Wanderjahr

Strategie-spellen zijn er in overvloed in de Nintendo Switch eShop. Met verrassende spellen als SteamWorld Heist en Disgaea 5 zijn er leuke experimenten in het genre te vinden. Wanderjahr probeert dezelfde ervaring in een goedkopere wikkel op de markt te brengen. Met een simpele besturing en nikszeggende gameplay heeft het de wind tegen, maar zou het ons eventueel kunnen verrassen?

Wanderjahr’s problemen beginnen met het verhaal. 101 jaar geleden zijn onderzoekers erachter gekomen dat de wereld een zogenaamde source code heeft. Deze bepaalt welke levende wezens zich goed of slecht gedragen. De onderzoekers probeerden de code te manipuleren en naar hun eigen hand te zetten. Het resultaat was dat monsters op de wereld werden losgelaten zonder enige waarschuwing. Nu zul je met een stelletje personages de strijd moeten aangaan in een heus strategisch avontuur. De verhaallijn is verder flinterdun en laat weinig vrij weinig aan de verbeelding over.

Uiterst teleurstellend
Vanuit een gameplay-perspectief scoort Wanderjahr niet bepaald beter. Je kiest een aantal personages, plaatst ze op het speelveld en probeert je te verweren tegen inkomende aanvallen. De aanvallen voeren ze allemaal automatisch uit, dus het is aan jou om te zorgen dat ze in leven blijven. Buiten dat om laat je echter alles gebeuren, waardoor de ervaring niet bepaald als interactief kan worden gezien. Hoe ze reageren op hun omgeving ligt aan het type personage dat je gebruikt. Een healer houdt de units zodanig in leven, terwijl een tank met gemak aanvallen kan absorberen.

Frustratie is het toverwoord bij Wanderjahr. De game gooit aardig wat units op je af, zonder dat je de tijd hebt om erop te reageren. Hoewel het spel aanmoedigt om verscheidene strategieën te proberen, kon ik vooral winnen op één en dezelfde manier. Je begint met wat goedkope units, om daarna de tanks in te zetten. Door vervolgens jouw units te versterken en tegenstanders te verzwakken, vlieg je er in minuten doorheen. De game bevat uren aan content, maar alles voelt hetzelfde na een tijdje.

De enige veranderingen zijn eigenlijk als negatief te bestempelen. De game maakt het soms onverwacht moeilijk, waardoor je harder moet knokken om overeind te blijven. De moeilijkheidsgraad wordt niet op een elegante manier opgebouwd. Het zorgt voor frustrerende momenten die ik liever niet had meegemaakt. Dit gaat gepaard met momenten die seconden horen te duren, maar uren van je tijd opslokken. Zo was er een golem die vijf minuten lang aangevallen moest worden voordat je verder kon. Leuk is anders.

Conclusie
Slecht is Wanderjahr misschien niet, maar leuk ook zeker niet. De game gaat gepaard met frustrerende momenten die je helemaal gek maken. Je kunt er tegen knokken door een bepaalde strategie toe te passen, maar het laat de ervaring als een voorspelbare bende achter. Wanderjahr weet niet te inspireren, en dat is eigenlijk de grootste zonde hier. Er was de kans om het een goed product te laten zijn, maar het eindproduct valt tegen.