LOUD - Punk is nog niet dood!

Als kind hebben we allemaal wel eens voor de spiegel gestaan met een haarborstel als microfoon of een bezem als gitaar, om zo te dromen dat je een bekende rock- of popster bent. Precies zo begint LOUD, een ritmespel waarin tiener Astrid in haar slaapkamer met een bezem gitaar staat te spelen. Dan krijgt ze van haar vader haar eerste gitaar en start haar muzikale avontuur pas echt.

In een twaalftal nummers werk je je door Astrid’s verhaal heen, waarin we zien dat ze steeds een stapje verder komt in haar muziekcarrière. En zoals bij elke tiener gaat dat gepaard met de nodige problemen die horen bij een coming-of-age verhaal. Dat verhaal is vooral bedoeld om de nummers die je speelt aan elkaar te knopen, alhoewel het wel degelijk een belangrijk onderdeel is van het spel. Niet in de minste plaats omdat er niet heel veel nummers zijn, en deze zijn ook nog aan de korte kant. Met 12 nummers ben je vlot door dit ritmespel heen.

Op weg naar de top!

De setlist bestaat niet uit bekende hits, maar uit instrumentale stukjes muziek, in de genres rock, (pop)punk en emo. Er zitten een hoop catchy riffs in, en als muzikant kan ik zeker waarderen dat hier het gevoel wordt uitgedragen dat dit door Astrid zelf geschreven nummers zijn. Maar voor het grotere publiek was het denk ik een traktatie geweest als er wat (covers van) bekende nummers op de set hadden gestaan. Artiesten als Avril Lavigne, Fall Out Boy of Blink 182 zouden goed passen qua stijl, maar is waarschijnlijk voor een indiegame als deze niet te betalen qua licenties.

Dat zorgt ervoor dat je wel erg van ritmespellen of het genre muziek moet houden om met LOUD aan de slag te gaan. Als ritmespel speelt LOUD wel lekker weg. Je gebruikt drie van de vier pijltjestoetsen en de X, B, en A-knoppen om vallende sterren op het ritme van de muziek te raken. Je analoge sticks gebruik je als whammy bar bij lange noten. Elk nummer heeft drie moeilijkheidsgraden, waarbij de hoogste pas wordt vrijgespeeld bij een S-rank van de middelste graad. Ik vond het verschil tussen de middelste en hoogste moeilijkheidsgraad wel erg fors. Dit komt vooral omdat het hoogste niveau de sterren erg willekeurig plaatst over de te gebruiken knoppen, waardoor het lastig en onoverzichtelijk is om de juiste noot te raken. Dit voelt een beetje als een goedkope manier om de moeilijkheidsgraad te verhogen. Het was beter als er wat meer structuur in had gezeten, en de makers hadden gekozen voor meer noten in plaats van lastig geplaatste noten.

Een korte muziekcarrière

De grootste tekortkoming van LOUD is de lengte. Het verhaal is kort en je werkt je in nog geen anderhalf uur door alle nummers heen. Doordat het verhaal zo kort is zit er geen diepte in en wordt er niet echt ingezoomd op Astrid’s muziekreis. Die resi gaat ook nog eens met snelle sprongetjes. Zo zit je opeens in een band en na drie nummers is deze alweer uit elkaar, zonder uitleg waarom. De nummers zijn kort en allemaal instrumentaal, waardoor ze redelijk op elkaar lijken. LOUD was een stuk interessanter geweest als de nummers langer en gevarieerder waren en als het verhaal uitgebreider was. Dit is typisch een geval van een stapel goede ideeën, die allemaal niet helemaal uitgewerkt zijn omdat het een budget indiegame is.

Conclusie

LOUD is een leuk maar zeer kort ritmespel, met een aantal goede ideeën en een erg toffe grafische stijl. Door de korte duur en het beperkte aantal nummers in een specifiek genre is het echter niet voor iedereen een aanrader. Ik hoop alvast op een LOUD 2, met meer en gevarieerde muziek, een uitgebreider verhaal en een wat beter uitgedachte hoge moeilijkheidsgraad. Voor nu is LOUD door zijn lage prijs aan te raden voor fans van ritmespellen en punkrock, alhoewel dat geen hele grote doelgroep zal zijn.