Don't Knock Twice

Halloween kruipt steeds dichterbij. Hoewel we deze griezelige feestdag hier niet zo uitbundig vieren als de Amerikanen, brengen enge decoraties, films en games ons toch in de spookachtige sfeer. Ook met een Nintendo Switch kun je in de Halloween-sfeer komen. Er verschijnt namelijk een horrorspel te spelen voor het hybride apparaatje: Don’t Knock Twice. Maar lukt het dit spel ons te laten schrikken of schrikt het ons juist af?

In first-person horrorspel Don’t Knock Twice speel je als Jess, een voormalig drugsverslaafde en moeder van haar vervreemde dochter Chloe. Het spel volgt de legende van Baba Yaga, een demonische heks. Tijdens je drugsjaren heeft Chloe namelijk geleerd hoe ze deze moordlustige heks kan oproepen. Wanneer Baba Yaga achter Chloe aangaat, is het aan jou haar te redden.

Horror

Dit alles kom je te weten door verschillende briefjes op de grond op te rapen, terwijl je door je villa loopt. Op het begin is op pad gaan in je huis best spannend, omdat je simpelweg niet weet wat je kunt verwachten achter iedere hoek. Ook het onverwachtse trillen van de Joy-Con wanneer je dochter Chloe je een sms’je stuurt, draagt bij aan deze sfeer. Je komt er echter al snel achter dat er vrij weinig gebeurt in je huis, op het gebruikelijke bloed op de muur of portretten van skeletten na. Ook het concept van de legende van Baba Yaga, wat erg interessant en zeker geschikt voor een horrorspel is, draagt in de praktijk amper aan het spel bij. Dit maakt door de vele gangen lopen soms zelfs saai, terwijl je jezelf afvraagt wat het spel wil dat je doet. Naast dat er niet veel plaatsvindt, is de game ontzettend lineair. Zo kun je je eigen huis niet verkennen doordat veel deuren op slot zijn (die trouwens weer uit het niks openen wanneer je bepaalde handelingen uitvoert in de kamer). Ook het ontbreken van de mogelijkheid om te ontdekken – en dus ook de spanningen die het met zich meebrengt, haalt het spel dus neer.

De game heeft bovendien een angstaanjagend slechte besturing. Deuren openen is al een uitdaging op zich, laat staan deuren openen zonder iets te laten vallen. Dit komt omdat je de miniscule cursor nét goed moet richten. Je huis vol zit met gesloten deuren, en zo komt het behoorlijk vaak voor dat je een bijl uit je handen laat vallen in plaats van dat je de deur opent. Verder voelt het rondkijken enigszins raar aan. Het komt ook wel eens voor dat je soms even uit jezelf rondkijkt, zonder dat je zelf een knop indrukt. Dit maakt het besturen des te meer frustrerender.

Spookachtige sfeer

De atmosfeer in je villa is op het begin enigszins griezelig. Dit verandert, want je went snel aan je omgeving, die ook nog eens niet veel verder gaat dan je standaard villa of kerker. Uiteindelijk leunt het spel op de bekende ‘jumpscares’, maar deze weten je niet voldoende angst in te boezemen. Gedurende het spel vergezelt weinig tot geen muziek je helaas. Dit maakt het spel nóg saaier.

Conclusie

Hoewel het concept van Baba Yaga, een demonische heks, angstaanjagend genoeg hoort te zijn voor een horrorspel, jaagt de uitvoering hiervan je niet bepaald schrik aan. In je villa vindt er nagenoeg niks plaats wat je hart sneller doet kloppen, waardoor je uiteindelijk verveeld het pad volgt dat het spel voor je uitgestippeld heeft. Uiteindelijk kloppen we dit spel, samen met de afschrikwekkende besturing, wel tweemaal af.