Grand Theft Auto: The Trilogy - Definitive Edition - Definitief gedateerd

De impact van Grand Theft Auto op de gamesindustrie mag absoluut niet onderschat worden. Wat begon als een relatief unieke inversie op race- en gangster-spellen is uitgegroeid tot één van de meest bekende en beruchte merknamen in gaming. Van de talloze controverses rondom stereotypen, geweld en seks tot aan de open wereld waarin je ongestoord kan klooien. Het was dan ook Grand Theft Auto III dat twintig jaar geleden het idee van de realistische 3D open wereld introduceerde en waar de vervolgen als Vice City en San Andreas verder op bouwden. Grand Theft Auto: The Trilogy – Definitive Edition (GTA Trilogy) eerste ‘echte’ GTA game op een Nintendo-platform. Het is daarom shockerend dat wat wij op de Switch kunnen spelen niet eens de PlayStation 2-versie kan evenaren. GTA Trilogy is op vrijwel ieder punt een teleurstelling voor Switch-spelers die hoopten te ervaren wat deze serie nu zo bijzonder maakt.

GTA Trilogy bestaat uit drie op zichzelf staande games. Ieder spel wordt gekenmerkt door een open wereld waarin je kan doen wat je wilt en naast de verhaalmissies je vrij bent om te schieten, rijden en stunten door de steden. Inhoudelijk gezien zijn er geen aanpassingen aan de personages of het verhaal. Een paar aanpassingen in de opties zijn wel welkom zoals het wapen-wiel uit GTA V, wat aanpassingen aan de besturing zoals het rennen en de aim-assist tijdens het schieten. GTA III is misschien wel de meest stroeve game uit de collectie. Je speelt als een naamloze stille protagonist die nadat hij verraden wordt door zijn vriendin tijdens een bankoverval zich aansluit bij een gang en zich langzaam een weg naar de top begint te werken om wraak te nemen. GTA Vice City bracht een hoop verbeteringen met zich mee en focust op Tommy die na een mislukte drugsdeal op zoek gaat naar de dieven van zijn cocaïne en geld en zich zo verder in het drugscircuit van Miami verdiept. Ten slotte is er GTA San Andreas, de meest vermakelijke game uit de trilogie. In San Andreas speel je als CJ die terugkeert vanaf de oostkust van de VS na de moord op zijn moeder. Hij treft in San Andreas zijn oude gang in een puinhoop aan en besluit om ze te helpen in de strijd om controle over San Andreas.

Wie heeft mijn PlayStation 2 aangezet?

Wat GTA Trilogy onderscheidt van de originele uitgaven is dat alle modellen een complete makeover hebben gekregen. Hierbij is niet geprobeerd om de stijl van het hyperrealistische GTA V te recreëren maar juist de wat hoekige 3D modellen uit het origineel een makeover te geven. Ik zeg expliciet ‘proberen’ want de game ziet er gewoonweg niet uit op de Nintendo Switch. Meermaals had ik het gevoel alsof ik simpelweg de PlayStation 2-versie had aangezet, maar dan zowaar nog een stukje slechter dan het origineel. Het is duidelijk dat de Switch-versie niet de PS2-versie van het spel is, maar vrijwel elk personage lijkt over te komen als een bizarre mengelmoes tussen een ontwerp uit 2001 en een model uit 2010. Ik had verwacht dat het met meer dan twintig jaar tijd geen probleem zouden moeten zijn om deze games te vertalen naar moderne hardware, maar Rockstar heeft hier een absoluut zooitje van gemaakt.

Het zou niet zo erg zijn als niet ook de niet-grafische problemen hun kop niet om de haverklap zouden opsteken. De grafische tekortkomingen zijn namelijk ook te merken in de gameplay. Op snelwegen zijn tegenliggers op de weg pas enkele seconden van tevoren te zien, de framerate tankt dramatisch naar vijftien  tot twintig frames per seconde als je op volle snelheid door de stad scheurt en dit alles is nog een stukje erger zodra je in handheldmodus speelt. De game lijkt simpelweg moeite te hebben met gewoon te draaien op de Switch. Als je gek genoeg bent om je wanted-level naar vijf of meer sterren te halen begint de game te stotteren door de hoeveelheid politie en voertuigen op je scherm (zoals helikopters en tanks). Als je de Switch-versie vergelijkt met andere platformen zoals pc, PlayStation of Xbox is het bijna onherkenbaar. Er is echt weinig moeite gestopt in de game vloeiend draaiend te krijgen op de Switch. Op dit punt vraag ik mij dan ook af waarom Rockstar de moeite heeft genomen deze versie uit te brengen.

Een achterstand van twintig jaar

Maar wat als je nou de grafische problemen opzij zet en gewoon de game zelf probeert te waarderen voor wat het is? Is GTA Trilogy wel een goeie game? Nou, eerlijk is eerlijk: nee. GTA III was absoluut revolutionair toen de game verscheen in 2001, met een open wereld en dynamisch systeem. Maar vandaag de dag voelen GTA III, Vice City en San Andreas allemaal als gedateerde spellen met omslachtig design. Mijn uren met de verhaalmissies in alle drie de games kan ik opsommen als: ik ging met een auto naar punt A, achtervolgde iemand naar punt B en ontdook de politie op punt C. Deze GTA-games leunen erg sterk op hun speelwerelden die, toegegeven, nog steeds leuk zijn om te navigeren. GTA San Andreas heeft wat mij betreft het beste de tand des tijds doorstaan. CJ’s verhaal is ietwat meeslepender dan dat van Tommy en de wereld en personages in San Andreas laten een betere impact achter dan die in Vice City. Desondanks ergerde ik mij enorm eraan dat de oude stemmen nog steeds slecht gemixt zijn en dat het hele verhaal zichzelf soms veel te serieus neemt.

Ik denk dat het merendeel van de spelers GTA heeft ervaren als een zandbak waarin je lekker kon klooien met cheats, wapens en willekeurige voertuigen. En tot op zekere hoogte kan dat altijd nog steeds. De muziekselectie op de radio is heerlijk en het rondsjezen door Vice City met de ondergaande zon en politie op je dak voelt nog steeds hetzelfde aan. Maar tegelijkertijd zijn er inmiddels zoveel andere games die je beter dat gevoel geven van een open wereld waar je vrij in kan klooien. Just Cause, Far Cry, Saints Row en zelfs Breath of the Wild hebben het idee van een zandbak tot in de kleinste details verfijnd. Als je GTA Trilogy voor het eerst gaat spelen vermoed ik echt dat hier niets is dat je niet ergens anders al beter hebt gespeeld in de laatste twintig jaar. 

Conclusie

Grand Theft Auto: The Trilogy – Definitive Edition is een trieste verschijning op de Nintendo Switch. Voor de grafische updates van deze heruitgaven hoef je het spel absoluut niet te halen. De performance voelt stroever aan dan alle eerdere versies die deze games ooit hebben gehad. Modellen zijn niet scherp en de framerate is inconsistent en laat de game stroef aanvoelen. En zelfs als je door deze grafische problemen heen kijkt blijft er weinig over wat de GTA Trilogy interessant maakt. Oud-gedienden van deze drie games zijn beter af met de originele spellen op andere platformen en nieuwe fans zullen hier niets vinden wat beter is dan een moderne open wereld. GTA Trilogy laat zien dat lang niet iedere oude game een volledige remaster verdient. Soms zijn dingen hun tijd voorbij en kunnen ze maar beter liggen te stoffen op een plank.