No Place for Bravery - Dapper gefaald

No Place for Bravery is een 2D-Souls-like voor de Nintendo Switch gemaakt door een kleine Braziliaanse studio. Dan is de gunfactor bij mij direct aanwezig, maar helaas is de originaliteit en de uitwerking ver te zoeken. De makers zijn wat mij betreft vooral dapper dat ze dit spel op de eShop durven plaatsen.

In de late jaren 2000 was er een periode waarin in rap tempo een stortvloed aan App-store rommel op de markt kwam, gebaseerd op bekende games. Aftreksels van spellen als God of War en Prince of Persia, maar dan met andere personages. De gameplay en setting was 1-op-1 overgenomen en er was vooral zorg gedragen om niets toe te voegen aan de bestaande formule.

Dark Souls-bingo

No Place for Bravery doet me sterk denken aan deze periode. Dit is namelijk gewoon de zoveelste indie-variant op Dark Souls, maar dan met echt nul nieuwe ideeën. Je loopt door duistere omgevingen, vecht tegen skeletten met zwaarden, dient je stamina in de gaten te houden en slaat je game op bij het equivalent van een kampvuur. Wie Dark Souls-bingo speelt met No Place for Bravery, wint altijd.

Dat is op zich nog niet zo erg, ware het niet dat ook de uitvoering niet om over naar huis te schrijven is. De combat mist impact, de muziek is monotoon en niet afgestemd op de actie en ook de pixel-art heb ik elders vele malen mooier gezien. Er zijn God of War-achtige executies om uit te voeren op een verzwakte vijand, maar de lelijke ‘animatie’ die zich vervolgens afspeelt, kun je geen beloning noemen.

Haperdepaper

Daar komt dan ook nog eens bij dat de performance op de Nintendo Switch ondermaats is. Terwijl je door de wereld loopt, blijft het beeld namelijk niet stabiel. Het hapert om de zoveel tijd, alsof het spel het inladen van een nieuw stuk omgeving niet bij kan houden. De kans dat dit aan de Nintendo Switch-versie ligt lijkt mij klein, maar het voelt hoe dan ook niet netjes afgewerkt. Zeker niet voor de vrij forse prijs van 19,99 in de eShop.

Trouwe lezers zullen nu denken ‘Ah, een klassieke afzeik-recensie van Mitch, die gaat op dit punt toch ook wel een paar positieve aspecten benoemen?’ Maar sorry, trouwe lezer: die zijn er gewoon nauwelijks. Het beste wat ik over de game kan zeggen is dat de toegankelijkheidsopties qua moeilijkheidsgraad erg fijn zijn. Je kunt bijvoorbeeld zelf kiezen hoeveel schade vijanden doen en hoe groot je parry window is. Maar ja, zoiets wordt pas nuttig als de game ook echt leuk is om te spelen.

Conclusie

No Place for Bravery voelt en speelt als een goedkope smartphone-game, bevat geen enkel origineel gameplay-idee en de performance en afwerking zijn op moment van schrijven ondermaats. Ik gun deze kleine studio van harte een succes, maar geef me wel iets om mee te werken jongens.