Sonic Mania

Het is alweer een decennium geleden dat ik voor het laatst echt een iconische Sonic-game heb gespeeld. Als beginnende tiener vond ik het platformen en de snelheid pluspunten die ik miste bij andere 2D-spellen en om die reden kon de blauwe egel meedingen met de Super Mario Bros.-serie. Na de Mega Drive-periode is Sonic nooit meer hetzelfde geweest, maar daar komt volgens het Sonic Team nu verandering in. Weet Sonic Mania de nostalgie te combineren met vette platformlevels, of is dit de zoveelste mislukte Sonic-titel?

Na de eerste spellen van Sonic the Hedgehog voegde SEGA altijd iets creatiefs en unieks toe aan de spellen, maar negen van de tien keer wist dit de speelervaring alleen maar te verslechten. Denk aan de weerwolf-elementen in Sonic Unleashed of denk aan Sonic die moest vechten met een zwaard in Sonic and the Dark Knight. Het team heeft creativiteit van allerlei bronnen getapt, maar telkens met een gebrekking uitwerking. Met Sonic Mania hebben ze alle extra personages, ridicule ideeën en “creatieve” oplossingen overboord gegooid en keert Sonic terug naar zijn roots.

Gotta go fast!

Sonic the Hedgehog staat bekend om zijn immense snelheid en in Sonic Mania zien we deze eigenschap voor het eerst weer volop stralen. Sonic racet over de verscheidene platformen met intense snelheden. Je moet vijanden ontwijken, dodelijke vallen passeren en afgronden vermijden terwijl je richting de eindstreep snelt. De pret is echter nog langer niet over, aangezien je tevens als Tails en Knuckles de Zones kunt verslaan. Zelfs de combinatie Sonic + Tails is beschikbaar, wat het geheel aardig wat variatie geeft vanaf het begin.

De chaotische levels zijn allemaal bekend onder de ervaren Sonic-spelers. Je rent en springt door loops, rent over stekelige bruggen en gebruikt gigantische buizen om snel en doeltreffend te platformen naar het einde. Daarover gesproken: iedere act eindigt in een gevecht met een eindbaas. Hoewel Sonic nooit zo bekend stond als een geweldige game voor eindbazen, weet Sonic Mania vriend en vijand te verrassen met unieke, creatieve en vooral leuke gevechten.

Alle eindbazen – speciaal gemaakt voor Sonic Mania – zijn zó creatief en leuk gemaakt, dat we niet anders kunnen dan ze een volledige alinea te geven in deze review. Allereerst vecht je tegen twee grote, met elkaar verbonden, ballen, vervolgens tegen een gigantische robot met Dr. Eggman om vervolgens de fantasie de vrije loop te geven. We spelen Puyo Puyo Tetris tegen de bekende antagonist om het vervolgens tegen een apache helikopter op te nemen. Het spel begint enigszins timide, maar weet gelukkig snel vrij uit zijn schulp te kruipen.

Speed of Sound

Sonic Mania is goed voor een uur of tien aan speelplezier. Ben je een veteraan in de Sonic-spellen, dan kun je dat nummer wellicht halveren. De grootste tijd besteed je aan het verzamelen van de Chaos Emeralds, die je verdient door verscheidene 3D mini-games te voltooien. Deze zijn afkomstig uit Sonic 3 en haalden een beetje de snelheid uit de game. Ze weten degenen die het spel willen acen wellicht te boeien, maar verder zou ik ze vooral overslaan en simpelweg genieten van de geweldige 2D-gameplay.

De vernieuwende Zones zijn stuk voor stuk een lust voor het oog. Je kunt maar moeilijk een glimlach te onderdrukken, terwijl je voor het eerst sinds een decennia weer een goede Sonic-game mag spelen. Het uiterlijk kent een geweldige 16-bit-stijl met meer detail dan ooit tevoren. Sonic wordt als een pinbal rondgeschoten, verandert in radiogolven en de bekende egel wordt zelfs weggeschoten door een handgeweer. De vernieuwingen passen geweldig binnen de thematiek van de Zones en dat is toch absoluut een dikke ‘chapeau’ waardig.

Het grootste minpunt van Sonic Mania is toch wel dat het spel niets vernieuwend doet. Het spel speelt zoals het gepromoot wordt, als een herbeleving van de oude Sonic-spellen in een nieuw jasje. Maar stiekem hadden we wel wat meer content gewild, iets meer vernieuwingen en over het algemeen iets meer toevoegingen. Begrijp me niet verkeerd, het spel staat zeer sterk in zijn schoenen, maar weet tegelijk je niet weg te blazen.

Conclusie

Sonic Mania weet vrijwel alles goed te doen wat eerdere Sonic-titels compleet wisten te verpesten. Dat niet alleen, het verbetert de oorspronkelijke 2D Sonic-spellen zelfs. Zo zijn de eindbazen duidelijk een verbetering dankzij de creativiteit van de ontwikkelaars, waarbij er zelfs enorm goed naar de thematiek is gekeken van de verscheidene zones. Toegegeven, het spel heeft wel enkele minpuntjes. Zo vind ik de 3D mini-games een typische SEGA-toevoeging, iets wat leuk is voor een kleine groep van spelers, maar voor de rest eerder een beperking dan een toevoeging. Dat mag de pret zeker niet drukken en als jij van platformers houdt, van snelle en indrukwekkende actie houdt en wel klaar bent met Mario die de kroon spant in dit genre. Dan is Sonic Mania echt iets voor jou.