Little Town Hero - vechten in slakkensnelheid

Ik denk niet dat Game Freak nog ooit een ander imago kan gaan hebben dan de ontwikkelaar van Pokémon zijn. Niet heel gek natuurlijk en de weinige spellen die de studio daarnaast heeft ontwikkeld, stond volledig in de gigantische schaduw van de welbekende zakmonstertjes. Dat maakt het nog dapperder dat dezelfde studio, een maand voor de release van een gloednieuwe generatie Pokémon, besloten heeft nóg een andere gloednieuwe RPG uit te brengen: Little Town Hero. Hoe pakt dat uit?

Pittoresk dorpje

Eigenlijk is Little Town Hero best een vreemde eend in de RPG-bijt. Een prachtig voorbeeld is hoe het hele spel zich afspeelt binnen slechts één enkel dorpje. Geen uitgebreide wereld vol verschillende steden dus te bekennen in dit spel, al moet ik eerlijk toegeven dat ik dat ook niet per se miste. Het had wel een bepaalde charme dat je steeds in een pittoresk dorpje bleef en die bevatte ook nog een paar interessante locaties. Het is ook maar goed dat ik zo gehecht was aan deze streek: regel één van daar verblijven is namelijk dat je ook niet meer weg mag gaan.

In Little Town Hero speel je als Axe, het roodharige jongetje dat bekendstaat als de onruststoker in het anders oh zo vredige stadje. Hoe Axe in hemelsnaam de verleiding kan weerstaan om de belangrijkste regel van de stad te breken? Nou ja, niet. Het spel begint nadat zijn uitgebreid doordacht plannetje om het dorp te verlaten mislukt. Dit mislukte plannetje, dat misschien wat vuurwerk en toevallig ook een erg vlambare broek bevatte, liet trouwens vanaf moment één zien hoeveel charme Little Town Hero in zich heeft. Axe en de andere dorpelingen maken het perfecte plaatje van het stadje af.

Izzit, dazzit, wazzda?

Zijn mislukte poging wakkert het vuur echter alleen maar aan en Axe is vastberaden om erachter te komen wat achter de kasteelmuren van het dorp schuilt. Hij begint te leren vechten om soldaat te worden om precies dat te kunnen doen. Totdat op een dag hij niet naar buiten het dorpje gaat, maar datgene wat zich buiten het dorpje schuilhoudt binnendringt: Axe staat ineens oog in oog met een monster. Na al een korte training achter de rug te hebben gehad, staat Axe maar één keuze: terugvechten.

Het gevechtsysteem van Little Town Hero is iets totaal unieks en best bijzonder. In plaats van vechten met wapens of zijn vuisten, gebruikt Axe ideeën. Deze worden in het spel ook wel Izzits genoemd. Axe kan het monster echter nog niks maken met die Izzits: daarvoor moet hij ze eerst activeren met Power. Dan pas verandert een Izzit in een zogenaamde Dazzit, een aanval. Per beurt krijg je maar een gelimiteerde hoeveelheid Power, dus bedenken welke Izzits je allemaal in een Dazzit wilt veranderen, is eigenlijk best een strategisch puzzeltje.

Dat komt deels ook doordat bepalen welke Izzit/Dazzit je wilt gebruiken bijna een wiskundig grapje is. Elke Dazzit, dus ook die van de vijand, doet namelijk een bepaald nummer aan damage en heeft een bepaald nummer aan defense. Mocht het nummer van de attack Dazzit van de vijand dus even hoog of hoger zijn dan het schild Dazzit van die van jou, breekt je Dazzit en kun je die niet meer gebruiken. Je Dazzit wordt dan vervangen door een nieuwe Izzit.

But wait, there is more

Oké, nu hebben we de basis van het gevechtssysteem achter de rug, maar het is nog wat diepgaander. Zo zijn er drie verschillende kleuren Izzits: een gele, een rode en een blauwe. De gele zijn vooral defensief en kun je meerdere keren gebruiken in een beurt. De rode zijn wat meer offensief en tenslotte geven de blauwe weer speciale status-effecten. Wanneer de vijand geen Dazzits meer over heeft, vindt er een All Break plaats dat volgt door een Chance Turn. Als je tijdens deze beurt een rode Dazzit hebt, of een rode Izzit nog kunt veranderen in een Dazzit, moet je die gebruiken: zo breng je schade toe aan de vijand. Een vijand heeft drie hartjes in totaal met doorgaans nog een extra schild om elk hartje heen die nog verbroken moet worden. Na een succesvolle Chance Turn, breek je dus of de schild of een hartje. Heb je geen rode Dazzit tijdens de Chance Turn niet, krijg je een zogenaamde Battle Point, waarmee je Izzits kunt verwisselen of reviven. Ook handig!

Hierna wordt het nóg een tikkeltje complexer! Verder kun je hulp krijgen van personages op het veld en een specifiekere soort hulp genaamd Gimmick. Een Gimmick activeert alleen wanneer je een specifiek aangegeven Dazzit uitvoert. Hulp en gimmick kun je ook alleen in een specifieke plek in het gevechtsveld vinden. Wanneer je beurt voorbij is, kun je naar een nieuw gevechtsgebied verplaatsen als een soort bordspelletje. En mocht je doodgaan, is er zelfs een skill tree waardoor je de volgende beurt toch weer een beetje een voordeel hebt.

Complexiteit in slakkensnelheid

Het gevechtssysteem van Little Town Hero is zonder twijfel de hoofdattractie: voor de rest is er niet mega veel te beleven in het spel. Ik waardeer het heel erg hoe Little Town Hero zoiets totaal nieuws en unieks probeert met het gevechtssysteem en vind het tofste eraan hoe puzzelachtig het vaak wel niet is. Echter haalde ik om eerlijk te zijn maar weinig plezier uit het vechten. Hoewel het systeem op zich wel makkelijk genoeg te leren viel, voelde een gevecht nog steeds te druk aan met zo veel verschillende dingen aan de gang. Zonder duidelijke focus was een gevecht dan ook maar complex en verwarrend.

En dan heb ik het nog niet eens gehad over hoe vreselijk sloom Little Town Hero wel niet is. Ik heb denk ik geen enkel monster gehad waar ik niet minstens een half uur lang tegen moest knokken; wat gelijkstaat aan een mega langdradig en eentonig gevecht. Het kost vaak al tijd en moeite genoeg om een All Break te krijgen, laat staan een succesvolle Chance Turn om nog maar te zwijgen over dat de schilden rondom de hartjes ook nog eerst kapot moeten. Het gevechtssysteem was leuk bedacht, maar uiteindelijk was het maar een frustrerende boel en was de echte knokpartij hoe ik me daar doorheen moest vechten.

Naast het vechten zijn er nog een paar een queesten in het dorpje, maar die stellen vaak niet heel veel voor. Wat vooral verwarrend is aan die queesten is hoe weinig verschillende NPC’s er zijn, dus het lijkt alsof hetzelfde personage steeds om een andere queeste vraagt. Daarnaast heeft Little Town Hero nog best vaak last van rare visuele glitches en framerate drops. Een lichtpuntje is dan weer de muziek van Toby Fox, die soms heel goed is (maar vaak gemiddeld goed).

Conclusie

Little Town Hero is een beetje een pijnlijk spelletje. Aan de ene kant is het een erg schattig spelletje dat een oprecht interessant gevechtssysteem introduceert. Echter werd ik tijdens het spelen vooral geplaagd door wat-het-had-kunnen-zijn gedachten. Het unieke gevechtssysteem bleek vooral heel erg frustrerend door de veel verschillende en vooral slome dingen die aan de gang waren. Zelfs buiten het vechten om was er amper iets om te doen, naast queesten doen van dezelfde vijf soorten NPC’s of last hebben van visuele glitches. Heel jammer, maar Little Town Hero doet niet bepaald zijn best, maar doet wat het kan om hooguit een oké spel te zijn. Uiteindelijk zie ik Little Town Hero vooral als bewijs dat Game Freak er zo warmpjes bij zit dat ze zich zo’n experiment kunnen veroorloven. Sorry Game Freak, maar met Little Town Hero kom je de gigantische Pokémon-schaduw zeker niet uit.