The Sinking City

Je ligt te slapen, opeens schiet je wakker van het beeld van een onbeschrijflijk monster. Wanneer je je ogen open doet, zie je dat je op een schip bent. Je stapt vluchtig je bed uit om je medicijnen te pakken, deze helpen immers tegen de waanbeelden. Terwijl je naar een foto kijkt van je wapenbroeders, zie je dat de gezichten beginnen te rotten en doe je snel je koffer dicht. Met je handen voor je mond probeer je jezelf te kalmeren. Blijf rustig, denk je bij jezelf. Opeens botst de boot en loop je naar buiten. Je lijkt onder water te zijn en ziet grote onbekende beesten rondzwemmen. Je voelt je raar, alsof je jezelf niet meer kan beheersen. Je kijkt over de rand van de boot en besluit te springen, waarna je opgeslokt wordt door een monster met tentakels… En opeens, schiet je wakker.

Een waar mysterie
Dit obscure stukje beschrijft het begin van The Sinking City. Het spel is namelijk geïnspireerd door de werken van H.P. Lovecraft, waarin onbeschrijflijke kosmische wezens en onverklaarbare fenomenen zorgen voor een ongemakkelijk en psychedelisch gevoel. Jij speelt detective Charles Reed, die al jaren wordt geteisterd door nachtmerries die overeenkomen met die van de inwoners van de stad Oakmont. Hij besluit antwoorden te gaan halen in Oakmont en wordt ingehuurd door Robert Throgmorton, een invloedrijke man uit één van de rijke families van Oakmont. Zijn zoon is na een gefaald onderzoek op zee weer aan land geraakt en op mysterieuze wijze verdwenen. Als detective besluit je hem natuurlijk te gaan zoeken en al gauw kom je terecht in een duistere zaak waar je te maken krijgt met cultussen en onbeschrijflijke kosmische wezens.

Waan je een echte detective
Het spel bestaat uit een groot verhaal dat opgedeeld is in zogenaamde cases. Vaak krijg je een aanwijzing die je op weg helpt met het vergaren van informatie. Zo krijg je bijvoorbeeld te horen dat er een inbraak is geweest waarbij de dader een goud embleem en een cultus-mes bij zich had en dat dit soort inbraken vaker hebben plaatsgevonden. Net zoals bij het tabletop-spel Call of Cthulhu, kun je informatie vergaren bij bijvoorbeeld de archieven van de politie en met het gebruiken van de juiste sleutelwoorden is het mogelijk om meer te weten te komen over dit soort inbraken. Het spel stelt je in staat om gebruik te maken van verschillende archieven en de hints voor de juiste sleutelwoorden moet je zelf zien op te sporen. Dit is één van de meest geniale stukken uit het spel, als je denkt voldoende bewijs gevonden te hebben, dan volg je dat spoor. De game biedt aan om je hand hierbij vast te houden, maar het is natuurlijk veel leuker om deze optie uit te zetten en zelf je inspecteurs-hoed te dragen op zoek naar de juiste sporen. Ook als je een adres krijgt, moet je deze zelf opzoeken op de kaart. Aan speur- en zoektochten is in ieder geval geen gebrek.

Wanneer je dan eindelijk op de crimescene bent, is het de bedoeling dat je op zoek gaat naar aanwijzingen om de gebeurtenissen van de plaats delict verklaarbaar te maken. Wanneer je deze sporen gevonden hebt, ziet Charles een paar gebeurtenissen afspelen, die je in een bepaalde volgorde moet zetten. Hieruit wordt ook een conclusie getrokken waardoor je weer en nieuwe aanwijzing hebt. Alle aanwijzingen komen samen in je mind palace. Hier is het aan jou om de feiten met elkaar te verbinden en een conclusie uit te trekken voor de zaak. Het ligt dus aan de aanwijzingen die je gevonden hebt, welke conclusie je hieruit haalt. Dit vind ik een sterk bedacht gameplay-element, omdat de conclusie niet voor iedereen hetzelfde hoeft te zijn.

Vechten of vluchten
In The Sinking City kom je verschillende monsters tegen genaamd Wyrebeasts. Deze monsters kunnen overal opduiken en proberen Charles te vermoorden, dit gaat ook nog eens gepaard met een toename aan insanity. En hoe gekker Charles wordt, hoe meer waanbeelden hij gaat zien en zijn beeld vervaagt. Het vecht- en schietsysteem voelt niet altijd even soepel aan, en het is dan ook maar goed dat het spel gebruikmaakt van de gyro sensor. Met alleen de rechterstick was het voor mij namelijk onmogelijk om goed te richten. Laat nu ook net de meest voorkomende vijand een snelle kleine spin zijn die regelmatig manoeuvres gebruikt op het moment dat je wil schieten. In principe werkt het prima, maar het had wel net allemaal wat verfijnder gekund. Het spel stelt je gelukkig vaak in staat om ook te vluchten van gevechten, het is dus aan jou of je deel wilt nemen aan de actie.

Niet altijd even mooi
De ontwikkelaars hebben naar eigen zeggen goed hun best gedaan om het spel zo mooi mogelijk te laten verschijnen op de Nintendo Switch. Deels deel ik de mening: het spel maakt goed gebruik van belichting en de omgevingen en personages zien er vies en nat uit. Op sommige momenten ziet het spel er opeens ook erg lelijk uit, dingen als gras en bomen verschijnen redelijk laat op je scherm en ook sommige personages gedragen zich raar. Hier en daar heeft de game ook last van framerate dips. Het is geen vertraging, maar het lijkt alsof er wat frames worden overgeslagen. Laten we zeggen dat dit de ruwe randjes zijn. Verder is het geluid goed, de geweren geven de juiste kick wanneer je ze afvuurt en ook de monsters maken enge geluiden. De achtergrondgeluiden en muziek zorgen voor een grimmige sfeer waarin je je nooit echt veilig voelt.

Conclusie
Al met al is The Sinking City een must have voor fans van detective games. Het zoeken naar aanwijzingen en deze daarna met elkaar verbinden, is een heus genot. De sfeer wordt perfect gezet en je zit altijd op het puntje van je stoel, bang dat er iets gebeuren gaat. Het is mooi om te zien dat er toch spellen zijn die de grimmige sfeer van het onverklaarbare goed weten te schetsen. Dat is namelijk een dingetje dat The Sinking City erg goed gelukt is. Het vechtsysteem werkt prima dankzij het richten met de gyro sensor, maar het had allemaal net wat verfijnder gekund. Ondanks de ruwe randjes is The Sinking City een waar genoegen om te spelen en raad ik hem aan, aan fans van de werken van H.P. Lovecraft of detectives.