The Deer God

Twee jagers zijn op rooftocht, op zoek naar dierlijk vlees. Na een lange dag is de één vermoeid, en zoekt hij zijn tent in de wildernis op. De ander kan de slaap echter nog niet vatten. Hij heeft het voorgevoel dat er nog wat wild in de buurt schuilt. En jawel, hij krijgt een hert met een machtig gewei in zijn vizier. Zorgvuldig richt hij zijn loop op het onschuldige dier, haalt de trekker over en… bevindt zich plotsklaps in het gelaat van een hert. The Deer God kan beginnen.

The Deer God is een 2D-avontuur dat zich eigenlijk haast een driedimensionaal spel waant. Achter- en voorgronden zijn opgebouwd uit pixelig doch zorgvuldig uitgewerkte landschappen, die op een soort isometrisch perspectief in elkaar overlopen, met verschillende paden en hoogten. Jij loopt ongeveer in het midden van al deze (thematische) omgevingen. De grafische stijl voelt zeer uniek aan, alleen er had wel wat beter gespeeld mogen worden met kleurpatronen en diepte: je ziet soms nauwelijks waar je loopt. Ook NPC’s, voorwerpen en vijanden zijn iets te klein en dof weergegeven in het geheel. Het went wel, maar is niet ideaal.

Helemaal opnieuw

Om eerlijk te zijn is The Deer God ook niet echt een ideaal spel. Het begin geeft hoop voor een interessant uitgewerkt plot dankzij een imponerende vertelstem en bombastische muziekstukken en geluiden. Toch ebt dit idee van boeten voor je zonden door als hert door het leven te gaan al snel weg. De rest van Deer God lijkt juist meer op het uitvoeren van klusjes, zoals het vinden van voorwerpen of het trotseren van een lastige sprong. Hints naar de thematiek proef je af en toe als je jagers om zeep helpt, of als je weer eens reïncarneert in een nog onmachtiger wezen na het vermoorden van onschuldige dieren. Je krijgt echter nergens het gevoel dat jij moet boeten voor het kwaad dat je aangericht hebt.

Het helpt ook niet mee dat je het plot heel gestructureerd moet volgen om te voorkomen dat de titel in een soort Endless Runner verandert. Als je dus even een personage mist of een bepaald voorwerp niet kan vinden, heb je pech. Tijdens mijn tweede savefile kon ik bijvoorbeeld een bepaald voorwerp (Witch Hazel) niet vinden in de woestijn, waardoor ik de stoute hoeven aantrok en het een gebied later probeerde te vinden. Klein probleempje: terugkeren naar de originele plek is vaak niet mogelijk. Zij het door onmogelijke sprongen, zij het door opslagpunten die het verpesten. Dan zit er niets anders op dan je vooruit te banen in een brei van willekeurig gegenereerde gebieden, net zolang tot je sterft van een gebrek aan voedsel of uitgeschakeld wordt door slecht zichtbare stekels of vijanden. En dan mag je weer vrolijk je avontuur helemaal opnieuw doen.

Willekeurig

Jammer, want The Deer God zit vol met leuke ideeën en concepten. Hoe langer je het overleeft, hoe meer je groeit als hert en hoe krachtiger je wordt. Doodgaan wil je ook niet; want dan ben je weer een machteloze ree. Ook verzamel je zo langzamerhand steeds meer vaardigheden, zoals een extra krachtige stoot met je horens om vijanden en objecten kapot te maken, die het overleven steeds makkelijker maken.

Het schort echter flink aan de uitwerking. Het zou niet zo moeten kunnen dat je weer helemaal opnieuw moet beginnen als je even een bepaald element toevallig over het hoofd ziet. Kundig speldesign zou dit verhelpen; willekeurig gegenereerde werelden niet. En dan zitten er her en der ook nog wat vervelende bugs verstopt, die je zomaar door de spelwereld laten vallen of ineens dood laten gaan. En zelfs, zelfs als je zonder kleerscheuren de verhaalmodus doorloopt, is het uiteindelijk allemaal wat flauwtjes.

Conclusie

Het is moeilijk om The Deer God als een leuk spel te zien. Her en der zie je wat goud blinken, maar het fundament is zeer matig uitgewerkt. Willekeurig gegenereerde werelden temidden van een verhaalgedreven plot werkt in het geval van een 2D-platformer gewoon niet – één verkeerde misstap en je mag helemaal opnieuw beginnen. Dit wordt nog verder versterkt doordat het plot voornamelijk inhoudt dat je klusjesman speelt, in plaats van dat je écht moet boeten voor je zonden. Eén zaak weet The Deer God in elk geval goed duidelijk te maken: die jager had meteen zijn bed in moeten duiken.