Grip: Combat Racing

In Grip: Combat Racing snel je in stoere, futuristisch ogende auto’s met groteske wielen die ook op hun kop kunnen rijden. Mocht je onverhoopt tegen een obstakel of een muur op knallen, kun je gewoon omgekeerd verder! Ondertussen mag je je tegenstanders ook nog eens bestoken met het nodige wapengerei. Stoer! Kleine Erik had ongetwijfeld met grote ogen naar Grip: Combat Racing gekeken in de winkel. En grote Erik doet het goed dat het ook een alleraardigst racespelletje is geworden.

Grip neemt je terug naar het einde van de jaren ’90. Het haalt veel invloeden uit destructieve titels als Destruction Derby en Rollcage, afgetopt met een bliksemsnel toefje WipeOut. De nadruk ligt namelijk vooral op het neerhalen van je tegenstanders. Naast ‘normale’ races, kent het bijvoorbeeld ook een zogenaamde Ultimate Race, waar het de bedoeling is om je opponenten zoveel mogelijk schade te bezorgen. Hoe beter je je wapens mikt, hoe meer punten je krijgt. Deathmatch trekt dit zelfs nog een stapje verder. Waar je bij een Ultimate Race nog wel probeert om als eerste over de finish te gaan, is dit in deze modus geenszins het geval. Het is jij tegen negen andere auto’s in een grote arena. Je doel? Iedereen helemaal kapot maken!

Over de kop

Een verrassend uitgebreide Campaign is de ster van het pakket. Niet alleen zit deze bomvol content, ook worden hier op slimme wijze de kneepjes van het Grip-vak voor je uitgelegd. Heel sterk is dat je niet direct alle speeltjes tot je beschikking hebt: je ontluikt nieuwe wapens en racemodi naarmate je in ‘Tier’ omhoog gaat. Een Tier in een Campaign – er zijn tien in totaal – bestaat uit een aantal toernooien, en deze zijn op hun beurt opgebouwd uit drie verschillende races. De moeilijkheidsgraad wordt hierbij langzaam maar zeker opgeschroefd, en geeft je telkens hogere eisen (wordt minimaal 4e!) waaraan je moet voldoen. Geen race is verloren echter: je ontvangt altijd ervaringspunten waarmee je stoere nieuwe auto’s of nieuwe wielen vrijspeelt.

Het racen zelf? Dat is best aardig uitgewerkt. Zoals gezegd ligt de focus vooral op het bereiken van astronomische snelheden en het afvuren van wapens. De nadruk ligt minder op beheerst gebruik van je gas- en rempedaal: het is vooral actie, actie, actie. Een beetje meer diepgang in de racebanen had van mij best gemogen, maar als liefhebber van arcaderacers vind ik dit geen minpunt. Sterker nog: hoe langer ik het speelde, hoe meer ik die laagdrempeligheid begon te waarderen.

Het is alleen zo jammer dat Grip je successen bijna niet viert. Je krijgt niet een blinkende trofee in je handen gedrukt na het winnen van een toernooi, je snelste tijden en andere records worden niet bijgehouden, en ook tijdens races ervaar je nauwelijks een gevoel van beloning als je iets tofs doet (alles staat zo minuscuul in beeld!). Dit viel ook op bij de op Trackmania-geïnspireerde Carkour Mode: hierin moet je al springend en scherp sturend je auto naar het einde van een obstakelparkoers leiden. Super tof concept, alleen krijg je helemaal niets voor het bereiken van het einde. Als ik zo’n over-the-top racer speel als deze, dan wil ik uitbundig beloond worden voor de gekke stunts die ik uithaal en de kwade tegenstanders die ik neer knal. En die kleine Erik? Die zou daar al helemaal blij van worden!

Conclusie

Wil je even lekker zonder nadenken een potje scheuren? Grip: Combat Racing voorziet ongetwijfeld in die behoefte. Het is lekker laagdrempelig, kent een uitgebreide campagin én is een geweldige ode aan de racers van weleer. Verwacht alleen geen diepgaande racetitel: de nadruk ligt vooral op actie. Dit maakt Grip vooral heerlijk voer voor de wat jongeren onder ons, al is het ontzettend jammer dat het spel je zo weinig voldoening geeft voor al die toffe prestaties die je neerzet.