Tony Hawk's Pro Skater 1+2 - Op Rolletjes

Als kind wilde ik echt dolgraag skaten. Of dat nu kwam door Rocket Power of de allure van een halfpipe in de buurt weet ik niet precies. Echter was ik door het dolle heen toen ik voor mijn zesde verjaardag een skateboard kreeg van mijn ouders. Een, achteraf gezien, teleurstellende keuze toen bleek dat ik het idee van skaten vooral heel tof vond, maar op de wielen zelf vrij weinig ervan wist te bakken. De snelheid van het board, de hoogte van die halfpipe en het feit dat ik het niet voor elkaar kreeg om een ollie of kickflip uit te voeren zorgden ervoor dat ik na een kleine drie weken wel weer klaar was met het skaten. Waarom was ik niet zo geweldig als die skaters in media? Die er zo geweldig uitzagen in actie met hun trucs en sprongen op boards. Het antwoord is heel simpel. Ik was gewoonweg niet pro skater Tony Hawk. Iets wat ik nu eindelijk heb kunnen inhalen op de Nintendo Switch. Wat blijkt? Tony Hawk zijn is een kunst op zich.

Optimaal skaten met de Switch

De gameplay van Tony Hawk’s Pro Skater 1+2 (THPS) combineert realistische skate-manoeuvres met een fenomenale soundtrack en talloze opties om je echt te doen voelen als een professionele skater. In mijn jeugd speelde ik de serie alleen op de Game Boy Advance (leuk, maar niet te vergelijken met de console-versies) en af en toe bij een vriend thuis. THPS op de Nintendo Switch maakt het gelukkig voor mij niet alleen leuk maar bijna verslavend leuk om te blijven spelen. De game kwam vorig jaar al uit voor de andere platformen en dat maakt het altijd spannend om te zien hoe de port naar de veel minder krachtige Nintendo Switch het doet. Ik ben daarom ook blij om te kunnen rapporteren dat de Switch-versie nagenoeg feilloos werkt. Het skaten verloopt vlekkeloos, zonder enige performance-problemen tijdens het spelen. Ondanks de grote levels en vele verzamelobjecten lijkt de Switch-versie de andere versies goed bij te houden. Grafisch zijn er compromissen gemaakt, maar tijdens het spelen merk je hier vrijwel niets van. De grootste hindernissen zijn de ietwat lange laadschermen en soms wat texturen die wat laat verschijnen in menu’s of op grote skatebanen. 

Oefening baart highscores

THPS is dan ook gericht op korte sessies waarin je verschillende doelen probeert te halen tijdens het skaten. Voor het behalen van een zo’n hoog mogelijke score is het van belang om je skate trucs aan elkaar te rijgen door combo’s. Bij iedere combo krijg je een extra verdubbeling van je score. Dit maakt de structuur van het spel zo ontzettend verslavend. Bij ieder nieuw level begon ik met het verkennen door alle verzamelpunten en doelen te behalen waarmee ik steeds beter de bouw van het level leerde begrijpen. Al deze kennis pas je uiteindelijk toe in je pogingen om de meest waanzinnige combos en trucs achter elkaar uit te voeren. Het voelt zo ongelofelijk bevredigend om op deze manier je vaardigheden als speler te verbeteren en continu je route te optimaliseren. Er zijn meer dan genoeg levels uit de eerste originele Tony Hawk games om op te spelen en vrijwel allemaal zijn ze van topniveau.

Extra foefjes

Naast het skaten zelf zijn er ook genoeg andere dingen om te doen. Zelf was ik erg onder de indruk van de enorme hoeveelheid aan outfits en customization die je kan uitvoeren op je skater. Er zijn talloze shirts, schoenen, boards, wielen en broeken om uit te kiezen en je speelt bijna elke sessie wel weer nieuwe spullen vrij. Tijdens het spelen doe je automatisch mee aan challenges, waardoor je skater levels omhoog gaat. Hierdoor speel je extra trucs vrij en kan je je avatar doen onderscheiden met de stat-points die je verzamelt in de levels. Deze skater kan je vervolgens weer mee online nemen om tegen anderen in de multiplayer te spelen, wat overigens ook nog steeds als vroeger in een lokale modus op de bank mogelijk is. 

Ik was ook aangenaam verrast door de enorme diepgang van de mogelijkheid om je eigen skatepark te bouwen. De opties zijn bijna overweldigend, maar de tutorials leggen heel goed alle gereedschappen uit die je kan gebruiken om je park in elkaar te zetten. Je begint simpelweg met het plaatsen van bepaalde vormen, maar kan ze op ieder moment verhogen, buigen, draaien of schuiven in vrijwel iedere richting. De skateparks kan je online delen met anderen waardoor de game eigenlijk vrijwel geen einde kent. Of al deze creaties nou net zo soepel zijn als de vaste levels durf ik je niet te garanderen, maar je kan vrij goed filteren op de beste banen en een paar daarvan zijn echt enorm indrukwekkend. 

Toch op de training wieltjes

Ik zal nooit mijzelf voordoen als een speler die altijd het beste is in videogames. In feite, laat ik heel eerlijk zijn, ben ik helemaal niet zo ‘goed’ in games. Doorgaans is dat niet echt een probleem tijdens het schrijven van mijn recensies, maar ik merkte dat ik gewoonweg te roestig bleek te zijn in THPS om goed de trucs uit te voeren die de game mij opdroeg. Alsof ik wederom het jongetje van zes jaar oud was dat overtuigd was dat hij een ollie kon doen, viel ik opnieuw constant van mijn board. Gelukkig heeft THPS een aantal van de beste training wieltjes die je kan gebruiken om beter te worden in het spel. In de menu’s kan je de mogelijkheid aanzetten om perfect je balans te houden bij grinds of manuals, maar ook om niet van je board te vallen. Ik voelde mij bijna schuldig toen ik deze optie alleen al overwoog, maar kort daarna gebeurde er iets wonderlijks. 

De Tony Hawk games mogen zichzelf dan wel presenteren als ietwat realistische skating-simulators, maar het blijven in essentie videogames. En als je het mij vraagt moeten videogames meestal maar aan één ding voldoen: plezier brengen tijdens het spelen.

En wat een plezier had ik tijdens het spelen toen ik de ‘no bail’ optie aanzette in dat menu. Waar ik na elke halfpipe, Pizza Guy of manual van mijn board lazerde, vloog ik nu door de lucht, landde ik perfect op mijn wielen en combineerde ik truc na truc na truc. Natuurlijk zijn de scores die ik op deze manier behaaltijdens het spelen niet zo legitiem als spelers die alle ins en outs van THPS proberen te leren, maar het kon niet op tegen de lach die ik vrijwel continu op mijn gezicht had tijdens het spelen. Het volume ging op elf, ik sjeesde van baan naar baan en mijn score steeg tot in de honderdduizenden punten terwijl Superman door mijn koptelefoon blaasde. Het gevoel dat iedereen, ongeacht vaardigheden of voorkennis zich goed kan voelen tijdens het skaten is ongeëvenaard in THPS. Dit soort toegankelijkheidsopties zijn geen schaamte maar de kroon op het hoofd van dit spel. Een manier waarop ik eindelijk ook de skater kon zijn waar ik als kind ooit van droomde.

Conclusie

Tony Hawk’s Pro Skater 1+2 op de Nintendo Switch doet voelbaar absoluut niet onder aan de versies die vorig jaar verschenen. De game draait soepel op de console in zowel de handheld als docked mode. Het verkennen van levels, combineren van talloze trucs en het arsenaal aan customization maakt het spel een plezier van begin tot eind. Met de toegankelijkheidsopties kan iedereen van de pret genieten en ik heb mij dan ook echt zo ontzettend goed vermaakt tijdens het spelen dat ik de Switch-versie zonder twijfel aan iedereen kan aanraden. Ja, de menu’s zijn wat trager en soms is er hier en daar een grafische tekortkoming. Maar tegen het pure genot dat ik had tijdens het spelen is geen kruid opgewassen.