Ion Fury - Shotgunblast from the past

  • Review

  • 19 mei 20 om 12:00

  • Mitch

  • 0

Health respawns zijn voor watjes. Je weet wel, dat je even in dekking gaat achter een muurtje in een cover shooter en dat dan automatisch je gezondheidsbalkje weer vol loopt. Wat is daar nou spannend aan? Stel je voor dat dat in actiefilms ook zo gaat en dat je John Wick of Jason Bourne gewoon spontaan hun wonden ziet genezen tijdens het autorijden. De bioscopen zouden leeglopen. Gelukkig zijn er nog schietspellen zoals Ion Fury, waarin je weer ouderwets op zoek moet naar health packs om te overleven. En dat is nog maar het topje van de ijsberg van wat deze old-skool shooter in een modern jasje te bieden heeft.

Jaren 90

Ben je net als ik in de jaren ’90 opgegroeid, dan had je vader waarschijnlijk een oude Windows 95-computer met Quake, Wolfenstein of Doom. Voor de wat jongere lezer: dat zijn hele andere shooter campaigns dan je anno 2020 gewend bent. Geen lineaire route vol filmische actie en cutscenes, maar doolhofachtige omgevingen waarin je de juiste keycards moet vinden om deuren te openen. En geen automatisch herstellende gezondheid, maar ouderwets bikkelen en zoeken naar health packs. Met Ion Fury is er op de engine van dit soort oude shooters nu iets gloednieuws gebouwd en daarmee hebben de makers op de Nintendo Switch iets vrij unieks te bieden.

In Ion Fury speel je als Shelly “Bombshell” Harrison en wordt de neonverlichte stad waarin het spel zich afspeelt aangevallen door een aantal handlangers van een of andere gekke geleerde. Je wordt direct midden in de actie gegooid terwijl Shelly al bij de eerste headshots haar corny one-liners eruit gooit. Het is duidelijk: Ion Fury speel je in ieder geval niet voor het verhaal. Maar het spel snapt dit gelukkig ook en zal er je tijd nauwelijks mee verspillen. Knallen en levels verkennen, daar draait het om in Ion Fury.

Priegelige sticks

Wat direct positief opvalt is het snelle tempo en de soepele besturing van de game. Al binnen de eerste paar minuten ren, spring en knal je door de levels alsof je het vaker gedaan hebt. Tenminste, als je met een Pro Controller speelt, want in de handheldmodus van de Nintendo Switch zijn de priegelige Joy-Con sticks zeker geen aanrader. Het werkt wel, maar daar is ook alles mee gezegd. Datzelfde geldt wat mij betreft voor de Motion Controls. Zorg dus dat je een Pro Controller hebt.

Speel je het spel toch in handheldmodus, dan is het aan te raden om vooral het Loverboy-geweer te gebruiken. Met de alternatieve stand hiervan kun je vijanden markeren om ze vervolgens automatisch af te knallen. Bijna ieder wapen in Ion Fury heeft zo’n alternatieve stand, wat de nodigde variatie aan het spel toevoegt. De wapens in Ion Fury voelen dan ook erg lekker: van bowlingbommen tot kruisbogen en van machinegeweren tot granaatwerpers. Ze nodigen uit tot experimenteren, want wie de levels goed doorzoekt vindt altijd wel genoeg munitie.

Oldskool

Het leveldesign is dan ook de grote ster in Ion Fury. Ieder level is tot de nok toe gevuld met vijanden, wapens, munitie én geheimen. Ook liggen er her en der grappige posters en andere prullaria verspreid die de omgevingen van het broodnodige karakter voorzien. Vaak knal je eerst vijanden af en ga je vervolgens op zoek naar roosters, riooldeksels, kluisjes of andere hoeken en gaten die de nodige goodies verstoppen. Het spel laat je zelfs weten hoeveel secrets je gemist hebt, op het moment dat je op de drempel naar het volgende level staat.

Wat ik wel een beetje té old-skool vond, was het continu opsporen van verschillende kleuren keycards om deuren te openen. Zo’n keycard is een beetje suf en in de wat grotere levels ben je soms aan het zoeken naar een speld in een hooiberg. Ook zijn sommige vijanden, zoals de drones en de mechanische spinnen, niet echt leuk om tegen te vechten en worden ze te vaak ingezet. Bij met name de drones moest ik vaak mijn wapen wisselen naar speciale functie van het eerder genoemde Loverboy-geweer, omdat zelfs de sticks van de Pro Controller deze snelle rotdingen niet bij kunnen houden. Of ik ben gewoon slecht.

Conclusie

Op een paar kleine puntjes na heb ik me goed vermaakt met Ion Fury. De old-skool graphics en muziek geven het spel precies de juiste sfeer mee en het hoge tempo en de uitgebreide levels smaken naar meer. Daarnaast biedt het spel ook meer dan tien uur aan content, met meerdere moeilijkheidsgraden voor de échte diehards, die zich ook kunnen blijven vermaken met het zoeken naar geheimen. Ion Fury voelt als een spel uit een andere tijd, maar heeft genoeg tweaks en modern design om ook anno 2020 haar vrouwtje te kunnen staan.

7.5

N1-score

  • + Goed leveldesign vol met geheimen
  • + Lekker tempo en arcade-achtige feel
  • + Retro presentatie raakt de juiste snaar
  • - Keycards zoeken is een suf cliché
  • - Sommige vijanden zijn eerder vervelend dan uitdagend
  • - Joy-Con sticks maken het spel lastig speelbaar in handheldmodus

Like dit bericht:

Recente artikelen

WayForward en Atari brengen Yars Rising naar Switch

0

Media WayForward en Atari brengen Yars Rising naar Switch

18-04-2024

1

Dennis

The Wonderful 101: Remastered

0

Review The Wonderful 101: Remastered

19-05-2020

2

Daan

Seizoen 2 Aflevering 23 – Papieren Perikelen

0

Podcast Seizoen 2 Aflevering 23 - Papieren Perikelen

19-05-2020

0

Dre

Reageer als eerste!