Rogue Trooper Redux

Aan alles wat met strips, comics en dergelijken te maken heeft, heb ik een absolute hekel. Ik gooi het er maar gelijk uit, dan weten jullie dat ik deze game niet speel als comic-fan, maar als fan van experimentele actiegames. Rogue Trooper Redux valt binnen een genre, dat mij kan aanspreken. Toch had ik mijn twijfels over de smurfblauwe, halfnaakte, genetisch gemanipuleerde supersoldaten, gekweekt voor staalharde gevechten, veel explosies, en dit alles overgoten met een veel te overdreven Amerikaans sausje. Is dit nog wel een setting van deze tijd?

Rogue Trooper Redux stak de kop op als remaster van de in 2006 verschenen game, ontwikkeld en ditmaal ook uitgegeven door Rebellion Developments. Deze studio heeft bekendere paarden in stal dan Rogue Trooper: de Sniper Elite-serie en de Alien vs. Predator-reeks. Rogue Trooper Redux zelf is gebaseerd op een all-out Amerikaans getinte comic, ironisch genoeg geschreven door twee Britten. Al deze feiten brachten mij van tevoren al van mijn stuk. Wat zou de game gaan brengen?

Een zware eerste missie

Rogue, Gunnar, Bagman en Helm vormen met zijn vieren een squad van GI’s, Genetic Infantries. Ze worden samen met honderden broeders op de planeet Nu-Earth gedropt, een planeet gevangen tussen twee zonnen en een zwart gat, om in te knokken in de eindeloze oorlog tegen de fascistische, Slavisch-Duits-sprekende Norts. Echter heeft een mol bij Millicom ze verraden en vinden velen van de GI’s bij landing al hun vroegtijdig einde. Dit bloedbad zal de geschiedenisboeken ingaan als The Quartz Zone Massacre. Rogue en zijn team weten toch te ontsnappen aan een vroege dood. De vele Norts die op hen afstormen weten hen net niet te overmeesteren. Rogue en Gunnar vluchten een grot in om hun tijd te nemen en contact te zoeken met hun commandant, en te reorganiseren. Plots worden ze overvallen door een horde Norts, waarbij Gunnar dodelijk gewond raakt. Zodra Rogue ziet dat het lichaam van zijn maat niet meer wil, neemt hij een mes, snijdt hij de biochip van Gunnar uit zijn schedel en plaatst deze op zijn wapen.

Volg jij het nog? De start van Rogue Trooper Redux overweldigt de speler met een stroom aan informatie. Met name in het begin ben je nog zoekende naar hoe dit spel het best gespeeld wordt, hoe de knoppencombinatie in elkaar steekt en hoe je, zonder al teveel ondersteuning, het geweld kunt overleven. Het verhaal valt daarbij in het niet, waardoor je de draad van het verhaal al snel kwijt raakt. Voor de beste ervaring doe je er dan verstandig aan om opnieuw te starten zodra je doorhebt hoe je de game het beste speelt.

De perks van een GI

De besturing voelt bekend voor spelers van third-person shooters. Je beweegt met de linker stick, je verplaatst je crosshair met de rechterstick. Rechtertrekker is schieten, linkertrekker is precisie-richten, enzovoort. Niets vernieuwend hier. Wel fijn is de manier waarop je kunt schakelen tussen het verschillende wapentuig dat je tot je beschikking hebt. Met de directionele knoppen van de linker Joy-Con wissel je snel tussen verschillende granaten, wapens en launchers. Naarmate het spel vordert, krijg je de beschikking over het vervaardigen van meer munitie, Medi-Packs en upgrades voor je bewapening. De grondstof hiervoor is scrap, wat je na veldslagen bij vijanden kunt plukken en in je rugzak kunt opslaan. Dit mechanisme is zeker tof en dwingt je om het slagveld af te struinen om zoveel mogelijk scrap te verzamelen. Je komt zo nooit zonder munitie te zitten en ook ben je altijd in staat om upgrades uit te voeren vanaf dat ze beschikbaar zijn.

In de praktijk werkt het richten helaas niet altijd even prettig. De sticks zijn erg gevoelig en je zit vaak naast je doelwit. Zeker in stressvolle situaties kan dit fataal uitpakken, wat bijzonder ergerlijk kan werken. De gevoeligheid kun je wel aanpassen, maar toch pakt dat niet uit zoals gewenst. Het spel legt sporadisch uit hoe je de game het best bestuurt, maar verwacht dan helaas meteen dat je dit de rest van het spel onthoudt. Zoals hiervoor beschreven, is dat vrij lastig omdat het begin van het spel vrij chaotisch verloopt. Af en toe een hint naar combinaties zou het spel sieren.

De aankleding

De comic-stijl laat het spel deels in ere, wat enerzijds strak uitpakt, maar anderzijds meer het idee geeft dat de game niet helemaal past op de Nintendo Switch. De vocals hebben er alle schijn van dat ze volledig onaangetast zijn gelaten, wat de game opzadelt met een authentiek klinkende, doch hopeloos verouderde en ergerlijk eentonige oneliners. Ook het verhaal voelt verouderd aan. De originele comic dateert uit 1981, ten tijde van de koude oorlog. Deze sferen zijn veel te duidelijk aanwezig, mede dankzij het feit dat de Norts met hun Slavisch-Duitse ondertonen worden bestempeld als een fascistisch zooitje ongeregeld en de wel heel Amerikaans ogende GI’s als oppermachtige, macho strijdkrachten vechten voor het goede.

Conclusie

Rogue Trooper Redux is een aardige third-person shooter met leuke, goed uitgewerkte mechanics. Echter laat de besturing soms te wensen over en kan het zeker in het begin vrij overweldigend aanvoelen. Ook het verhaal staat op zich stevig, maar als je bedenkt dat we ons heden ten dage in 2017 bevinden, roept de setting van dit spel vragen op. Je zou kunnen stellen dat er in 2006 al nagedacht had moeten worden over de relevante van het verhaal, vooral wat betreft de uitwerking van het totaalplaatje. Bovendien overvalt zoveel nieuws je hier, mocht je nog niet eerder een Rogue Trooper in handen hebben gehad. Is dit een absolute must-have? Nee, mijns inziens niet. Ik twijfel er echter niet aan dat het de echte comic-fan wel zal kunnen bekoren.