PowerWash Simulator - Poetsen was zelden zo leuk

Ik kijk graag naar powerwash-video’s. Hoe ontspannend is het om iets perfect schoon te zien worden? Erg ontspannend dus, daarom was ik enthousiast toen werd aangekondigd dat Powerwash Simulator naar de Nintendo Switch kwam. Mét DLC waarin je Croft Mansion mag gaan poetsen. Hoera!

In eerste instantie had ik een beetje spijt van mijn initiële enthousiasme om deze game te spelen. Zonder al te veel introductie krijg je een busje voor je kiezen dat je moet poetsen, om vervolgens meteen een hele tuin aan te mogen pakken. Het voelde vooral als heel veel werk. En ik miste strategische factoren… waarom is er bijvoorbeeld ongelimiteerd water? En dat geluid… er is geen achtergrondmuziek, dus je zit uren naar het geruis van een hogedrukspuit te luisteren. Uren ja, want toen ik eenmaal voorbij de eerste opdrachten was, was ik al helemaal opgezogen in de verslaving.

Nozzles en verlengstukken

Je krijgt geen uitleg bij Powerwash Simulator, dus het duurde even voordat ik doorhad wat er allemaal mogelijk en nodig was. De kern is ontzettend simpel: er is iets ontzettend smerig en jij mag het gaan poetsen. Daarvoor heb je je trouwe apparaat, waar je verschillende spuitmonden op kunt zetten. Een groter oppervlak schoonspuiten haalt meer troep in één keer weg, maar het geeft ook een minder krachtige straal. Hardnekkig vuil ga je daar dus niet mee wegkrijgen. Met je verdiende geld koop je nieuwe spuitstukken, poetsmiddelen en betere powerwashers, waardoor je steeds doeltreffender en lekkerder werkt.

Het effect van jouw gebruikte materialen en wijze van aanpak is echt goed merkbaar, wat het een heel belonende ervaring maakt. Een beetje van spuitrichting veranderen kan echt beïnvloeden of je de troep eraf krijgt. Ook moet je op je knieën of op de grond gaan liggen om vensterbanken van onderaf goed schoon te krijgen. Waar ik eerst nog lukraak wat deed, had ik al snel een plan de campagne om alles zo effectief mogelijk te poetsen. En dat irritante geluid van water hoorde ik al niet eens meer. Dat ongelimiteerde water vond ik trouwens ook helemaal niet meer erg, laat mij maar gewoon mijn ding doen. De optie van een beperkte watertank is er wel in de challenge mode, waar je diezelfde oppervlakken poetst maar dan met restricties.

Enthousiasme en frustratie

De omgevingen en oppervlakken zien er écht goed uit op de Nintendo Switch. Het materiaal dat je nat maakt, heeft een realistische weergave: stof wordt een beetje dof, metaal wordt bijna oogverblindend door de zon die weerspiegelt in het water. Ook krijg je sommige stukken vuil niet meteen weg, maar door dichterbij te gaan staan is de waterdruk hoger en lukt het wel. Het realisme is niet helemaal doorgevoerd: water ‘stroomt’ niet op de klassieke wijze. Als ik bovenaan een gebouw begin, lopen de druppels niet naar beneden. Ook spuit je de troep niet alle kanten op waardoor je de muur weer opnieuw kunt doen als je aan de vloer begint. En gelukkig maar, want dat maakt het schoonmaken een stuk prettiger.

Opdrachten roepen oprecht enthousiasme op om mee aan de slag te gaan. Een dinosaurus glijbaan in de speeltuin? Yes! Een oude trein? Kom maar op! Ook had ik al snel mijn minder favorieten ontdekt, zoals opritten en wandelpaden. Croft Mansion viel me ook een beetje tegen, omdat je vooral heel veel dezelfde muren staat te poetsen. Sommige klussen voelen dus wel als ‘werk’, maar ook dan haal je nog best wel voldoening uit het zo efficiënt mogelijk afhandelen. Al na mijn eerste stevige speelsessie kon ik ook in het echte leven niet meer ophouden met dingen zien die ik kon powerwashen. Lastige plintjes, de schoorsteenpijp. Waar ik had verwacht dat het een ontspannende game zou zijn, kreeg ik juist slapeloze nachten door de verslavende factor van Powerwash simulator. Er is ook nog een multiplayer, maar hiervoor moeten de spelers helaas elk een eigen kopie van het spel hebben. Deze heb ik dus niet kunnen uitproberen voor de review.

Hoewel er maar weinig aan verhaal te vinden is, doorloop je een carrière waarin je een hoop uiteenlopende opdrachten voor je kiezen krijgt. Deze zijn aan elkaar geweven met korte en grappige verhaaltjes. Zo staat het halve dorp op zijn kop omdat de kat van de burgemeester vermist is. Tijdens je werk krijg je berichtjes van je (meestal) dankbare klanten. Als je bezig bent met een schooltje in het bos poetsen, krijg je bijvoorbeeld ineens berichtjes van één van de leerlingen dat je een ‘smelly butt’ hebt. Hoewel je nooit daadwerkelijke mensen ziet, is het een leuke toevoeging die de omgevingen wat meer doen leven.

Door het gebrek aan speluitleg had ik vooral in het begin wel moeite met de laatste loodjes. Alles wat je moet poetsen is opgedeeld in losse oppervlakken. De onderkant van de vloer in de speeltuin telt als los oppervlak, maar ook de lateien en scharnieren. Al poetsende denk je soms dat je alles gehad hebt, maar als je bijna klaar bent blijkt dat er nog dingen niet 100% schoon waren. Met een druk op de toon-viezigheid-knop zie je wat er nog vies is, maar sommige plekjes zitten echt goed verstopt. Via het menu kun je zien welke onderdelen er allemaal gepoetst moeten worden en hoe schoon je ze al hebt gemaakt. Je kunt ze zelfs aanklikken zodat het oplicht in het level. Zo wordt het zoekwerk een stuk aangenamer!

Conclusie

Powerwash Simulator is een verrassend verslavende game. Waar je eigenlijk niks anders doet dan smerige oppervlakken poetsen, weten de verschillende levels op wonderlijke wijze enthousiasme op te roepen om dat te gaan doen. Al snel zat ik aan sessies van meerdere uren, zonder te merken dat er zoveel tijd was verstreken. Ik had wel graag een in-game radio gehad om wat anders te horen dan stromend water, en misschien ook wat meer uitleg om alle opties te verkennen. Desondanks geeft het poetsen voldoening, en dat is al bijzonder.