Giraffe and Annika - Van eenvoudig tot simpel

  • Review

  • 21 aug 20 om 19:00

  • Kitty

  • 0

Na een zeer korte introductie getekend in mangastijl, word je wakker als Annika. Dit katachtige meisje is haar geheugen kwijt. Na wat ronddwalen in het huis van ene Lisa kom je Giraffe tegen. Deze ook katachtige jongen kent jou wel en vraagt jouw hulp met het vinden van drie star fragments: hij kan zelf de kerkers niet in. En wie weet krijg je dan ook je geheugen terug?

Giraffe and Annika zou ik (deels) scharen onder de wholesome games. Je gaat op avontuur door een wereld vol schattige wezentjes terwijl je een best lief verhaal ontrafelt. Ondertussen doorloop je een paar (voorspelbare) kerkers, met thema’s als bos, vuur en water. De kerkers worden nooit erg moeilijk: hoewel Annika wel schade kan krijgen door aanvallen van vijandelijke spoken, staat er ook om de paar meter een kristal waar je jezelf weer kunt genezen. Bovendien maakt doodgaan vrij weinig uit: je hebt een oneindig aantal levens en begint gewoon opnieuw vlak voor het punt waar het misging. Er is zelfs geen kaart om te zien waar je bent, en dat is ook eigenlijk helemaal niet nodig. Er is maar één hoofdroute en de aftakkingen zijn kort. De uitdaging mist dus, maar saai is het ook niet. Eigenlijk is het een zondagmiddagspelletje. Vrij letterlijk, want na zes uur had ik het hoofdverhaal uitgespeeld.

Je doorzoekt een heel eiland, waar je quest voor quest een verhaaltje ontrafelt. Ondertussen valt er ook nog van alles te verzamelen. Zo liggen er ‘meowsterpieces’ verspreid over het eiland, waarmee je het lokale museum kunt vullen. Het gros is niet heel moeilijk te vinden, maar het is een welkome aanvulling op de gameplay. Bovendien zitten er leuke tekeningen tussen. De meeste quests komen neer op heel goed het eiland doorzoeken: vind alle kinderen van mevrouw Haas, vind een deel van de Meowsterpieces, vind de ingang naar de volgende kerker. De moeilijkheidsgraad is heel consistent, wat wel prettig is. Verstand op nul en lekker ronddwalen over het zomerse eiland. Dat maakt het wel jammer dat de Nederlandse taaloptie mist.

Eindbazen

Elke kerker heeft een toepasselijke eindbaas. Hier wordt Giraffe and Annika een ritmespelletje. De vijand schiet energieballen, en als die de cirkel op de grond raken moet je erbij staan en op de A-knop drukken. Er zijn twee locaties: links en rechts. In een hogere moeilijkheidsgraad blijft dit hetzelfde, maar komen de energieballen in grotere getale op je af. Later worden er ook allerlei andere zaken op je afgeschoten die je moet ontwijken om het iets moeilijker te maken. De gevechten zijn best leuk, hoewel de muziek niet erg memorabel is. In het begin had ik even moeite met het ritme te pakken krijgen, omdat de animaties niet helemaal soepel verlopen. Als je het eenmaal door hebt, is het echter op elke moeilijkheidsgraad prima te doen. Je kunt via het menu de levels opnieuw spelen en op een hogere niveau proberen. Daarmee kun je achievements halen, wat leuk is voor de mensen die graag voor de ‘100% voltooid’ gaan. Na elke kerker krijg je er een nieuwe vaardigheid bij.

Een beetje goedkoop

Er zijn wel een paar irritatiepuntjes in de besturing en gameplay. Zo zijn de vaardigheden die je verzamelt in de kerker eigenlijk ook wel dingen die gewoon missen in de basisbesturing, zoals springen. Het voelt niet echt als een magische superkracht. Bovendien werkt het springen niet heel intuïtief en voor je het weet stuur je Annika een meter de verkeerde kant op en een klif naar beneden. Ook kun je niet met je hoofd boven water zwemmen. Je zuurstof raakt vrij snel op, dus per ongeluk in het water vallen en de oever niet kunnen vinden is vrij irritant. Omdat het game over gaan weinig uitmaakt, koos ik er uiteindelijk voor om maar gewoon te wachten tot ik verdronk zodat ik opnieuw begon op het land. Het zijn kleine dingetjes, maar ze voelen alsnog goedkoop aan.

Een iets groter irritatiepunt is het feit dat er een vrij overbodige tijdcyclus in het spel zit. De tijd verloopt supersnel dus het houdt niet heel lang op, maar sommige dingen duren een paar dagen om te voltooien of kunnen alleen ’s nachts. Dag en nacht hebben verder geen enkel verschil in functie, dus het voelt vooral nutteloos en als tijdsverspilling. Ook gebeuren sommige dingen echt alleen als je het in de goede volgorde doet. Zo wil je op bezoek bij een kunstenaar, maar als je zijn huis naar binnen wilt zegt Annika ‘misschien moet ik Giraffe meenemen’. Dan ga je weer naar Giraffe, die vervolgens voor de deur van de kunstenaar gaat staan. Als je dan weer naar binnen probeert te gaan, krijg je dezelfde melding: je moet namelijk éérst Giraffe aanspreken die voor de deur staat, hij gaat niet vanzelf mee. Ook dit soort mechanics voelen een beetje goedkoop en je kunt bijna het programmeerwerk zien lopen achter de acties van de NPC’S.

Conclusie

Giraffe and Annika voelt aan als een simple zondagmiddagspelletje. Dit is zowel goed als slecht: het is niet uitdagend, maar speelt toch vermakelijk genoeg weg. Echter zijn er ook wel wat dingen in de gameplay die gewoon goedkoop aanvoelen, zoals de niet-zo-superieure vaardigheden die je langzaamaan vrij speelt en de enigszins knullige besturing. Daarbij zijn er een paar functies die gewoon helemaal niet nodig waren geweest, zoals de dag- en nachtcyclus. Een prijskaartje van dertig euro voelt veel te hoog, maar voor een paar euro in de sale is het geen miskoop.

6.9

N1-score

  • + Lief verhaal
  • + Speelt simpel weg
  • - Vaak knullige besturing
  • - Niet uitdagend
  • - Voelt goedkoper dan het prijskaartje impliceert
  • - Geen Nederlandse taaloptie

Like dit bericht:

Recente artikelen

Wereldwijde bètatest-demo beschikbaar voor Inazuma Eleven: Victory Road

0

Nieuws Wereldwijde bètatest-demo beschikbaar voor Inazuma Eleven: Victory Road

28-03-2024

2

Rik

Seizoen 2 Aflevering 30 – Zoetsappige geruchten

0

Podcast Seizoen 2 Aflevering 30 - Zoetsappige geruchten

25-08-2020

0

Dre

Skully – Stront aan de knikker

0

Review Skully - Stront aan de knikker

20-08-2020

0

Mitch

Reageer als eerste!