Metroid Dread

Al sinds 2005 zijn er geruchten dat Metroid Dread in ontwikkeling is. Project “Dread” werd zelfs voor het eerst al vernoemd in Metroid Prime 3: Corruption voor de Nintendo Wii. Persoonlijk had ik de hoop opgegeven en verwacht dat Metroid Dread gewoon één van de vele geannuleerde ideeën was. Wat waren we toch verrast toen Nintendo afgelopen E3 opeens een gave nieuwe 2D-Metroid liet zien. Nu het spel dan eindelijk is verschenen voor de Nintendo Switch, is het aan mij een om oordeel te vellen over het vijfde deel in de Metroid-franchise. Weet het spel de oude formule goed op te pakken en te verbeteren?

Nadat Samus Aran alle X-parasieten heeft uitgeroeid op planeet SR388, was ze er toch echt zeker van dat deze gevaarlijke levensvormen uitgeroeid waren. Tot ze op een dag een foto aangeleverd krijgt waarop een X-parasiet staat. Deze is gespot op planeet ZDR. De Galactic Federation heeft er een aantal E.M.M.I. robots naartoe gestuurd om vast op zoek te gaan. Helaas zijn ze het contact verloren met deze machines. Om ervoor te zorgen dat deze gevaarlijke parasieten zich niet nogmaals proberen te verspreiden, reist Samus naar de mysterieuze planeet. Eenmaal gearriveerd wordt ze belaagd door een alien die verdacht veel lijkt op een Chozo. Nadat ze het gevecht met deze vreemde alien verliest, blijkt ze (verrassing) al haar krachten te zijn verloren. Nu is het aan jou om Samus te helpen met het terugvinden van haar krachten en de mysteries op planeet ZDR op te lossen.

Nooit te veel open eindjes

Metroid Dread is een echte Metroidvania, en dat mag ook wel als jouw naam in de naam van het genre is verwoven. Het is de bedoeling dat je van punt A naar punt B probeert te komen en ondertussen regelmatig tegengehouden wordt omdat je nog niet de juiste spullen hebt om verder te komen.  Dan moet je ergens anders gaan zoeken om vervolgens weer terug te komen bij dit punt. Het spel introduceert je langzaam maar zeker aan steeds wat meer open eindjes. In het begin is het dus nog redelijk goed bij te houden waar je allemaal naar terug moet, na een tijdje vergt het toch echt wel een goed geheugen. Het mooie aan Metroid Dread is dat het precies de juiste snaar weet te raken met de hoeveelheid open eindjes. Het zijn er voldoende om verwarring te bieden maar nooit zoveel dat je de draad kwijtraakt.

Wat het oude genre ook met zich meebrengt zijn geheime doorgangen, deze zijn moeilijk  te spotten en moet je toevallig met je arsenaal aan wapens zien te raken. Denk hierbij aan een muur die je kunt laten ontploffen of de grond die je weg kunt schieten met een raket. Dit gameplay-element is iets waar ik nooit echt 100% aan kan wennen. Ik vind het een leuke toevoeging op het moment dat je extra spullen wilt vinden of wanneer het overduidelijk is dat je hier door kunt. Toch heb ik op sommige momenten iets te lang vastgezeten omdat het voor mij niet duidelijk was dat ik ergens een onzichtbare muur kapot kon maken. Dit leverde onnodige frustratie op, zelfs op het moment dat ik de juiste gang eindelijk gevonden had. Het voelt af en toe een beetje oneerlijk.

Schiet en spring je een weg langs honderden aliens

Terwijl je de weg zoekt op planeet ZDR, moet je het opnemen tegen aliens en robots in allerlei soorten en maten. Denk hierbij aan vliegende aliens die als een gek op je af komen gevlogen, enorme wezens met grote tanden die je proberen te grijpen en robots die op je schieten. Jij moet proberen om ze te ontwijken en probeert ze natuurlijk dood te schieten. Het is zelfs mogelijk om dit gespuis, net voordat ze jou van dichtbij proberen te raken, te verweren door middel van een counter (tegenstoot). In Metroid Dread kun je deze beweging zelfs lopend, hangend en springend uitvoeren, waardoor je altijd op het juiste moment kunt reageren op een aanval van de vijand. Dit zorgt voor net dat beetje extra en laat gevechten erg soepel aanvoelen. Wees maar niet bang, je zou denken dat het spel hier makkelijker door wordt, maar dat is echt niet het geval. Je moet je counter namelijk perfect timen en er zijn altijd vijanden die net een wat andere timing vergen.

De baasgevechten in Metroid Dread zijn ook erg tof. Deze grote wezens proberen je stuk voor stuk op een meedogenloze manier te vermorzelen en dat is ze bij mij aardig gelukt. Ik heb bijna iedere baas wel meerdere keren moeten proberen en het is tof om te zien dat ze meestal ook nog verschillende fases bevatten. Dit zorgt ervoor dat je opeens van tactiek moet veranderen om ze te kunnen verslaan. Het enige wat wel erg jammer is, is dat sommige bazen een bepaalde counter nodig lijken te hebben om ze te verslaan. Dit betekent dat het monster een bepaalde beweging maakt of een stel aanvallen uitvoert en dit blijft doen totdat je de counter uitvoert of bijvoorbeeld onder hem door schuift. Het is geen drama, maar het maakte deze mega soepele baas gevechten toch soms net wat minder soepel. Ik heb het hier overigens maar over slechts enkele gevechten, de meeste hebben hier geen last van.

Over het algemeen is Metroid Dread nooit echt te moeilijk, eerlijk is eerlijk: het spel bevat hier en daar echt wel lastige gevechten en ik weet zeker dat ik wel een stuk of veertig keer dood ben gegaan. Toch waren deze game overs wel echt te wijten aan mijn eigen (ontbrekende) vaardigheden.

Rennen voor je leven

Tijdens je reis door planeet ZDR, kom je er al vlug achter dat je wordt achtervolgd door de E.M.M.I. robots die de Galactic Federation naar de planeet heeft gestuurd. Ze lijken bezeten te zijn en hebben hun zinnen gezet op jou. Er lopen meerdere van deze robots rond en iedere E.M.M.I. bewaakt zijn eigen territorium. Het is de bedoeling dat je langs ze sluipt, op zoek naar een uitgang. Wanneer een E.M.M.I. je te pakken heeft, krijg je de kans om vrij te breken door een moeilijke counter te halen. Faal je deze? Dan vermoordt de E.M.M.I. je. De momenten waarop je je in dezelfde ruimte bevindt als één van deze enge robots zijn tof uitgewerkt. Je zult echt op je hoede moeten zijn en wanneer hij je ziet, is het rennen geblazen. In het begin kun je niets anders dan wegrennen, na een tijdje krijg je wat krachten die je kunt gebruiken om je sluipmethodes op aan te passen. De E.M.M.I. is overigens onverslaanbaar dus haal het maar uit je hoofd om gewoon op hem te schieten!

Toffe presentatie

Metroid Dread ziet er erg goed uit. Het weet de sfeer uit de oudere spellen op een perfecte manier te moderniseren en het is tof om te zien dat de makers proberen te spelen met verschillende soort kleurenpaletten en verlichting. Het spel draait 60 frames per seconde en weet dit op bijna ieder moment zo te houden. Verder is de muziek weer ouderwets tof wordt er in de tussenfilmpjes wel gepraat, maar niet al te veel zoals in Metroid: Other M.

Conclusie

Metroid Dread is een fenomenaal vervolg dat genoeg vernieuwingen met zich meebrengt om van begin tot eind interessant te blijven. Het weet precies de juiste pacing te gebruiken waardoor je om de haverklap beloond wordt met nieuwe spullen, nieuwe vijanden en toffe geheimen. Het spel loopt als een trein op de Nintendo Switch en weet een goede sfeer neer te zetten. Rondlopen met Samus is nog nooit zo soepel geweest en het sliden en lopend counteren zorgen ervoor dat je door planeet ZDR vliegt. Heb jij zin een goede uitdaging op een onbekende planeet? Dan is Metroid Dread echt wat voor jou!