Save me Mr. Tako: Definitive Edition

Toen ik Save me Mr. Tako: Definitive Edition zag, was ik meteen verkocht. Het spel oogt als een spelletje voor de Game Boy Color, compleet met koddige sprites en heerlijk bliepende muziek. Nu ik de 2D-platformer uitgebreid onder handen heb mogen nemen, kan ik bevestigen dat het best leuk is om te spelen ook – al is het wel iets aan de makkelijke kant.

De reden voor deze versie is best bijzonder, het begon namelijk als Save me Mr Tako: Tasukete Tako-San. Deze game kon Daan bijzonder waarderen, maar hij kon wel een aantal quality of life-toevoegingen gebruiken (zoals een laagdrempeligere moeilijkheidsgraad). Het dingetje: de originele uitgever, Nicalis, wilde niet betalen voor de onkosten om het spel te patchen. Reden voor solo-ontwikkelaar Christopher Galati om de wegen met hen te scheiden. Hierdoor was de platformer een tijd helemaal niet meer in de Nintendo eShop te vinden. Nu is de game nu terug – mét al die beloofde verbeteringen!

Ontdek een wereld van octopus en mens

‘Aandoenlijk’ is wel een mooie term om Save Me Mr. Tako te beschrijven. Het plot (ja, een 2D-platformer mét een plot) neemt je mee naar een oorlog tussen mensen en octopussen. De kwaadaardige achtarmigen vallen die mensen vaak aan, kidnappen hun kinderen en meer van dat soort stoms. Maar op een dag zit er niets anders op dan voor de twee volkeren om hand en tentakel ineen te slaan om het tegen een gezamenlijke vijand op te nemen.

Jij speelt als Tako, een aandoenlijk octopusje dat helemaal niet houdt van oorlog en dat soort ongein. Terwijl jij springt en inkt schiet door verschillende werelden en levels, kom je allerlei prinsessen, prinsen, heksen en anderen tegen die jou helpen die verschrikkelijke oorlog te stoppen. Het spelletje is wonderlijk goed in het bouwen van een wereld. Je speeltocht wordt vaak onderbroken door personages tegen die jou meer vertellen over de beweegredenen achter de oorlog en waarom jij als Tako op moet kijken naar je broer, de legeraanvoerder.

Tussen al deze verhaalscenes door kom je terecht in verschillende grootse steden, waar weer van alles te doen is. Zoals hoeden verzamelen, minispelletjes spelen (lukt het jou om meer dan 25 takoyaki rolls te bakken?) of simpelweg te luisteren naar wat de inwoners te zeggen hebben. Niet iedereen heeft iets boeiends te melden, maar dit maakt de wereld waar je in bent, echter en levendiger. Ook heerlijk vind ik die slinkse verwijzingen die je later laten terugkeren naar eerder bezochte plekken, met cryptische queesten of deuren en schatkisten die op dat moment nog niet te openen zijn.

Inkt lost al je problemen op

Je avontuur begint onderwater, in het rijk van de octopussen. Hier ontdek je wat onze Mr. Tako allemaal in huis heeft. Zijn meest opvallende vaardigheid is het spuwen van inkt. Raak je vijanden daarmee, dan krijgen ze een zwart kleurtje en kun je erop springen. Als een waar platformer betaamt, zijn hier allerlei leukigheden omheen verzonnen. Zo moet je dikwijls een vijand gebruiken om hogerop te komen of ze handig in hun pad stoppen zodat jij erlangs kunt. Terwijl je langs de mensenwereld gaat en zelfs over de grens trekt, komen hier ook scherpe egels bij die stiekem best goed tegen inkt kunnen of soldaten met een groot schild die je alleen vanuit een bepaalde hoek kunt raken. Maar pas op: ga niet als een maniak lopen schieten – er zit een limiet aan hoeveel inkt je kunt schieten (al zat ik in de praktijk bijna nooit door mijn inkt heen).

Dat de ontwikkelaar veel quality of life-toevoegingen heeft gedaan aan dit aspect, valt te merken: het springen met Tako werkt heerlijk. Voor een octopus kun je best hoog springen én mocht je het net niet redden, dan grijp je je aan de rand om jezelf er toch overheen te trekken. Ook je bewegingsvrijheid in de lucht is vergroot, waardoor je een foutje gemakkelijker kunt herstellen. Rust tijdens het springen is belangrijk: vaak moet je eerst even met je camera koekeloeren waar je terecht komt voordat je de diepte in springt. Toch denk ik dat Galati een klein beetje is doorgeslagen met het versimpelen van de moeilijkheidsgraad: op standard is het (vooral in het begin) misschien iets té makkelijk, doordat je nu een ongelimiteerd aantal levens kunt verwerven.

Natuurlijk wil ik de vele hoedjes in het spel niet onbenoemd laten. Kijk, normaal gesproken heeft onze Tako slechts één tik nodig om een leven te verliezen – maar met zo’n kek hoedje op worden dat er twee. Oh, en alle vijftig hoedjes komen ook nog met een leuke doch weinig écht onderscheidende vaardigheid. Zo kun je als koene Robin Hood pijlen schieten, maak je de wereld met een bloem op je kop een stukje mooier, kan je met een ander stuiterballen schieten en vuur je als heks… katten af?

Sommige hoedjes krijg je speciaal voor het verhaal of een bepaald level: zo beschermt de handige paraplu je van gevaar bovenaf en maak je met een samuraizwaard gehakt van snel springende vissen. Anderen verdien je door minispelletjes te halen of zijqueesten te completeren. Speel je vluchtig, dan mis je algauw een boel. Als een man van structuur was ik al snel verzot op het consistente Robin Hood-pakje, maar één van de aandoenlijkheden aan Save Me Mr. Tako is het verwerven van al die hoedjes en hun knotsgekke vaardigheden!

Conclusie

Save Me Mr. Tako: Definitive Edition brengt je even terug naar de tijd van de Game Boy Color. In essentie is het een 2D-platformer met wat leuke gimmicks, maar de game straalt vooral in zijn ambities in het creëren van een interessante wereld. Je ontdekt de verblijfplaatsen van mens en octopus en de beweegredenen achter hun oorlog. Ondertussen verzamel je hoedjes en gebruik je je inktvaardigheden in leuke, docht ietwat simpele, platformlevels. De maker is misschien iets teveel doorgeslagen in de Quality of Life-toevoegingen (ik snap ergens wel waarom het origineel een levenslimiet had). Heb je het origineel al gespeeld? Laat deze dan liggen. Maar voor nieuwkomers is deze versie de perfecte manier om in te stappen!