WarioWare: Get It Together - Weinig Waarde

Je weet dat Nintendo’s consoles een succesvolle periode ingaan als opeens de C en D-series uit de kast worden getrokken. Een Nintendo-systeem zonder een eigen Mario of Zelda is ondenkbaar, maar als opeens de Pikmin, Advance Wars en Punch-Out!! tevoorschijn komen weet je dat Nintendo klaar is om te kijken of een oude serie nieuw leven ingeblazen kan worden. Ik zou WarioWare misschien niet classificeren als één van Nintendo’s meest obscure series, maar toch was ik aangenaam verrast door de aankondiging van de gloednieuwe WarioWare: Get It Together! Toen de Switch werd onthuld was één van de eerste wensen van veel spelers voor een nieuwe WarioWare vanwege de variatie aan besturingsmogelijkheden met de Joy-Con. Dus is WarioWare: Get It Together! de nieuwe must-have partygame op de Switch? 

De opzet van Get It Together is zo WarioWare absurd als het maar kan. Wario en zijn vrienden hebben een nieuw spel ontwikkeld waar ze enorm rijk mee willen worden. Totdat de hele groep in het spel wordt gezogen dat vol zit met bugs. Samen met Wario ga je op reddingstocht om je vrienden te redden en de bugs te verslaan. Elk WarioWare spel kent zijn eigen twist en in Get It Together draait alles om de crew waar je mee speelt. Er zijn meer dan twaalf personages om vrij te spelen en ieder speelt op een eigen manier. Wario heeft bijvoorbeeld een jetpack en kan beuken uitdelen, Mona zoeft rond op haar scooter en kan een boomerang rondgooien over het veld, Dr. Crygor kan rondzwemmen in elke richting door de knop ingedrukt houden. Er is enorm veel variatie tussen de personages en niemand van de crew speelt hetzelfde.

Absurdisme ten top

De kern van WarioWare is echter niet veranderd. Je speelt in steeds sneller tempo de zogeheten microgames, waar je slechts één hint krijgt en enkele seconden krijgt om hem voltooien. Zo staat er “Shave!” als hint, waarbij je zo snel mogelijk een oksel moet ontharen. Elk van de personages heeft de mogelijkheid om dezelfde minigames op te lossen. Bij shave kan je dus zowel de okselharen er af beuken met Wario of Orbulon’s zwaartekrachtstraal gebruiken om de haren eruit te trekken. Zoals je merkt is absurditeit centraal en de beste vergelijking die ik kan trekken is een Japanse spelshow. Geen enkele microgame is logisch en ik zou bijna durven wedden dat de makers een goede LSD-avond hebben gehad voordat ze de spelletjes ontwierpen. De absurdistische humor moet je wel een beetje trekken, want voor het verhaal hoef je WarioWare niet te spelen. Alles is zelf-referentiële grappen, rare standbeelden die gekke gezichten trekken en het is volkomen normaal dat een mens samenwoont met een aap, olifant en varken. Dit maakt WarioWare bij uitstek één van Nintendo’s meest creatieve series. Met name in de microgames zijn er hier en daar concepten bij die zo uitgewerkt zouden kunnen worden tot een volledige game.

Verwarrend voor vrienden

De grote crew van speelbare personages is uiteraard niet voor de sier, maar is vooral bedoeld om samen te spelen met vrienden. De gehele game ondersteunt lokale multiplayer, waarbij elke speler een team van personages samenstelt dat continu wisselt per microgame. Hierbij verandert de gameplay in zowaar nog grotere chaos. Van het schreeuwen naar elkaar over wat het doel van de microgame is en het daarbijbehorende gegil van: “WAT?” door de absurditeit. De chaos die ontstaat is absoluut een pluspunt aan deze WarioWare en zou het spel uitermate geschikt maken voor een feestje. 

Maar tegelijkertijd lijkt het spel ook moeite te hebben met spelers tegemoet te komen. De enorme hoeveelheid aan speelbare personages maakt het erg lastig om uit te leggen hoe elk poppetje speelt. Ik heb de game de afgelopen week meermaals gespeeld met vrienden die weinig tot veel ervaring met games hadden, maar toch betrapte ik mijzelf erop dat het erg lastig was om uit te leggen hoe de verschillende personages speelden. Er is vlak voordat een microgame begint de mogelijkheid om kort te experimenteren hoe deze beweegt en speelt, maar sommige personages zijn enorm complex. Neem 16-Volt als voorbeeld. Hij zit continu op de grond en kan in alle richtingen een disc gooien. De microgames passen zichzelf aan als hij moet bewegen, waarbij hij dan ringen kan vastpakken en zichzelf los kan laten. Mijn vrienden begrepen helemaal niet hoe dit werkte in de enkele seconden uitleg die ze hadden voordat ze konden spelen. Er is wel een tutorial voor ieder van de speelbare personages , maar deze zit verborgen in het hoofdmenu en laat je één voor één iedereen uitproberen. In theorie is dit een gepaste oplossing, maar omdat er zoveel personages zijn die allemaal anders besturen, kost het enorm veel tijd om iemand alles te kunnen laten proberen.

Weinig waar

Je zou denken dat met deze focus op multiplayer WarioWare: Get It Together uitermate geschikt zou zijn voor online multiplayer met vrienden. Immers is het hele spel georiënteerd op multiplayer, zijn er zoveel personages dat je het beste kan spelen met iemand die het spel zelf ook een beetje kent om samen high scores te breken. Nintendo is het daar overduidelijk niet mee eens, want in de eeuwige traditie van twee stappen vooruit en één stap achteruit heeft Get it Together geen online multiplayer. Ik moet bekennen, dat doet pijn. Nintendo is de koning van lokale multiplayer-games en heeft inmiddels op de Switch bewezen dat ze echt wel stabiele online spellen kunnen maken zoals Super Mario 3D World, Mario Kart 8 Deluxe en zelfs met terugwerkende kracht online multiplayer kunnen toevoegen aan een spel als Super Mario Party. Waarom WarioWare zonder online multiplayer is gelanceerd is mij een absoluut raadsel. Laat je niet misleiden door het Nintendo Switch Online-logo, want de enige online component is de Wario Cup: een  online leaderboard, waar je met een team van vijf personages zo veel mogelijk Microgames achter elkaar moet voltooien. Deze score wordt online gedeeld en plaatst je op een ranglijst met andere spelers en vrienden. Het is duidelijk dat “Get It Together”‘ niet alleen de titel is, maar ook een opdracht, want alleen met lokaal samen spelen zal je de meeste plezier beleven.

En eerlijk gezegd bedierf dat voor mij een groot deel van wat Get It Together heeft te bieden. Ja, de microgames zijn leuk, maar revolutionair zou ik ze niet meer willen noemen. Veel ervan voelen ook wel erg veel als opgepoetste versies van voorgaande titels met een nieuwe achtergrond. De enorme selectie aan personages is erg creatief en chaotisch, maar op een gegeven moment bleef ik dezelfde groep gebruiken omdat hun besturing mij het beste beviel. Er wordt weinig aangemoedigd om door te wisselen met de crew en dat maakt het herspelen echt alleen leuk met vrienden of in een speciale extra mode. Ten slotte is WarioWare: Get It Together een kort spel en was ik in ca. twee à drie uur klaar met de verhaalmodus. Uiteraard is WarioWare gemaakt om te herspelen en hoge scores te halen, maar voor 49,99 is dit misschien wel erg weinig Wariowaar voor je geld.

Conclusie

WarioWare: Get It Together! voelt als WarioWare, het speelt als WarioWare en het behoudt de stijl van WarioWare. Maar tijdens het spelen kreeg ik de indruk dat hier en daar Wario zelf achter de productie van het spel zat. Er lijken namelijk best wel wat bezuinigingen plaats te hebben gevonden zoals het gebrek aan online multiplayer, een paar missende Quality of Life-voorzieningen zoals een snelle tutorial voor nieuwe spelers, en weinig echt nieuwe microgames. Voor de feestavonden kan Get It Together echt wel een hit worden en ik zie mijzelf het ook echt wel met vrienden spelen. Maar echt pick-up-and-play kan je het niet echt noemen. Als je het spel puur voor één speler haalt vrees ik ook dat je snel erop bent uitgekeken. Een Wario-achtige cashgrab zal ik het niet noemen, maar toch bleef ik achter met een teleurstellend gevoel aan het einde.