Slime-san

Een goede platformer is goud waard. Hoewel dat een loos statement lijkt, zijn Nintendo-platformen gebouwd op dit genre. Elke generatie zien we ontwikkelaars het een unieke twist geven om de aandacht van de gamer te trekken. Slime-san lijkt de schijn tegen te hebben, want het heeft trekjes van een avontuur met een doorsnee pixelstijl en weinig unieke actie. Het spel kent echter een uitnodigend karakter, waardoor je het kan niet laten om het een kans te geven.

Glibberig goed

Slime-san beschrijven kan het best aan de hand van een game als Super Meat Boy. Je bestuurt Slime door verscheidene 2D-platformsecties bestaande uit één scherm. Dit houdt in dat je het begin en einde in een enkele oogopslag kan zien. De vijanden en obstakels zijn divers en uitdagend, wat op je tellen passen geen overbodige luxe maakt. Slime-san is, echter, meer vergevingsgezind dan een Super Meat Boy. Het laat je meer vrij om eigen keuzes te maken, waardoor levels vermakelijk zijn om meerdere keren te doorlopen. Elk van de honderd levels bestaat totaal uit vier schermen en hiermee is het uitermate geschikt voor de handheldmodus.

Een belangrijk aspect van platformers is de besturing en daar stelt Slime-san niet teleur. De bewegingen kennen uiterste precisie, die je goed kunt gebruiken voor het massale aantal puzzels. Tijdens de puzzels zijn drie vaardigheden van het grootste belang: jump, dash en slime. Hoewel jump voor zichzelf spreekt, werken de andere op een bijzondere manier. Met de dash schiet je Slime niet alleen een bepaalde richting op, maar het level gaat opeens een stuk sneller. Het tegenovergestelde geldt wanneer je slime gebruikt, gezien tijd vertraagd voortbeweegt. Het is handig voor moeilijke sprongen of het verzamelen van een specifieke collectible.

Over collectibles gesproken, Slime-san kent er meer dan je zou verwachten. Er zijn appels en munten in ieder level en hiermee opent een stad zijn deuren. Hier kun je cosmetische voorwerpen ontgrendelen, minigames spelen, en zelfs andere slimes tevoorschijn toveren. Elke van de tien slimes kent een andere manier van spelen, wat voor meer variatie zorgt tijdens de reis. Zo kan een slime een betere dash hebben terwijl zijn sprongen korter zijn. Alsof dat niet genoeg is, kennen de meeste levels een geheime kamer. Hier ontmoet je nieuwe personages en help je ze veilig de stage te verlaten. De characters zelf kennen uiterst vermakelijke dialogen, waardoor iedere ontmoeting een nieuw hoogtepunt betreft.

Stralend geheel

Slime-san straalt op de Nintendo Switch. De pixelstijl ziet er aandoenlijk uit, wat je al opvalt in de screenshots. Alles lijkt uit meerdere lagen te bestaan en het is alsof je vanaf buiten naar binnen kijkt. Uiteraard is het verhaal dat Slime-san opgeslokt is door een grote worm, maar ze hebben het goed weten te verpakken. Een negatief punt is dat er problemen lijken te zijn met de framerate hier en daar. Het kwam slechts enkele keren voor, maar irriteerde me wel zodanig.

Conclusie

Slime-san is een uitstekende Nintendo Switch-game. De platformer bevat verscheidene modi en biedt een sterke “pick up and play-“ervaring voor ieder. Je beweegt jezelf door de 2D-puzzelplatformlevels, speelt met je verscheidene mogelijkheden en probeert constant de scores te verbeteren. Met 400 schermen om te doorgronden is het bijna de perfecte spelervaring, al gooit de framerate daar roet in het eten. Zelfs dat minpunt zou je echter niet moeten stoppen, want Slime-san is zijn prijskaartje meer dan waard.