Greak: Memories of Azur – Een kleine maar fijne herinnering

Het is gevaarlijk in Azur! De Courines worden bedreigd door de monsterlijke Urlags, die als een ware plaag het land verzieken en alles verwoesten. Ondertussen is de jonge Greak op zoek naar zijn broer Raydel en zus Adara. Hij wordt gered door de scouts van het Raven’s Road Camp, waar vanuit hij zijn zoektocht voortzet. In het kamp wordt hard aan een luchtschip gebouwd om Azur te ontvluchten. Om zijn broer en zus terug te vinden, volgt Greak Adara’s aanwijzingen. Lukt het ze om met het luchtschip mee te reizen en zo aan de invasie van de Urlags te ontsnappen?

Greak: Memories of Azur is een 2D puzzel-platformer. Het spel valt nog het meeste binnen het Metroidvania-genre, dus is het goed kijken waar je heen moet en hoe je deze plaats vervolgens kunt bereiken. Rondkijken is sowieso zeer de moeite waard, want deze game heeft een mooie fantasiestijl met handgetekende animaties en cutscenes. De soundtrack draagt hier uitstekend aan bij, met zowel sfeervolle muziek als omgevingsgeluiden. De sprookjesachtige sfeer greep mij meteen aan, dus tijd om op pad te gaan met Greak en de wereld van Azur te verkennen!

Drie helden

In het begin is Greak nog in zijn uppie, al wordt hij later vergezeld door Adara en Raydel. Ze hebben alle drie hun eigen vaardigheden, die onmisbaar zijn bij het oplossen van de puzzels. Het meest opvallende en originele aspect van de gameplay: jij bestuurt dit drietal tegelijkertijd! Je kunt altijd wisselen van personage, maar ook de rest laten volgen (ZL-knop) of naar je toe laten komen (ZR-knop) op korte afstanden.

Aanvankelijk is Greak dus op zichzelf aangewezen en eigenlijk vrij hulpeloos. Lopend door het tutorial-level moest ik even wennen, mede omdat alles van behoorlijk veraf wordt getoond. Personages lijken daardoor vaak nogal klein, vooral Greak. Hij het kleinst, al kan hij daardoor wel als enige door smalle tunnels kruipen. Helaas is het bereik van zijn zwaard ook erg beperkt. Vaak werd ik dan zelf door de vijand geraakt, terwijl ik over weinig energie beschikte. Regelmatig saven dus, want dan kun je het zo vaak opnieuw proberen als je wilt, vanaf het laatste savepunt. Dit avontuur kan soms best pittig worden, al is het zeker een eerlijke en haalbare uitdaging.

Al vroeg in het spel vindt je Greaks zus, Adara. Net als Greak kan zij tegen muren omhoog springen, maar heeft geen zwaard of dubbele sprong. In plaats daarvan gebruikt zij magie om mee te schieten en kan ze een stukje zweven, ook omhoog. Erg handig, want je mogelijkheden vergroten. Zo kreeg ik ook meer controle over Greak, omdat je ze vanaf hier steeds vaker laat samenwerken. Op die manier loop je met hun beide door de lange levels om je missies te voltooien.

Veel verderop sluit Raydel, hun oudere broer, zich ook bij je aan. Hij beschikt over een langer zwaard en een beschermend schild. Waar Adara langer onder water kan zwemmen dan Greak, kan Raydel helemaal niet zwemmen. Wel heeft hij een hookshot om gebieden weer op een andere manier te bereiken. Best een lastige tool, die hookshot. Ik ben met regelmaat in het water gevallen, voordat ik er controle over kreeg. Het samenwerken wordt nu nog uitgebreider, met nóg meer mogelijkheden. Toch werkt het over het algemeen goed en versterken de broers en hun zus elkaar met een doeltreffende wisselwerking.

Op ontdekkingsreis door Azur

Raven’s Road Camp is het centrale punt, waar je steeds terugkeert. Je kunt er items kopen, uitrusten en met andere Courines praten. Ze geven je tips, soms items of vertellen je meer over het verhaal. Doorgaans beginnen en eindigen je missies met het aanspreken van een specifiek personage.  

Vervolgens ga je op pad, zoekend naar een persoon, item of locatie. Alle gebieden zitten aan elkaar vast en hoewel er een globale map is, is er geen uitgebreide plattegrond van de levels. Dit betekent dat je soms één en ander moet onthouden, zoals een route of plaats. Nu deed ik daar niet eens zozeer mijn best voor, maar wees het level zichzelf geleidelijk wel uit. Ik ben amper verdwaald.

Back-tracking en multitasking

Noodzaak is dat het hele team uiteindelijk bij het reisdoel terecht komt en elkaar op plaatsen kan helpen om verder te komen. Oppervlakkig gezien zijn het drie personages, die continu één proberen te worden, als team. Dat betekent dat je al gauw met grote regelmaat de ZL-knop ingedrukt loopt te houden, terwijl je aan het spelen bent. Iets om aan te wennen, want je wilt niet dat iemand mijlenver achterblijft. Normaal loop ik liever steeds een stukje voorwaarts met ieder personage. Veilige stukken lopen ze alle drie tegelijk.

Nadeel is dat de personages die je niet direct bestuurt gewoon geraakt kunnen worden. Gaat er één af, dan is het spel voor alle drie over. Het is vaak multitasking tussen de broers en hun zus, wat vast niet iedereen handig vindt. Meestal houdt je iedereen het beste enigszins bij elkaar, omdat hun vaardigheden ieder moment van pas kunnen komen. Het kwam vaker voor dat op een schijnbaar veilige plaats toch ineens laffe vijanden opdoken. Samen sta je dan toch sterker, mede omdat ieder zijn eigen inventory heeft. Dan kun je het reisdoel wel bereiken, maar als degene met de sleutel er niet bij is, begin je nog steeds niets en kun je nogmaals dit gebied trotseren.

Je doorloopt ieder level dus met z’n drieën, meestal tegelijk. Veel gebieden liggen echter op dezelfde route, dus doorkruis je ze vaker. De levels zijn lang, maar gelukkig is er een portaal waarmee je tussen gebieden kunt teleporteren. Uit praktisch opzicht hadden dit er wat meer mogen zijn. Vaak vindt je deze aan het begin van een level, dus als je verderop moet zijn kun je alsnog het hele level door, met zijn drie. Het verhelpt het deels, maar er blijft uiteindelijk genoeg back-tracking over.

Je went steeds meer aan de vaardigheden van je team, wat voelt alsof ze steeds beter ingespeeld zijn op elkaar. Bazen lijken aanvankelijk lastig. Gaandeweg ontdek je hun patroon en dus ook met welke vaardigheden je ze het beste kunt aanvallen. Achterhaal dat en de bazen zijn best snel verslagen, vooral verderop in het spel.  

Na zo’n ruime tien uur bereik je het einde van het avontuur. Je kunt dan nog proberen eventueel gemiste items compleet te sparen. Greak: Memories of Azur heeft iets aandoenlijks. Hoewel ik over sommige concepten aanvankelijk mijn twijfels had, werd het spel nergens overmatig ingewikkeld of moeilijk. Er is een goede balans, al is het door onder andere back-tracking en multitasking geen game voor iedereen. Toch is het een kort maar krachtig avontuur, waarmee ik mij in die uren prima vermaakt heb.

Conclusie

Greak: Memories of Azur is een charmante en sfeervolle puzzel-platformer, die nog het meest binnen het Metroidvania-genre valt. Gaandeweg speel je tegelijkertijd met de drie hoofdpersonages, zodra zij beschikbaar zijn. Een origineel uitgangspunt, dat over het algemeen goed is uitgewerkt. Hoewel ik even moest wennen, werd ik steeds beter in het spel en de mogelijkheden van de personages te gebruiken. Zo wijst de weg door de levels zich redelijk geleidelijk uit, al is het soms even goed zoeken. Een soms pittige, maar haalbare uitdaging, binnen een geweldig vormgegeven en fantasievolle setting. Door het aanwezige back-tracken en multitasking is deze game niet voor iedereen. Toch is Greak: Memories of Azur een aandoenlijk avontuur om met fijne herinneringen op terug te kijken.