The Way Remastered

Begin jaren ’90 bracht Delphine Software tweedimensionale platformgames uit die tegenwoordig als ware klassiekers worden gezien. Misschien heb je er wel ooit van gehoord: Another World bijvoorbeeld, of Flashback. The Way Remastered is net zo’n game, namelijk een cinematische platformer met een bijzondere pixelachtige stijl die een verhaal vertelt: in dit geval het verhaal van Major Tom die de weg wil vinden naar het eeuwige leven. Struin tempels af en los raadsels en puzzels op om zo steeds verder te komen, in de hoop je einddoel te bereiken. Slaagt The Way Remastered erin om ons een klassiek pixelavontuur te brengen, of slaat het als indiegame de plank compleet mis?

Ground control to Major Tom

In The Way Remastered stap je in de schoenen van Major Tom, een wetenschapper met een missie. Hij onderzoekt de mysteries en geheimen van een onbekend ras, in de hoop zo het eeuwige leven te vinden zodat hij zijn onlangs overleden vrouw kan laten doen herleven. Hij houdt veel van zijn vrouw, en kan haar dood niet accepteren… Koste wat kost wil hij haar terugkrijgen. Hij vriest het lichaam van zijn geliefde in, en vertrekt op een avontuur om zo onbekende talen te ontrafelen en tempels af te struinen op zoek naar datgene dat zijn vrouw weer tot leven kan roepen.

Voordat Tom kan vertrekken, zal hij eerst vervoer moeten hebben. Hij heeft al plannen gemaakt om het ruimteschip te stelen van het bedrijf waar hij zelf werkt. Hij zal zich dus onopgemerkt langs de beveiliging moeten banen, waardoor het spel in dit gedeelte bijna aanvoelt als een 2D stealth-game, totdat je het pistool vindt. Daarmee kun je simpelweg alle beveiligingsrobots neerhalen en je zorgeloos voortbewegen. Ergens zou het wel tof geweest zijn als deze stealth-gameplay wat langer door zou gaan, maar dit is niet waar het spel om draait. Nadat je ontsnapt bent met het vliegende schip ga je namelijk op zoek naar een verborgen civilisatie en verken je meerdere tempels en grotten om zo dichterbij je doel te geraken. Deze tempels zitten bomvol raadsels en puzzels, en hier speelt het grootste gedeelte van de game zich af.

Pixelkunst

De wonderschone pixelachtige stijl van het spel viel mij direct op toen ik begon met spelen. Zowel in handheldmodus als op de TV ogen alle omgevingen werkelijk prachtig. De bijzondere pixelart en de levendige kleuren spetteren van het scherm, en de subtiele animaties geven de omgevingen net dat extra beetje detail. Niet alleen de visuele presentatie van het spel verdient een dikke pluim, maar ook de achtergrondmuziek. De atmosferische, dystopische muziek definieert de sombere toon van het spel en sluit perfect aan op de sci-fi-omgevingen en gebeurtenissen in het verhaal. The Way Remastered haalt overduidelijk enorm veel inspiratie uit de klassiekers van Delphine Software, en slaagt erin om in dit rijtje van cinematische platformers thuis te horen: een goede balans tussen het oplossen van puzzels en het bewonderen van de prachtige omgevingen.

Stroef

De puzzels in het spel zijn gevarieerd, en niet te makkelijk of te lastig. Het duurt soms even voor ik doorhad wat precies de bedoeling was, maar na dat eenmaal uitgevogeld te hebben ging het oplossen van de puzzels me goed af. Het besturen van Major Tom verliep echter niet zo soepel. Het hoofdpersonage springt met een wat vreemde curve, waardoor accuraat springen en platformen lastig gaat en stroef aanvoelt. Dit heeft waarschijnlijk deels te maken met het feit dat The Way erg veel inspiratie haalt uit de oude Delphine Software-games en probeert deze ouderwetse physics na te bootsen.

Helaas zorgt dit voor meerdere frustratiemomenten. Vooral richting het einde van het spel merkte ik dat er veel platformingsecties waren die enorm veel precisie van je vroegen, wat nu eenmaal lastig gaat met een stroeve besturing. Dan verandert het spel even in een trial and error-festijn en ben je veel te lang bezig om slechts aan de andere kant te komen. Wat ook niet echt hielp waren de soms wat ongelukkige geplaatste checkpoints, terwijl die zich juist in het begin van de game wél op passende plekken bevonden. Verder is het spel ‘remastered’, wat in vergelijking met het origineel inhoudt dat Tom nu spreekt, een aantal verbeterpunten bevat op basis van feedback, en de mogelijkheid om muziek terug te luisteren.

Conclusie

Major Tom houdt zo veel van zijn vrouw dat hij hoe dan ook haar terug wil brengen. Hij maakt een zoektocht, waarin hij tempels en grotten moet inspecteren en onderzoeken, om zo de weg naar onsterfelijkheid te vinden. De prachtige visuele pixelstijl en sfeervolle soundtrack brengen het verhaal en de omgevingen uitstekend tot leven. Het spel voelt ook echt aan als een klassieke 2D-avonturengame uit de jaren ’90, al brengt dat wel wat minpuntjes met zich mee. Al met al biedt The Way Remastered een prima avontuur met fijne puzzels en een prachtige presentatie.