Review: Neon White - Speedrunnen was nog nooit zo hemels

Aan het einde van de jaren ‘90 publiceerde wetenschapper Richard Bartle de vier archetypen van mensen videogames spelen. De Achievers, mensen die gaan voor hoge scores en aanzien, de Explorers die spelwerelden willen verkennen, de Socializers die contact willen leggen met andere spelers en de Killers die spelen om anderen te verslaan. Ik heb mezelf altijd beschouwd als een explorer. Maar Neon White wist iets in mij los te maken. Of het er altijd al was weet ik niet, maar na bijna een maand bezeten te zijn van dit spel ben ik bang dat ik toch in een Achiever ben veranderd. Neon White combineert de meest vloeiende bewegingen in een 3D platformer in tijden met actie en absolute precisie. Een verslavende combinatie die Neon White één van de beste games van 2022 maakt.

Neon White heeft een relatief simpel verhaal. Je ontwaakt als een Neon in de hemel. Een Neon is iemand die tussen de hemel en hel is beland en nu door de believers, de aanhangers van God, wordt ingezet om de invasie van demonen tegen te gaan. Je speelt als White, die zijn geheugen kwijt is, maar terecht is gekomen in de hemel als een demonen-opruimer. Samen met de andere Neons strijdt hij een weg naar de eerste rank om zo zijn plek in de hemel te verzekeren voor een jaar. Onderweg ontmoet je oude bekenden van White en zoeken ze gezamenlijk naar een manier om van de gevreesde Green af te komen. Het plot is niet bepaald wereldschokkend, maar het stemwerk is van hoge kwaliteit. Steve Blum, beste bekend als de Engelse stem van Spike Spiegel in de anime Cowboy Bebop, vertolkt White en wordt bijgestaan door een gevarieerde cast van personages. De schrijfkwaliteit is helaas niet van het niveau Cowboy Bebop, maar biedt een prima insteek voor de gameplay. Zie het verhaal van Neon White als een pulpy jaren ‘80 anime die net een tikje té puberaal is geschreven. Op zich geen probleem, want het is de gameplay die hier absoluut de show steelt.

Sprinten, Schieten en Speedrunnen

Neon White bestaat uit verschillende missies die ieder meerdere missies bevat. De meeste missies hebben hetzelfde doel. Versla alle demonen in het level en bereik de finish. White beschikt over een zwaard waarmee je demonen in elkaar kan slaan, maar de twist van Neon White zit in het wapen-systeem. In de levels zijn wapens te vinden in de vorm van soul-cards. Neon White is geen deck-builder, de kaarten zijn alleen maar de visualisatie van je wapens. Deze wapens gebruik je om demonen te beschieten met pistolen, machinegeweren en snipers. Echter kan je op ieder moment je wapen weggooien, als je dat doet kan je een speciale manoeuvre uitvoeren. Als je het pistool weggooit krijg je een extra sprong, als je je machinegeweer weggooit kan je een bom plaatsen die deuren opblaast, of je met enige kracht wegduwt en de sniper laat je in een rechte lijn vooruit schieten. Levels worden hierdoor niet alleen een sprint naar de finish, maar dagen de speler ook uit om een route te vormen door het level langs de wapens die je helpen om het doel te bereiken. Terwijl de hele tijd een lekkere techno-soundtrack meespeelt op de achtergrond die niet alleen het tempo van levels weet te matchen, maar ook nog eens goed past bij de atmosfeer van de verschillende delen van de hemel.

Medaille-mania

Tot dusver een prima insteek voor een first-person 3D platformer in de stijl van Mirror’s Edge of het recente Ghostrunner. Waar Neon White zich echter mee onderscheidt is het leaderboard. Zoals ik al schetste in de introductie ben ik normaal helemaal niet van het behalen van 100% in een game. Maar dat leaderboard wroette zich een weg in mijn brein en liet mij niet los. Neon White geeft je medailles op basis van de snelheid waarmee je een level hebt uitgespeeld. Brons, Zilver en Goud zijn vrij makkelijk te behalen, maar het is de Ace medaille die mij continu liet terugkomen. 

Het is echter die verslaving van het leaderboard wat er bij mij voor zorgde dat ik de ace medaille wilde behalen op ieder level. Je ziet namelijk op het leaderboard precies hoe snel je vrienden het level hebben behaald. Dit deed een soort oerinstinct bij mij opkomen waarbij ik de tijd van vrienden moest en zou verslaan. Het spel maakt van bewegen zo’n plezier en laat je zo vrij in het maken van je route dat het vinden van de snelste route niet alleen een uitdaging is, maar bijna voelt als het oplossen van een puzzel. Bijna vier weken lang ben ik geobsedeerd geweest door Neon White. Iedere luttele minuut in de trein, voor het slapen gaan of tijdens een korte pauze was ik bezig om mijn tijden te verbeteren en de tijden van vrienden te verpletteren. Ik heb mij nog nooit zo geneigd gevoeld om een spel te speedrunnen als bij Neon White, maar wonder boven wonder weet dit spel dit gevoel in mij naar boven te halen. 

Ook nog eens een collect-a-thon!

En dat is nog niet eens alles. De makers van Neon White weten ieder level op een slimme manier twee keer uitdagend te maken. Naast het behalen van de Ace Medaille heeft ook ieder level na het uitspelen een level een extra verborgen cadeautje. Deze cadeautjes zijn in te ruilen bij de andere personages uit de hemel voor bonus-dialogen, maar bovenal voor sidequests. Dit zijn speciale levels waarin de mechanics van het spel op z’n kop worden gegooid. De levels van Violet zitten vol met vijanden en obstakels die je in één keer uitschakelen en de levels van Yellow voorkomen dat je je wapen kan weggooien voor de extra bewegingsopties. Deze levels zijn misschien wel het hoogtepunt van het spel en het doorspitten van de levels op zoek naar de cadeautjes om deze vrij te spelen, zorgt ervoor dat je misschien nieuwe routes vindt om je Ace Medaille te halen. Ieder systeem werkt zo feilloos samen dat het Neon White nagenoeg perfect laat aanvoelen.

Enkele misstappen

Ik moet daarbij zeggen ‘nagenoeg’, want na meer dan vijfentwintig uur te hebben besteed aan het spel zijn er ook een enkele misstappen te bespeuren. Zo is het wel te merken dat in de laatste missies de levels té lang aanvoelen. De fantastische balans tussen speeltijd en routeplanning die in de eerste acht missies (al bijna tachtig levels) zo goed op elkaar inspeelt, is niet te behouden zodra levels meer dan een minuut in beslag nemen. Ik begrijp dat dit noodzakelijk is voor een lineaire moeilijkheidsgraad, maar ik had liever vijf korte maar sterk ontworpen levels gehad dan de laatste twintig levels die simpelweg té lang aanvoelen. Daarnaast zijn de collectibles voor extra dialogen leuk, maar omdat de schrijfstijl van de game niet heel erg pakkend is, voelt het vaak als een teleurstelling als je dialogen of een herinnering vrijspeelt in plaats van een sidequest. Ook zijn er enkele cadeaus die White ontvangt ter beloning die helemaal niets toevoegen aan het spel. Mogelijk dat deze wel meer impact hebben op systemen die achievements ondersteunen, maar dat is wel een gebrek van de Nintendo Switch-versie. Qua performance had ik weinig te klagen over de Switch-versie, alhoewel ik regelmatig door bepaalde platformen leek te vallen tijdens het spelen. Of deze platformen simpelweg decoratiestukken waren of dat het een bug is, was mij onduidelijk.

Conclusie

Neon White hield mij genadeloos in zijn greep van begin tot eind. Het verhaal is niet wereldschokkend, maar de gameplay is zo ongelofelijk goed dat dat mij dat niet uitmaakte. De beste vergelijking die ik kan maken is dat Neon White aanvoelt als een vermenging van Mirror’s Edge, Celeste en Super Mario Odyssey. Iets waarvan ik niet wist dat ik het wilde spelen, maar wat uiteindelijk zo ongelofelijk veel van mijn boxjes wist aan te tikken. Van de manier waarop beweging door de wereld aanvoelt tot de manier waarop de speler wordt aangemoedigd om zichzelf te verbeteren zonder dat de game dit vereist, tot aan het wapen-systeem en de manieren waarop vrijwel ieder level je voor nieuwe uitdagingen weet te plaatsen. Neon White voelt bijna achteloos verfrissend in de manier waarop het allerlei systemen weet te combineren. Het is zonder twijfel één van de beste games die ik tot nu toe dit jaar heb gespeeld op de Nintendo Switch. Als je een fan bent van (3D) platformers of games met goede bewegingssystemen dan is Neon White een must-have!