The Witcher III: Wild Hunt - Complete Edition

In een tijd dat de Wii U lag te verstoffen werkte het Poolse CD Projekt RED aan een fantastische titel in het actie-RPG genre. Het is inmiddels alweer meer dan vier jaar geleden dat The Witcher III uitkwam op de welbekende consoles, behalve die van Nintendo. Dat Nintendo hoge ogen gooit met de krachtigere én draagbare Nintendo Switch, heeft een hoop ontwikkelaars over de streep getrokken om games, die eerder uitkwamen op de Playstation 4 en Xbox One, te porten naar Nintendo’s hybride console. Het prijswinnende The Witcher III kon daarmee niet achterblijven. Ondanks de vele lovende kritieken heb ik het spel, op een avondje bij vrienden na, nooit eerder gespeeld, waardoor ik zonder enige voorkennis dit spel ga spelen. Weet deze klassieker na al die tijd nog steeds hoge ogen te gooien op een minder krachtige Nintendo-console?

Groot, Grootser, Grootst.

Dat The Witcher III een groot spel is, werd mij al duidelijk toen ik het spel probeerde te installeren. Met ruim 32 gigabyte aan ruimte is het aan te raden om óf de fysieke versie aan te schaffen, óf een heel groot microSD-kaartje. Niet alleen het basisspel is overigens gigantisch: in deze editie voor de Nintendo Switch zitten ook de twee uitbreidingen, waarmee je in totaal zeker wel honderd uren kwijt bent om het spel volledig uit te spelen. Mocht je het origineel nou hebben gespeeld op de andere consoles, dan kun je in The Witcher III: Wild Hunt direct aan de slag met de DLC-verhaallijn. Zodoende hoef je niet opnieuw honderden uren in de game te stoppen, wat overigens geen straf is.

Dat het spel nu ook on-the-go speelbaar is in het OV, of gewoon vlak voor het slapen, zorgt ervoor dat je het spel veel makkelijker oppakt dan een ‘normale’ console-titel. En zeker gezien de grootsheid van dit spel is het ook geen overbodige luxe om de game soms voor een klein uurtje even te spelen op de handheldmodus. Overigens is het niet zo dat ikzelf het spel vaak maar voor even speelde, want met het werkelijk magische verhaal word je er zo ingezogen dat ik voor het eerst sinds The legend of Zelda: Breath of the Wild weer tot diep in de nacht een spel heb gespeeld, en dat zegt in mijn geval erg veel over de kwaliteit van een titel. Naast het hoofdverhaal zijn er ook talloze side-missies die, zo bleek later, invloed hebben op het hoofdverhaal. In The Witcher III zijn de keuzes die je maakt belangrijk voor het verloop van het verhaal zoals ook eerdere games als Fable dit concept hanteerden. In The Witcher III speel je niet alleen een spel, nee, soms lijkt het meer alsof je de regisseur bent van Game of Thrones, want het verhaal, dat gebaseerd is op Poolse folklore, blijft elk moment boeiend. Ondanks dat ik The Witcher I en II niet gespeeld heb, heb ik geen moment gehad waarop ik het verhaal niet begreep.

Vechten, reizen en ronddwalen

Had ik al gezegd dat The Witcher III groot was? Alle gekheid op een stokje, in de gigantische spelwereld hoef je je geen moment te vervelen. In het verhaal staat de invasie van de Wild Hunt centraal, een leger van monsters en demonen. Buiten het hoofdverhaal om kun je je echter urenlang vermaken met randzaken. Denk hierbij aan het grinden voor extra ervaringspunten en het verkrijgen van geld, maar het is ook gewoon vermakelijk om dit soort zijmissies te doen. Ik heb geen moment hoeven te grinden om het grinden, en dat was erg fijn. Ook wekt de levendige spelwereld een hoop enthousiasme op. Niet alleen voor het verhaal, maar ook het ontdekken van ‘The Continent’ is iets waar je uren de tijd aan kunt besteden, terwijl je gaandeweg het verhaal volgt, of juist totaal niet.

Het gevechtssysteem is ook erg sterk. Omdat je vecht met zowel mensen als wilde dieren is je vechtstijl het per wezen verschillend. Pak je bij de een gewoon je zwaard om ze kapot te meppen, het andere moment moet je wegduiken voor een beer die op je afstormt. Er zijn soms problemen met het gevechtssysteem als je tegelijkertijd tegen een hoop vijanden moet vechten. Bij dit soort kleine momenten kom je erachter dat je met een klein beetje een gedateerde game te maken hebt. Dat de game gedateerd is ervaar je soms vaker, zo zijn het soms van die kleine dingen dat je exact voor een item moet staan, voordat je iets kunt oppakken. Desalniettemin staat de basis van The Witcher III als een huis.

De beperkingen van de Nintendo Switch

Dat het spel op de Playstation 4 en de Xbox One al behoorde tot één van de mooiste en grootste games zegt wellicht al genoeg over de moeite die erin is gestoken om deze game nu ook naar de Nintendo Switch te brengen. Hoewel we bijna vijf jaar verder zijn en op gebied van compressie er een hoop is verbeterd, zijn er wel concessies gedaan om het speelbaar te krijgen op een enigszins beperkte console/handheld. Dit is voornamelijk te zien in het grafische aspect. Hoewel ik het origineel nooit gespeeld heb, is het overduidelijk te zien dat er een soort van wazigheid zit over veel textures. Aan de ene kant logisch, anderszijds ziet zelfs een leek dat de ontwikkelaar erg veel heeft moeten inleveren om het spel draaiende te krijgen.

In iets mindere mate geldt hetzelfde voor de audio-compressie. Omdat het spel veel dialoog bevat is de voice acting soms van een mindere kwaliteit dan je gewend bent. Denk hierbij aan een soort zoemgeluid wat je ook hebt als je een lage kwaliteit mp3 afspeelt. Erg storend was het voor mij echter niet, maar het viel wel op. Tegenover de overduidelijke compressie is het echter wel zo tijdens het spelen zelf je bijna geen last hebt van framerate-problemen, op een paar echt drukke momenten in de game na waar veel NPC’s zijn. Dat kan helaas niet gezegd worden van de cut-scenes, waar de framerate soms daalt naar storende waarden. The Witcher III op de Nintendo Switch kan dus soms een beetje storend zijn door de compressie. Mij stoorde het echter niet noemenswaardig, daar we wel vaker tegen dit soort problemen aanlopen op de Nintendo Switch.

Conclusie

The Witcher III: Wild Hunt Complete Edition is een fantastische game die eindelijk op de Nintendo Switch speelbaar is. Vind je het niet erg dat je een ietwat gedateerde game speelt en die grafisch gezien voor Nintendo Switch-begrippen mooi is, maar desondanks wel gedownscaled aanvoelt, dan is dit spel een tijdloze klassieker die je nu eindelijk ook tijdens het reizen kunt spelen. Ben je van het fantastische beeld en geluid en stoor je je aan compressie? Dan adviseer ik je deze versie over te slaan en voor het origineel te kiezen op de andere consoles. Al met al blijft het een spel met een aangrijpend verhaal, een hoop zijmissies, diverse gameplay en blijft het boeien tot in de late uurtjes. Ik vermaak me de komende tijd zeker nog wel met The (S)Witcher III.