Mario & Sonic op de Olympische Spelen Tokio 2020

Tokio 2020 is in aantocht. Met vele geliefde personen, locaties en culturele bezienswaardigheden zullen de openingsceremonies zeker prachtig zijn om te aanschouwen. Zo ver zijn we echter nog lang niet. Het is tenslotte nog maar november 2019 en veel details hebben we nog niets eens. De koude wintermaanden geven ons wel de gelegenheid voor een andere traditie: Mario & Sonic. Twee jaar geleden nam de serie voor het eerst een pauze en nu is die sterker dan ooit terug.

Vast in het verleden

Het belangrijke nieuwe gegeven in Mario & Sonic Tokio 2020 is de verhaalstand. En ja, de verhaalstand heeft nu daadwerkelijk een verhaal: Mario, Sonic, Bowser en Dr. Eggman worden opgezogen door een spel gebaseerd op de Olympische Spelen uit 1964. Hun doel is proberen te ontsnappen en terug te keren naar het moderne Tokio, waar Tails en Luigi ook een oplossing proberen te vinden. Je wisselt constant tussen het heden en verleden, met twee kaarten, verschillende activiteiten en interacties. De makers hebben er duidelijk werk in gestoken, ondanks het feit dat je eigenlijk constant van missie naar missie gaat.

Positief ben ik over de opbouw. De kaarten kennen elk verschillende locaties om te bezoeken. Dat zijn kleine omgevingen waarbij je kunt praten met iedereen die je tegenkomt. Ze hebben niet alleen arena’s nagebootst, maar ook trekpleisters zoals Tokyo Skytree. Het is vermakelijk, maar nooit diepgaand. Je leert de locatie kennen, speelt een spel en vertrekt naar de volgende locatie. Soms kun je op bepaalde punten meer informatie vergaren en dat is het wel. Stiekem had ik het leuk gevonden als de locaties groter waren geweest en je ze daadwerkelijk had kunnen doorgronden. Je ziet de makers het licht proberen, maar erg ver gaat Mario & Sonic Tokio daar niet in. Dat gezegd hebbende, de verhaalmodus is een aangenaam vijf uur durend avontuur met leuke dialogen.

In de verhaalstand gaat het erom dat je einde bereikt, maar gelukkig doe je het niet voor de flauwekul. Bij de meeste minigames strijd je tegen een nieuw personage. Door van hem/haar te winnen, kun je het personage vanaf dan bij die sport gebruiken. Zo verkrijg je Rosalina door van haar te winnen in de surf-discipline. Heel tof, maar toch is het jammer dat de speciale personages maar bij één sport gebruikt mogen worden. Dat brengt me op het punt dat er maar weinig veranderingen zijn als het op personages aankomt. Dezelfde twintig vrienden worden de hemel in geprezen, en developers laten simpelweg geen verandering toe. Ze blijven ook personages uit de rotatie halen, wat jammer is want de assets hebben ze al. De speciale minigames die je speelt in de verhaalstand komen na voltooiing in de Spelruimte terecht, waarna ze vrij gespeeld mogen worden. Een hoogtepunt is hoe je de Tokyo Tower beklimt als Tails en probeert het hoogste punt te bereiken binnen een strikt tijdsbestek.

Alles voor vriend en vijand

Voor het merendeel van de spelers zal de verhaalmodus uiteindelijk niet de hoofdattractie zijn. De meeste duiken meteen in het Snelle Wedstrijd-menu, mede om deel te nemen aan één van de 34 activiteiten. Dat is het hoogste aantal ooit verkrijgbaar in een Mario & Sonic-game, en dat verdient zeker een dikke pluim. De opties zijn vermakelijk, en ondersteunen zowel knoppen- als beweegbesturing. Hoewel de beweegbesturing wel okay is, viel ik vaker terug op de knoppen. Niet alleen voelt het meer accuraat, het creëert een eerlijker speelveld. Je krijgt de knoppen gewoon net iets sneller onder de knie. Liggend aan de minigame, de beweegbesturing kan soms niet helemaal lekker uit de verf komen. Persoonlijk vond ik ze het beste werken wanneer je twee Joy-Con moest gebruiken, zoals bij boogschieten.

De normale 3D-evenementen zijn echt meer dan goed met Voetbal, Skateboarden, Klimsport, Rugby Sevens en Boogschieten als mijn favorieten. Over het algemeen zijn de activiteiten kort en bondig. Dat verschilt bepaalde punten, zoals met Voetbal waar je maximaal zes minuten kunt strijden. Daarnaast zijn de CPU’s op verschillende moeilijkheidsgraden in te stellen zodat je een prima speelomgeving kunt vormen. Hoewel de 3D-evenementen een goede variatie kennen, ben ik toch verbaasd dat er een paar niet in zitten, vooral omdat sommige wel in Rio 2016 zaten. Ritmische Gymnastiek, Beach Volleyball en BMX keren niet terug in deze nieuwe Mario & Sonic-telg. Sommige zitten wel de reguliere Tokio 2020 game, ook op Nintendo Switch en PlayStation 4, wat vreemd is.

Wat je echter verliest met de normale opties proberen de andere mogelijkheden te compenseren. De drie droomevenementen (Droomracen, Droomschieten en Droomkarate) zijn fantastisch en voegen knotsgekke party-opties toe aan het spel. In Droomracen race je op een skateboard neer beneden op een knotsgek parcours in de lucht terwijl je in Droomschieten rondloopt in een Japanse tempel met een geweer. In Droomkarate, dat plaatsvindt in het Mushroom Kingdom van Super Mario Odyssey, zul je moeten slaan en gooien zodat de tegenstanders op panelen terechtkomen. De andere, gloednieuwe optie zijn de tien Tokio 1964-disciplines. Ze brengen meer klassieke sporten naar de voorgrond, en unieke versies van wat je al kent. Een andere verrassende optie is de Marathon, waarin je strijd aangaat met een groot aantal personages. Je zult het tempo hoog moeten houden, obstakels moeten ontwijken en water moeten pakken om je stamina hoog te houden. Het zit ontzettend leuk in elkaar en een goede run bracht meteen een lach op mijn gezicht, mede door hoe belachelijk de personages voortbewegen.

Vele manieren om te spelen

Je kunt op vele manieren van Mario & Sonic op de Olympische Spelen Tokio 2020 genieten. Naast de single-player en splitscreen multiplayer opties is er een lokale stand waar je tot maximaal vier Nintendo Switch-systemen met elkaar kunt verbinden. Ook belangrijk is de Online Spelen Modus. Niet alleen kun je records delen met iedereen in de wereld, je kunt zelfs met vrienden spelen. Alle reguliere en droomevenementen kunnen op drie manieren gespeeld worden.

Om te beginnen is er een Ranked optie, waarbij je in een groep wordt gegooid met spelers van ongeveer hetzelfde niveau. Door goed te spellen klim je als het ware een trede omhoog op de ladder. Speel je liever voor je plezier, geen probleem. In Mario & Sonic Tokio 2020 kun je een minigame selecteren en met anderen spelen die dezelfde speloptie een warm hart toedragen. Het is de snelste manier om online te spelen. Spelers kunnen ook zich in kamers verzamelen, vergelijkbaar met hoe Puyo Puyo Tetris dat heeft gedaan. Je kiest Wereldwijd, Regionaal of Vrienden en kiest vervolgens het aantal spelers. Spelers kunnen elkaar berichten sturen om zo te bepalen wat je gaat spelen, en dan begin je gewoon. De manier waarop deze opties in elkaar steken is simpel, maar het werkt uitstekend.

Tokio, wat ben je mooi

Tokio 2020 ziet er ongelofelijk strak uit op de Nintendo Switch. Het spel bevat mooie geanimeerde stadions, belangrijke kenmerken uit Tokio en personages die makkelijk te besturen zijn. De laadtijden kunnen iets aan de lange hand zijn. Het is niet heel extreem, en het is duidelijk dat de makers performance voorop hebben gesteld, maar ze zijn zeker aanwezig. De muziek is, zoals vanouds met Mario & Sonic-spellen, geweldig. Vooral de deuntjes van de verhaalstand spreken erg aan met mix aan Japanse en orkestrale geluiden.

Conclusie

Mario & Sonic op de Olympische Spelen Tokio 2020 is een verrassend leuk spel. De Verhaalmodus is lichtelijk vermakelijk en speelt gemakkelijk weg in een uurtje of vijf. Hoewel ik meer interactie-opties in de moderne wereld leuk had gevonden, kan ik moeilijk negatief zijn over de details die ze erin hebben gestopt. Dat gezegd hebbende, de sterren van de show zijn gewoon de activiteiten. Met 34 minigames om uit te kiezen is het één van de meeste spellen in de serie. Het helpt dat de besturing uitermate prima werkt, waardoor de ervaring net dat beetje extra sterk aanvoelt.