel zoeken uiteindelijk een livestream weten te vinden, en geloof me, dat was een hels karwei in 2004. Het was 18:00 uur en de persconferentie zou beginnen. Echter zou mijn geduld erg op de proef worden gesteld, want uiteindelijk zou de persconferentie pas beginnen om 18:30 uur. Mijn geduld werd beloond, want tijdens het bekijken van mijn eerste E3-persconferentie mocht ik een van de meest legendarische game-aankondigingen van Nintendo aller tijden meemaken: de allereerste trailer van de toen nog titelloze The Legend of Zelda: Twilight Princess. Mede door deze fabelachtige aankondiging was er een traditie geboren.

Een soort van nationalisme

Daarnaast heeft het volgen van de E3 heeft voor mij iets nationalistisch, net zoals de reden waarom ik er dit keer niet bij kan zijn. Als groot voetbalfan moedig ik de Oranjevrouwen aan tijdens het aankomende WK in Frankrijk. De E3 werkt wat mij betreft net zo, ik moedig dan alleen geen voetbalclub of land aan, maar mijn favoriete game-uitgever die mij al praktisch gezien mijn hele leven speelplezier heeft gegeven. Wat een fijn gevoel gaf het soms om op de maandag- op dinsdagnacht troosteloze persconferenties te zien van Sony en Microsoft. Meteen kon er gespeculeerd worden over hoe Nintendo deze oorlog (lees: de E3) kon winnen. De term ‘Console War’ die werd geïntroduceerd tijdens de introductie van de Xbox 360, Playstation 3 en Nintendo Wii versterkte dit gevoel voor mij alleen maar. Je keek naar zo’n persconferentie om eigenlijk je favoriete uitgever aan te moedigen, en de anderen uit te joelen. Wat was het mooi om de banaancontroller van de Playstation 3 te zien en daarmee je vrienden (die Playstation-fan waren) uit te lachen.

Het sociale aspect

De voorpret beleven mét je vrienden, het discussiëren over wie de winnaar van de E3 was, maar ook het uitlachen van geweldig ongemakkelijke momenten en het bespreken van die ene fantastische aankondiging. Het sociale aspect is ook zeker een van de redenen die meehielp waarom deze traditie vandaag de dag nog steeds in leven is. Van gesprekken op de pauzes in de middelbare school, tot aan de Whatsapp-groep van de N1ntendo.nl-redactie, via diverse wegen onderhield je over dit onderwerp contact met heel veel mensen. Een van de beste voorbeelden hiervan – wat overigens ook een van mijn meest teleurstellende E3-momenten aller tijden is – blijft de Nintendo E3 Direct van 2015, waarin Quint, Daan, Marco, Patrick en ikzelf in ons appartement in Hollywood samen naar de video zaten te kijken. In dit geval zorgde de gigantische collectieve teleurstelling voor een gevoel van saamhorigheid. Je wint samen en je verliest samen. Ook dit typeert de E3 ten voeten uit.

De feestdagen

Behalve dat de E3 – zeker in de beginjaren – voornamelijk een beurs was waar de uitgevers aankondigden wat er tijdens de feestdagen in de winkelschappen zou liggen, voelt de E3 ook een beetje als de feestdagen van de game-industrie. Tijdens de E3 zijn er meer aankondigingen van games, consoles en andere game-merchandise dan dat Sinterklaas aan cadeautjes mee kan nemen op Pakjesboot 12. Als een soort van lawine aan games worden we bedolven onder aankondigingen. Deze hoeveelheid zorgt ervoor dat we echt uren kunnen speculeren over van alles en nog wat, een goede manier om de tijd te verdrijven.

E3 groep

Wat maakt het nou zo verslavend?

De hoeveelheid aankondigingen van games, de talloze onderwerpen die je kunt gebruiken in discussies, de voorpret. Al deze zaken zorgen voor een verslavende werking. Even ontsnappen aan de waan van de dag. Even gefixeerd kunnen zijn op de wat simpelere dingen in het leven in de vorm van videospelletjes. De E3 zorgt – naast een gezonde spanning voorafgaand aan het evenement – eigenlijk juist voor een hele fijne ontspanning. Even niet bezig hoeven zijn met je dagelijkse sores van huiswerk, tentamens, werk of andere persoonlijke problemen. Je kunt jezelf even wanen in Los Angeles, alle gameplay meekrijgen die de journalisten ook te zien krijgen, en hierover praten met je vrienden. Ik denk dat dit in het kort samenvat waarom ik al die jaren fanatiek de E3 heb gevolgd, en ik vanaf volgend jaar weer opnieuw (fanatiek) de E3 ga volgen. Wat zorgt bij jou er nou voor om jaarlijks de E3 te volgen? Ik hoor het graag van je in de comments!

Like dit bericht:

Recente artikelen

Wereldwijde bètatest-demo beschikbaar voor Inazuma Eleven: Victory Road

0

Nieuws Wereldwijde bètatest-demo beschikbaar voor Inazuma Eleven: Victory Road

28-03-2024

2

Rik

E3 2019: De voorbeschouwing

0

Special E3 2019: De voorbeschouwing

08-06-2019

1

Paul

E3 2019: De voorbeschouwing

0

Special E3 2019: De voorbeschouwing

08-06-2019

1

Paul

Reageer als eerste!