Starlink: Battle for Atlas

Het is gemakkelijk om grappen te maken over het Toys-to-Life-genre. In de afgelopen periode heeft dit type spel zijn aanzien verloren en de meeste spelers hebben de business stop gezet. Oh waarom zou je iets met interactieve figuren willen uitbrengen? Ubisoft gelooft echter sterk in hun Starlink: Battle for Atlas, een Toys-to-Life-avontuur waarin je de ruimte en planeten doorgrondt. Je vecht tegen vijanden, voltooit missies en speelt zo meer vrij. Hoewel de figuren een rol spelen, is deze rol minder groot dan je wellicht zou denken. In alle opzichten, een goed teken.

Up up and away

Het verhaal valt aardig te pruimen. De crew van het schip Equinox arriveren in Atlas om informatie te verzamelen over hun buitenaardse maat Judge. Het duurt echter niet lang voordat zaken een compleet verkeerde kant opgaan. Hun lokale contact wordt achtervolgd door een boze menigte genaamd de Legion. De Legion raakt de Equinox, steelt de kapitein en de gehele crew valt neer op de dichtstbijzijnde planeet. Mocht je tijdens deze gebeurtenissen het spel op de Nintendo Switch spelen, komt het Star Fox-team binnenstormen. Het merendeel van Starlinks dialogen worden in-game verteld, omlijst met voice acting en portretten. Er zijn maar enkele momenten waar de gehele spelervaring wordt onderbroken voor een cutscene. Het maakt de animeerde scenes meer impactvol en belangrijker, wat absoluut te prijzen valt.

De manier waarop het team samenkomt is daarnaast gaaf. Hoe meer je de inwoners helpt om de Legion te bestrijden, de meer ze open staan voor een gesprek. De belangrijkste aliens worden onderdeel van je crew en helpen je om de planeten verder te onderzoeken. De menselijke crew aan boord is daarnaast vermakelijk en geven duidelijke aanwijzingen van wat er te gebeuren staat. Mijn absolute highlight is toch echt de Star Fox-crew. Hoewel de kans aanwezig was dat ze Fox in een omslachtige manier hadden verwerkt, laat de mensen bij Ubisoft niets aan het toeval over. Fox en zijn team hebben compleet gesproken dialogen, een absolute must voor de fans. Hoewel de gameplay iets anders is, brengt Starlink een Star Fox-sausje dat onmiskenbaar is.

Genoeg om te turen

Starlink: Battle for Atlas wordt gekenmerkt door twee principes: je schip en de planeet. Met het ruimtevoertuig beweeg je door de ruimte in hyperspeed en reis je van punt naar punt. Hoewel je kunt fast travelen terug naar de Equinox, vond ik het persoonlijk een fijne uitdaging om ruimtepiraten kort en klein te schieten. Het levert niet alleen ervaring op (om te levelen), maar je krijgt er ook een Star Fox-gevoel van. Over de kop vliegen om een vijand te verpletteren voelt fantastisch en het is een mooie afleiding van waar de game daadwerkelijk om draait. Op de planeet beweeg je over de oppervlakte en zijn de taken die je doet veel uiteenlopender. Je verzamelt objecten, schiet gericht op Legion-gespuis en probeert verschillende missies te vervullen. Het vechten tegen de Legion levert coole momenten op, maar er zijn niet een belachelijk aantal aan verschillende units. Het spel weet dit te verhullen door variaties te presenteren, maar het gebrek is merkbaar.
Wat ik het meest op prijs stel is hoe strategisch Starlink wel niet aanvoelt. Op elke planeet vind je gebouwen die je kunnen helpen tijdens de reis. De verschillende gebouwen helpen je om bepaalde taken vervullen of soms zelfs voorwerpen aan te schaffen. Je kunt bijvoorbeeld mods kopen, waarmee je het schip en de wapens verbetert. Naast het levelen is het belangrijk om mods te verzamelen, vooral gezien dingen moeilijk worden op het einde. Uiteraard kun je de moeilijkheidsgraad verlagen, maar de legitieme opbouw van je arsenaal brengt plezier. Een ander gebouw produceert units die van hot naar her reizen om taken vervullen. Ze zullen je helpen terwijl je aan het werk bent op andere planeten, waardoor de progressie nooit stil staat. Terwijl ik ruimtetuig aan het bevechten was, kreeg ik opeens het bericht dat mijn nieuwe team een plek hadden uitgekamd. Het is zo ongelofelijk nuttig als je meerdere taken in hetzelfde tijdsbestek wil gaan volbrengen.

Voor wie alleen puur geïnteresseerd is in de verhaallijn, Starlink: Battle for Atlas neemt ongeveer 13 uur in beslag. In die tijd zie je alle hoogtepunten en zul je de aftiteling op je scherm zien verschijnen. In mijn persoonlijke optiek werkt Starlink beter als je de tijd ervoor neemt. Na het doorlopen van alle missies, planeten en elke dialoog stond er opeens 28 uur op te teller. Hoewel het hoofdavontuur nog even had mogen doorgaan, kan ik er niet omheen dat het eindigt op een juist moment. Het helpt flink dat de besturing één van de betere is in een ruimte-avontuur. Met simpele bewegingen vliegt het schip op een juiste manier voorwaarts, en de knoppen heb je de tutorial meteen onder de knie. Voor jong en oud is het ook een uitstekende introductie voor spellen zoals deze. Het merendeel wordt gedaan door de stick, schouderknoppen en de A-knop waardoor het moeilijk is om compleet in de war te raken.

Schepen met een beetje Fox

Tenslotte gaan we het hebben over de dingen die de Nintendo Switch-versie uniek maakt. De manier waarop je de fysieke elementen toepast is anders dan enig ander Toys-to-Life-avontuur. Starlink komt met een speciale Joy-Con Grip waarbij de controllers het schip linken aan het spel. Aan het begin moet je hier een speciale update voor uitvoeren, mede vanwege de bijzondere manier van communicatie. Alles kan worden aangepast. Je kunt de vleugels, wapens en piloot naar eigen smaak aanpassen om zodanig je eigen opzet te creëren. Het aspect maakt je enthousiast, al zullen oudere spelers niet blij zijn met de manier waarop het schip bovenop je handen rust. Voor kinderen is het geen enkel probleem, maar toegegeven, ik speelde het meest van de ervaring puur digitaal. Ubisoft laat daarin de keuze compleet vrij en je kunt de figuren ook op deze manier aanschaffen. Je kunt dezelfde wijzigingen doorvoeren en gebruik maken van de besturing die bij jouw het beste past. Hoe dan ook, het hebben van meerdere schepen is eigenlijk wel een must. Naast het combineren tellen ze ook als levens, zodat je door kunt gaan met de huidige missie. Zo niet, dan is de kans groot dat je een heel eind wordt teruggestuurd naar het laatste checkpoint. Uiteraard kun je gewoon door blijven levelen en het daarna nogmaals proberen!

Extra attentie moet worden gegeven aan de Star Fox-content, gezien dat compleet uniek is tot de Nintendo Switch. Toegegeven, Ubisoft heeft er belachelijk veel werk ingestoken en er zitten referenties in waar de Star Fox-fan blij van wordt. Eén van de belangrijkste referenties was dat Fox over zijn thuisplaneet Papetoon praat. Het is iets wat maar twee à drie keer ten sprake komt, maar Fox zegt het hier alsof het niets is. Het feit dat het Starlink-team dit soort informatie omhoog heeft te trekken, laat zien hoeveel ze om deze toevoeging geven. Een ander markant detail is dat Fox’s speciale aanval het gehele team laat verschijnen om de huidige vijand aan te vallen. De effecten en muziek brengen je meteen naar de juiste stemming. Met dit alles in je achterhoofd, plus unieke cutscenes en missies, laat zien hoe goed Ubisoft en Nintendo kunnen samen werken.

Excellente presentatie

Starlink: Battle for Atlas loopt fantastisch op Nintendo Switch. Het maakt niet uit of je nou op de televisie of in handheld speelt, het Starlink-team heeft het spel juist geoptimaliseerd. De kleurrijke planeten en ruimte zelf zorgen voor spectaculaire beelden die thuis voelen op het systeem. Het enige moment waarop de resolutie naar beneden gaat, is als het spel gaat spelen in co-op. De logica erachter is volkomen te begrijpen. Je zult twee schepen moeten renderen die allebei hun eigen bewegingen kunt uitvoeren. Het feit dat het überhaupt mogelijk is op de Nintendo Switch is vrij bijzonder. Over de co-op gesproken, het is zo’n goede manier om met jongere kinderen te spelen. De ouder en het kind blijven redelijk bij elkaar, maar tegelijk kunnen ze op eigen houtje de strijd aangaan. De muziek brengt het gevoel van een ”space epic” op juiste manier naar boven.

Conclusie

Starlink: Battle for Atlas is een uniek spel. Binnen het bestek van ruimte-games is er niet vaak iets dat gelijk uitnodigt. Ubisoft heeft een avontuur weten te creëren waar de personages, gameplay en plezier de belangrijkste speerpunten zijn. Uiteraard zijn er kanttekeningen te plaatsen over de variaties aan vijanden en de manier waarop je het speelgoed gebruikt, maar het merendeel klopt als een bus. Voor ongeveer 30 uur heb ik planeten onderzocht, missies volbracht en kennis gemaakt met een vriendelijk clubje aliens. Vooraf had ik geen idee of ik echt leuk zou vinden, maar de pure liefde die in Starlink is verwerkt, verdient alle lof. Starlink stijgt ver boven het kenmerk Toys-to-Life uit, en is gewoon een ontzettend goede space exploration-game.