Dragon Ball: The Breakers - Breekt met de traditionele formule

Traditioneel draaien de Dragon Ball-games om de strijd tussen de sterkste good guys en bad guys uit de serie. Dragon Ball: The Breakers gooit deze formule op de schop. In deze asymmetrische multiplayer game nemen zeven normale stervelingen het op tegen één superschurk. Dat klinkt oneerlijk, maar gelukkig hebben de inwoners van Aarde nog wat trucjes achter de hand.

Vanaf 28 augustus 2000 zat ik elke avond steevast aan de buis gekluisterd om te kijken naar twee afleveringen van Dragon Ball Z, die werden uitgezonden op Cartoon Network. Ik zag Goku het opnemen tegen de Saiyans, Frieza en Cell. Als veertienjarige wilde ik natuurlijk óók een Super Saiyan zijn om te kunnen winnen van deze slechteriken. Maar de realiteit is hard: ik ben geen Saiyan, maar een gewoon mens. Zou ik ook maar een schijn van kans maken tegen Cell of Buu? In Dragon Ball: The Breakers wordt die vraag beantwoord!

Zeven tegen één

Dragon Ball: The Breakers is een asymmetrisch multiplayer-spel. Dit houdt in dat één speler de rol aanneemt van een veel sterker personage, en de andere zeven spelen die van een een zwak spelfiguur. In het geval van The Breakers betekent dit dat je als Raider (de aanvaller) speelt als Frieza, Cell of Buu. De Survivors zijn gewone personages uit het Dragon Ball universum, zoals Bulma, Oolong of je zelfgemaakte avatar.

Wanneer je The Breakers voor de eerste keer opstart speel je een korte proloog, waarin het (flinterdunne) verhaal wordt uitgelegd en je de basisbesturing krijgt uitgelegd. Met de nadruk op basis, want veel meer dan hoe je loopt, springt en schiet leer je niet. Wil je weten welke moves je verder nog allemaal hebt, of überhaupt hoe je speelt als Raider, dan ben je aangewezen op lappen tekst die je kunt lezen bij een handleidingen-robot in de centrale hub van het spel.

Na deze intro kun je met de online multiplayer aan de slag. Uiteraard wil je het liefst meteen als slechterik gaan jagen op die zwakke mensen, maar zo werkt de matchmaking niet. Je kunt wel een voorkeur voor rol aangeven, maar in de praktijk speel je altijd meer potjes als Survivor dan als Raider. Naarmate je meer potjes speelt als Survivor bouw je prioriteitspunten op, die de kans vergroten dat je als Raider mag spelen. In de praktijk betekent dit dat je meestal één op de zes potjes als Raider kunt spelen. En op jacht gaan als Raider is duidelijk de leukere rol van de twee.

Vechten of vluchten

Gelukkig is spelen als Survivor ook interessant, want je bent niet zo zwak als je lijkt. Natuurlijk, twee klappen van de Raider en je bent knock-out, maar er zijn genoeg trucjes die ervoor zorgen dat je als Survivor toch een kans maakt. Zo heb je een aantal vaardigheden tot je beschikking. Denk hierbij aan een trampoline, een zipline en een transport pod om je snel te verplaatsen wanneer een Raider je op de hielen zit. Daarnaast vind je wapens als bazooka’s of Vegeta’s Gloves die de Raider kort verlammen. Heb je de zeven Dragon Balls gevonden, dan kun je een wens doen bij de almachtige draak Shenron. Maar je grootste kracht zit hem in Dragon Change: doordat de Survivor beschikt over Transpheres kun je, wanneer je genoeg energie hebt verzameld, tijdelijk veranderen in een spirit van één van de helden uit Dragon Ball. Hiermee kun je serieuze klappen uitdelen aan de Raider, en hem zelfs knock-out slaan. Dit is één van de manieren om de ronde te winnen als Survivor. 

Andere manieren om te winnen zijn het activeren van de tijdmachine, die de slechterik terugstuurt naar zijn eigen tijd, of ontsnappen met een ruimteschip. Als Raider is het je doel om alle Survivors te vernietigen, of de tijdmachine en de ruimteschepen te slopen. Je begint als Raider relatief zwak, in de eerste vorm van je personage. Gaandeweg wordt je echter sterker, en verander je in het geval van Cell van larve naar Perfect Cell. Elke Raider heeft vier fases, en bij elke verandering krijg je extra vaardigheden. Daarnaast wordt het zelfs mogelijk om hele stukken van het level op te blazen, om de Survivors in een hoekje te drijven.

Dwalen door de wereld

Tot zover klinkt The Breakers als een sensationele kat-en-muis jacht, maar in de praktijk loopt dit toch iets anders. Als eerste is daar de besturing. Die is namelijk niet zo best. De bewegingen van personages zijn niet lekker, ze voelen zweverig aan en de camera is een drama. Ga je het gevecht aan, dan is er een auto lock-on die niet lekker werkt waardoor je eigenlijk maar hoopt op een raak schot. Hierdoor voelt het geheel niet lekker en gebalanceerd aan. Want als Raider ben je erg afhankelijk van het aanvallen.

Daarnaast zijn de levels (op dit moment zijn het er drie) ruim opgezet, maar betekent dit dat je in de praktijk ook veel aan het ronddwalen bent. Als Raider zoek je soms lange tijd naar Survivors zonder resultaat. Als Survivor ren je rond en maak je kisten open om items, energie en de sleutels (benodigd om de tijdmachine te starten) te vinden. De spanning is er alleen als je als Raider en Survivor in contact komt. Teamwork heb ik in mijn potjes niet ervaren, elke Survivor doet een beetje zijn eigen ding. Door de ruime spelwereld nodigt het spel hier ook toe uit. De maps zijn opgedeeld in een zestal gebieden die allemaal een sleutel voor de tijdmachine bevatten. Het handigst is dus ook dat iedereen zich in een ander deel van de map bevindt. Pas in de eindfase komt alles samen op één centrale plek. Doordat je dan waarschijnlijk ook nog eens genoeg energie hebt verzameld voor een Dragon Change, maakt het dat je als Survivor eigenlijk meer kans maakt dan de Raider, wat natuurlijk gek is. De balans voelt niet goed.

Grafisch is het spel ook niet om over naar huis te schrijven. De wereld van Dragon Ball is wel herkenbaar neergezet, met de typische ronde gebouwen (die uiteraard kapot kunnen) en de Capsule Corps voertuigen. Maar het oogt allemaal goedkoop en niet af, met weinig textures. En dat terwijl Bandai Namco toch heeft laten zien met games als FighterZ en Xenoverse 2 dat ze beter kunnen.

Waag een gokje

Een multiplayer-titel als deze heeft natuurlijk wat unlockables nodig om interessant te blijven. Daarvan zijn er genoeg te vinden. Wanneer je matches speelt ga je levels omhoog, en elk level speelt weer iets nieuws vrij. Daarnaast is er de Dragon Tier (een gratis battle pass die elk seizoen zal veranderen, die omhoog gaat door dagelijkse en wekelijkse missies te halen. Hierachter zitten de meest interessante unlockables, zoals nieuwe personages. Gaat je voortgang te langzaam, dan kun je TP inzetten, de betaalde currency in The Breakers. Want ondanks dat de aanschaf van het spel gewoon geld kost, is er toch de optie om currency te kopen om sneller door de battle pass te gaan. Ook kun je deze inzetten in het gacha-spel waarbij je nieuwe Transpheres (de spirits van helden zoals Goku, Gohan of Piccolo die je kunt oproepen) krijgt. Gelukkig kun je het gacha-spel ook spelen met Zeni of Super Warrior Spirits, die je verdient door gewoon te spelen. Heel opdringerig is het gacha mechanisme dus niet, maar de vraag is of betaalde currency wel hoort in een spel waar je al voor hebt betaald. Cosmetische items koop je gelukkig vooral met Zeni, en die krijg je genoeg.

Wat staat er verder nog op de planning voor The Breakers? Duidelijk is dat het spel behoefte heeft aan wat balancering, nieuwe content en eigenlijk zou ook de besturing op de schop moeten. Of dit laatste gebeurt is de vraag. Een nieuwe Raider zit in ieder geval wel in de planning, want in de announcement trailer wordt op het einde een Oozaru getoond, de grote aap waarin de Saiyans kunnen veranderen. Of dit genoeg is om spelers geïnteresseerd te houden betwijfel ik, en ik vrees dat deze game geen lang leven is gegund, tenzij Bandai Namco erg zijn best gaat doen.

Conclusie

Vooralsnog voelt The Breakers nog een beetje als een game in bèta. Met maar drie beschikbare Raiders, drie maps en een hoop schoonheids- en balansproblemen is dit niet dé Dragon Ball multiplayergame die je wilt dat het is. Potjes zijn te repetitief en van echt samenwerken is zelden sprake. Ook is het vreemd dat je als Raider toch nog makkelijk kunt verliezen van de Survivors, het zou eerder andersom moeten zijn. Dit is jammer, want het idee is zeker interessant. Voor nu is er te weinig om heel lang interessant te blijven.