Potion Permit - De charme van alchemie

Potion Permit is een simulatie/avontuur waarin je eens niet de lokale boer bent, maar de lokale alchemist. Je verzamelt ingrediënten in de omgeving om drankjes en zalfjes te creëren in je grote ketel. Hoe beter je band wordt met de dorpsbewoners, hoe meer andere verzoeken daarbij komen. En die takken van gameplay werken allemaal aardig goed samen!

Aan de start van het verhaal neem je je intrek in Moonbury, een mooi dorpje met een diverse groep bewoners. Je bent gestuurd door de Medical Association, omdat de dochter van de burgemeester erg ziek is en de lokale genezer er nog niets aan heeft kunnen doen. Door gebeurtenissen in het verleden zijn de inwoners van Moonbury echter behoorlijk achterdochtig ten opzichte van alchemisten, dus je hebt wel wat om te overwinnen. Dat doe je niet alleen door de kwaaltjes van mensen te genezen, maar ook door elke dag een praatje met ze te maken en een relatie op te bouwen.

Puzzelen met ingrediënten

Om mensen te genezen heb je ingrediënten nodig en daar zit de hoofdmoot van de gameplay van Potion Permit. In de omliggende gebieden ga je bomen omhakken, stenen vermorzelen en monsters verslaan om zoveel mogelijk spullen te verzamelen. Elk ingrediënt representeert een vorm, een beetje zoals een Tetris-blok. Op zijn beurt is elk brouwsel weer een puzzel die gevuld moet worden met deze vormen. Moeilijk is het niet, maar het is een leuke methode en bevredigend genoeg om niet saai te worden. Hoe verder je komt, hoe moeilijker de ingrediënten te krijgen zijn. Dat komt doordat je energiebalkje leegloopt en monsters steeds sterker worden. Om het makkelijker te maken kun je je gereedschap upgraden bij de lokale smid, of voedsel koken om onderweg wat extra energie op te doen. Zo blijft er een lekkere interactie tussen grinden en je leventje opbouwen.

Een sociaal leven

Elke keer dat je een praatje maakt met een dorpsgenoot, vult een balkje waaraan je precies kunt zien hoe ver je vriendschap gevorderd is. Ook kun je een cadeau geven om het balkje in één keer een flink stuk te vullen. In tegenstelling tot veel soortgelijke games is dit één specifiek voorwerp, moon cloves, die je verdient met het genezen van mensen en het voltooien van quests. Niet zomaar elke dag iedereen een cadeau geven dus, maar goed kiezen met wie je sneller vriendschap wilt opbouwen. Dit systeem werkt erg prettig en duidelijk. Als je balkje vol is, verschijnt er een slotje en kun je een speciale quests doen waardoor je via cutscenes het personage beter leert kennen. Dat blaast een hele hoop leven in Moonbury en het is een mooie afwisseling van je dagelijkse taken.

De inwoners hebben mooie verhalen en Potion Permit weet ook goed af te wijken van de clichés in het genre. Van sommige inwoners was ik zelfs verrast dat het uiteindelijk potentiële liefdespartners bleken te zijn. Wel vond ik het jammer dat de vriendschappen relatief snel op te bouwen zijn: na twee keer het balkje vullen zit je al op de max. Daar zat ik bij vrijwel alle inwoners aan vóórdat ik het einde van de hoofdverhaallijn had bereikt, waardoor richting het eind van het spel de nadruk voor mij toch iets te veel op het grinden kwam te liggen.

Naast de quests die je vrijspeelt door vriendschappen op te bouwen, zijn er ook nog de goede oude events die triggeren als je op de juiste tijd op de juiste plek bent. Het kan gaan om leuke losse kleine gesprekjes of een hele reeks aan kleine opdrachten waardoor je weer iets nieuws vrijspeelt in het dorp. Ook kun je ‘parttime-werk’ doen, wat neerkomt op een mini-game om wat extra geld te verdienen. Of verzoekjes van de inwoners inwilligen, ook weer om geld en items te verdienen. Ik had echt plezier in de dagen die ik doorbracht in Moonbury, dankzij al die kleine maar heel variabele dingetjes die bijdragen aan de sfeer van het spel. Nog zo’n pluspuntje: je hond kan de NPC’s opsporen zodat je niet het halve dorp af hoeft te zoeken. Zo slim dat het verrassend is dat niet elke simulatiegame ooit zo’n optie heeft.

Smet op de pret

Wat wel een domper was op het plezier, was dat er toch nog wel wat bugs in Potion Permit zitten. Deze leken ook erger te worden naarmate het spel vorderde. Cutscenes die niet starten of halverwege blijven hangen, teksten die zichzelf herhalen of in de verkeerde volgorde worden vertoond. Of na een fast travel ‘onder’ de kaart vast komen te zitten. Ik heb een paar keer mijn dag opnieuw op moeten starten omdat ik niet meer verder kon. Er is geen andere save-optie dan slapen, dus op een gegeven moment werd ik wel erg huiverig om in de avonduren nog een cutscene te starten omdat ik dan mijn hele dagprogressie kwijt kon raken. Uiteindelijk was er geen bug zo game-brekend dat ik niet meer verder kon, maar van één inwoner heb ik het tweede vriendschapsevent niet kunnen voltooien omdat de quest vast hangt. Dat is gewoon jammer.

Conclusie

Potion Permit is een ontzettend sfeervolle en bevredigende game. Moonbury zit vol met inwoners die een goed, mooi of grappig verhaal hebben om te ontrafelen, en het maken van brouwsels werkt simpel en effectief. Helaas zijn de verhaallijntjes wel relatief kort, waardoor de nadruk wat te veel op het grinden komt te liggen. En het is sowieso jammer dat er toch nog wel wat bugs in zitten; dat is gewoon een smet op een verder erg sterke game.