Skully - Stront aan de knikker

Review
20 aug 20 om 11:56
Mitch
0

De trailerbeelden van Skully deden me denken aan de gloriedagen van de GameCube en Playstation 2. Mario Sunshine, I-Ninja, Sphinx and the Cursed Mummy…het leek toen wel of er iedere paar maanden een geinige 3D-platformer uitgepoept werd. Fast forward naar 2020 en ontwikkelaar Finish Line Games heeft letterlijk een bal bruine klei de hoofdrolspeler gemaakt van hun eigen 3D-platform epos. Is Skully ouderwets de shit of hebben we hier te maken met een drol van een game?

Modderballetje

De goden in een willekeurig fantasieland hebben ruzie en de wereld is uit balans. Oh nee! Gelukkig is Terry, de god die gaat over het element aarde, nog een beetje de volwassene in de ruimte. Hij vindt dat het maar eens afgelopen moet zijn met dat gekibbel en dus maakt hij met zijn resterende krachten het modderballetje Skully. Denk overigens niet dat Terry daarna het loodje legt, want hij zal Skully (en dus jou, beste speler) nog tot in de lengte van dagen irriteren met zijn constante gezever.

Maar goed, Skully dus. Als Skully houdt je jezelf voornamelijk bezig met het rollen door levels, het springen op platformen en het verzamelen van een soort muntjes. Her en der zijn wat vijandjes verspreid, maar als het modderige schepsel dat je bent, is vooral het water je ergste vijand. Val je hierin, dan is het snel game-over en mag je het proberen vanaf het laatste checkpoint. En dat gaat zelfs in de eerste levels regelmatig gebeuren, want de camera is ook niet om over naar huis te schrijven.

Schrale imitatie

De leukste gedeeltes van het spel zijn die waarin je transformeert in een meer mensachtige-vorm. Als modderachtige Golem kun je namelijk eindelijk vijanden verslaan én rotsen breken. Daarnaast speel je gedurende het spel ook nog andere vormen vrij waardoor je platformen kunt verplaatsen met een soort telepathie of heel snel kunt rennen voor verre sprongen. Door slim gebruik te maken van die eerste, kun je bijvoorbeeld een brug over het water bouwen. Dit is helaas het dichtste dat Skully in de buurt komt van een origineel idee.

Skully is namelijk op de beste momenten slechts een schrale imitatie van de hoogtijdagen van het 3D-platformgenre. Het level-design is suf, de muziek is eentonig, grafisch is het (op de Nintendo Switch) om te huilen, de camera kan niet omgaan met krappere ruimtes en zo kan ik nog wel even doorgaan. En dat ga ik ook doen, want het rollen voegt niets toe zonder rol-physics en je Golem-vormen voelen bizar genoeg zo licht als een veertje, terwijl de combat onnodig stijf is. Zo. Dat lucht op.

Conclusie

Ik geloof best dat de makers écht geprobeerd hebben om van Skully iets leuks te maken, maar dat is niet gelukt. Skully faalt op bijna elk gebied als plaformer, van de presentatie tot de physics. En zelfs als je beide doorstaat, heb ik de game op geen enkel origineel idee kunnen betrappen. Het is wat dat betreft toepasselijk dat je de hele game speelt met een balletje bruine smurrie, want Skully is, goede intenties ten spijt, een drol van een game.

N1-score

+ Spoort je aan om Mario Sunshine weer eens uit de kast te trekken
+ De ouders van je kleine neefje kunnen dit spel niet per ongeluk bij de Intertoys kopen