Met de Embers heb je de kern van de gameplay te pakken. Mirrim, zoals de versmelting van de twee wezens heet, kan zich splitsen in twee Embers die je afzonderlijk van elkaar bestuurt. Je kunt maar voor beperkte tijd splitsen, waardoor je snel moet handelen. Puzzels en platformsecties maken vaak gebruik van ‘boosters’, waarmee je je Embers terug kan laten groeien zodat Mirrim weer wat langer gesplitst blijft in Ember-vorm. In platformsecties stellen de Embers je in staat om bijvoorbeeld hogere plekken te bereiken, of simpelweg lange afstanden te overbruggen. Naarmate de game vordert, wordt dit je steeds lastiger gemaakt. De ‘boosters’ kennen dan niet langer een vaste plaats, maar bewegen. Je moet elk van de twee Embers dan dus de juiste richting in sturen, waardoor je op twee plaatsen tegelijk moet focussen. Dit vormt soms een hele uitdaging. Zeker als de twee Embers elkaar op den duur voortdurend moeten kruisen, kan je wel eens in de fout gaan. Ook in puzzels maak je hier veelvuldig gebruik van. Je moet dan bepaalde acties, elk met de juiste Ember, uitvoeren om deze op te lossen. Vooral in het begin zie je vaak direct hoe de puzzel in elkaar steekt, maar in verdere levels zal je toch wat langer de tijd moeten nemen. Het spel kent verder zogenaamde Glyphs, die verstopt zijn door de levels heen. Dit zijn symmetrische figuren die je met beide Embers tegelijkertijd moet verbinden. Het idee hierachter is erg leuk en het biedt ook een zeker uitdaging. De echt grotere Glyphs doen dat zelfs in zo’n mate dat ze eigenlijk frustrerend raken. Tijdens het voltooien van deze beelden moet je je Embers vaak precies de tegenovergestelde richting geven, terwijl twee verschillende punten – soms bijna volledige de andere kant – van het scherm om je aandacht vragen. Het idee achter de Glyphs is dus heel erg leuk, maar op den duur kan het wat frustreren. Gelukkig zijn deze figuren volledig optioneel en houden ze in geen zin verband met de voortgang van het spel.
Log in of maak een account aan om een reactie te plaatsen!