Mega Man Battle Network Legacy Collection - Niet zo mega, man

Met de Mega Man Battle Network Legacy Collection brengt Capcom alle tien de delen uit deze RPG-serie rondom de Blue Bomber naar de Nintendo Switch. En uiteraard zijn deze weer voorzien van een aantal extra’s. Maar hebben de spellen de tand des tijds een beetje doorstaan?

Wie graag retro-titels van Capcom speelt, zit goed op de Switch. De uitgever brengt een hoop van zijn klassieke spellen naar deze console, vaak in collecties. De absolute hofleverancier hier is Mega Man. Onder andere Mega Man, Mega Man Zero/ZX en Mega Man X kregen al een Legacy Collection. En nu is het de beurt aan de RPG spin-off: Mega Man Battle Network Legacy Collection.

Capcom bundelt alle tien de games uit de serie (die allemaal oorspronkelijk op de Game Boy Advance verschenen). Wie het spel fysiek aanschaft, krijgt ze allemaal op één cartridge. Koop je de games in de eShop, dan zijn ze opgesplitst in twee delen. 

Volume 1 bevat de games: 

• Mega Man Battle Network
• Mega Man Battle Network 2
• Mega Man Battle Network 3 Blue
• Mega Man Battle Network 3 White

Volume 2 bestaat uit: 

• Mega Man Battle Network 4 Red Sun
• Mega Man Battle Network 4 Blue Moon
• Mega Man Battle Network 5 Team Protoman
• Mega Man Battle Network 5 Team Colonel
• Mega Man Battle Network 6 Cybeast Gregar
• Mega Man Battle Network 6 Cybeast Falzar

Dat is een flinke lijst, maar vanaf deel 3 deed Capcom een “Pokémonnetje” en brachten ze twee versies uit van elke game. De verhaallijnen zijn, net als in Pokémon, grotendeels gelijk en de verschillen zitten vooral in de verzamelbare chips (daarover later meer). Niet veel spelers zullen allebei de versies spelen.

Mega Man, time to jack in!

Voor wie nog nooit eerder een deel in de Battle Network-serie heeft gespeeld, eerst even een kleine introductie. In deze reeks volgen we de avonturen van Lan en zijn Navi Mega Man.EXE. Mega Man is hier geen robot, maar een virtuele assistent (Navi) die Lan helpt wanneer hij inplugt in de virtuele wereld. Want in de wereld van Battle Network kan iedereen inpluggen in zowat elk elektrisch apparaat, of dat nu een auto, een oven of een pc is. Het Net is echter geen veilige plek, want in elk deel probeert weer een kwaadaardige organisatie de digitale macht te grijpen.

Gelukkig zijn een aantal Navi-gebruikers goed in Netbattling: online de strijd aangaan met virussen die het Net bedreigen. Mega Man en Lan zijn zo’n duo. Samen bestrijden ze het kwaad, Lan in de echte wereld en Mega Man op het Net. Dit doen ze uiteraard niet alleen, want je wordt bijgestaan door je vrienden Mayl, Dex en Yai, elk met hun eigen Navi. Hoe je deze virussen bestrijdt? Dat is de twist van Mega Man Battle Network.

Geen platformer maar RPG

Mega Man Battle Network is namelijk geen platformer zoals we van de Mega Man-games gewend zijn. We hebben hier te maken met een RPG, waarbij random encounters, het bouwen van een deck en het versterken van Mega Man een grote rol spelen. Gevechten spelen zich af op een veld van zes bij drie tegels. Met Mega Man sta je op de linkerkant en heb je negen tegels om te bewegen. Je tegenstanders hebben er ook negen. Met je Mega Buster kun je een beetje schade toedienen aan je vijand, maar om echte klappen uit te delen gebruik je je chips. Welke chips je kan gebruiken hangt af van welke je in je set hebt opgenomen. Per ronde zijn er vijf chips om uit te kiezen. Je kunt ze echter niet allemaal gebruiken. Elke chip heeft een letter, en je kunt in één beurt chips van hetzelfde type (bijvoorbeeld meerdere Crossguns) óf chips met dezelfde letter gebruiken. Heb je de chips voor deze ronde gekozen, dan gaat er een tijdbalk lopen en na een poosje kun je nieuwe chips kiezen.

In de tijd dat je wacht op de volgende ronde val je aan. Je beweegt over je tegels, gebruikt je chips en deelt schade uit met je Mega Buster. Ondertussen ontwijk je aanvallen van de tegenstander. Er zijn veel chips om uit te kiezen, zeker in de latere delen. De variatie is ook lekker ruim, zo heb je sterke zwaarden voor melee-aanvallen, pilaren van vuur die meerdere tegels raken, maar ook chips die tegels van de vijand stelen waardoor je meer ruimte hebt of jezelf kunt genezen. Versla je eindbazen, dan kun je die zelfs inzetten in gevechten. Wat dacht je van een chip die WoodMan oproept, of ElecMan?

Verouderd

Vechten tegen virussen zul je veel en vaak doen. Want zodra je het Net op gaat, wemelt het van de virussen. Deze kom je tegen in de vorm van random encounters, en dat gebeurt vaak. Héél vaak! Om de zoveel stappen kom je wel weer een nieuwe vijand tegen, en dat haalt de vaart flink uit de game. Wegrennen kun je proberen, maar lukt vaak niet. In het eerste deel van de serie ontbreekt deze mogelijkheid zelfs helemaal! Capcom heeft iets bedacht om het leed wat draaglijker te maken. Helaas kun je niet de encounter rate aanpassen zodat je minder tegenstanders tegenkomt. Wel kun je de Buster MAX optie aanzetten. Hierdoor doet je gewone schot geen 1 schade, maar 100. Zo kun je elke gewone vijand in één of twee schoten vellen, waardoor gevechten een stuk korter duren. Dit helpt een hoop, maar de vele random encounters voelen erg verouderd aan.

Zeker omdat je op het Net ook nog eens vaak verdwaalt. Gebieden bestaan, zeker in de eerdere delen, uit kronkelende paden met veel T-splitsingen, verschillende lagen en doodlopende straten. Er is geen kaart dus vaak loop je verkeerd en moet je weer terug, met nog meer vijanden tot gevolg. Het is ook niet altijd helder waar je nu precies naartoe moet. Gelukkig staat het internet vol met door fans gemaakte kaarten en gidsen, maar hieraan merk je dat de serie verouderd is.

Veel van hetzelfde

Met maar liefst tien spellen krijg je met deze Legacy Collection heel wat uren speelmateriaal. Elk avontuur duurt zeker een uur of 15-20 om uit te spelen, en wie alles wil halen is daar een veelvoud van kwijt. Uiteraard zijn er vanaf deel 3 twee versies van dezelfde game te spelen, iets dat alleen voor de echte die-hards is weggelegd.

Wie er wat meer casual in zit zal snel merken dat de games erg op elkaar lijken. Niet gek, want de zes delen verschenen in rap tempo op de Game Boy Advance tussen 2001 en 2006. Grafisch zijn de spellen vrijwel identiek (hoewel de latere games wat meer afwisselende omgevingen hebben). Het vechtsysteem wijzigt ook nauwelijks, maar ook hier geldt dat latere games wat meer afwisseling hebben. Zeker deel 6 die je de mogelijkheid geeft om te veranderen in een Cybeast voegt echt wat nieuws toe.

Er zit een soort van rode draad door de verhalen van alle delen, maar ze zijn prima op zichzelf te spelen. Zelf zou ik, voor wie de serie eens wil proberen, Volume 2 van de Legacy Collection aanraden. Deze delen zijn toch wat interessanter en afwisselend. Maar waar ik de platformers van Mega Man voor de NES en SNES echte must plays vind, zijn de Battle Network-titels niet de beste RPG’s, en niet de beste Mega Man games. Deze serie is dus toch wel echt voor de fans.

De extra’s

Gelukkig heeft Capcom wel weer werk gestoken in de collectie. De bekende extra’s zijn aanwezig. Er is een art gallery, een muziekspeler, en ook zijn er weer een hoop trofeeën toegevoegd wanneer je bepaalde mijlpalen behaalt. Daarnaast kun je zeldzame en krachtige chips downloaden, die je in het spel kunt gebruiken.

Daarnaast is er een heuse online modus, waarin je chips kunt ruilen, of gevechten aan kunt gaan met andere spelers in ranked of casual battles. Helaas is het mij niet gelukt om een online potje te spelen. Het is de vraag hoe goed deze modus van de grond komt.

Grafisch heeft Capcom hier en daar ook wat gesleuteld. De tekst in de games is wat beter leesbaar gemaakt (wat er een tikje vreemd uitziet omdat het niet past bij de pixel-stijl van de game zelf). Je kunt kiezen hoe groot je scherm is, en welke rand er omheen wordt getoond. Tot slot kun je het spel spelen in de originele pixel-stijl, of een filter aanzetten die het geheel wat moderner eruit laat zien.

Conclusie

Met Mega Man Battle Network Legacy Collection brengt Capcom een serie Game Boy Advance-klassiekers naar de Switch. Zoals altijd in de Legacy Collections is er een hoop content, aangevuld met leuke extra’s zoals trofeeën, art en een online modus. De hele collectie bestaat uit maar liefst zes games in tien delen, en staat garant voor honderden uren speelplezier. De vraag is of iedereen dit eruit haalt. In tegenstelling tot de Mega Man platform-games zijn deze RPG’s namelijk niet zo’n must-plays, en hebben ze de tand des tijds niet zo goed doorstaan. Je moet wel erg van oude RPG’s houden om alle delen uit deze collectie te willen spelen.