Identiteitscrisis
Zie, World’s End Club kampt een beetje met een identiteitscrisis. En dat haalt de leukheid van het spel onderuit. Omdat je met kinderen speelt, had ik een soort my first visual novel verwacht, een vriendelijk, toegankelijk spelletje met een spannende ondertoon. Het lastige is echter dat je merkt dat de makers ook volwassenen en fans van hun spel wilden aanspreken. Deze gekke middenweg tussen kinds en volwassen zorgt ervoor dat World’s End Club eigenlijk een beetje spanning mist.
Je speelt bijvoorbeeld met kinderen die eigenlijk net volwassenen zijn. Ik kwam nét iets te vaak scheldwoorden of zelfs “je bent dood voor mij”-achtige zaken (nogmaals: kinderen) tegen. En op andere momenten zijn ze juist wel weer super kinds, en bakkeleien ze om de kleinste zaken als “wie is de leider van de groep”. Daarnaast leidt dit tot inconsistente situaties. Aan de ene kant wordt er een kindvriendelijke situatie gegenereerd, met thema’s als liefde, hoop en vriendschap – maar aan de andere kant ligt de dood ook zomaar op de loer. En dan niet als in ‘oeps een leven verloren’, maar echt met heftige rode game over-schermen en een behoorlijk luguber openingsfilmpje.
Vanwege deze gekke situatie dacht ik tot richting het einde van de game dat het stiekem helemaal geen jonge kinderen zijn – maar dat ze van alle leeftijden waren. De stoere Aniki en de moederlijke Yuki zien er bijvoorbeeld veel volwassener uit dan de rest. Maar nee: richting het einde wordt onthuld dat ze allemaal twaalf of dertien jaar oud zijn. En ja, dan komen de dialogen niet heel overtuigend meer over.
Dat wil echter niet zeggen dat het allemaal bar en boos is: bij vlagen komt het talent van de scriptschrijvers van Kazutaka Kodaka en Kotaro Uchikoshi wel degelijk naar voren. Hier en daar kun je tussen de lijnen goed lezen in wat voor bizarre post-apocalyptische wereld je eigenlijk bent beland. Daarnaast zitten er een paar sterke plottwists in de game, die met grote overtuiging gebracht worden. À la Nine Doors, Nine Persons, Nine Hours zit er zelfs een true end in het spel, dat je alleen kunt ontgrendelen als je eerst een ander einde ziet. Het jammere is alleen dat World’s End Club je aan het eind zoveel moet uitleggen, dat de uiteindelijke climax een klein beetje tegenvalt.
Log in of maak een account aan om een reactie te plaatsen!