Diablo II Resurrected – Zoals in de herinneringen van toen

Disclaimer: Eerder dit jaar werd bekend dat er binnen de muren van de studio Activision-Blizzard, de ontwikkelaars en uitgevers van Diablo II: Resurrected, een aantal grove misstanden plaats hebben gevonden, waaronder de mishandeling van verschillende werknemers bij de studio. Wij als redactie van N1-UP keuren deze praktijken dan ook enorm af en staan achter de verschillende protesten en stakingen die zijn georganiseerd door de medewerkers van Activision-Blizzard. Voor deze review is getracht de focus te behouden op de nostalgie van deze game. We laten het aan de lezer van deze review zelf om te bepalen of deze game en de aankoop daarvan het waard is, gezien deze omstandigheden.

Diablo II Resurrected is een remaster van het originele Diablo II en de expansion, Diablo II: Lord of Destruction. Deze Adventure-RPG is inmiddels meer dan twintig jaar oud, maar was destijds een indrukwekkende stap voorwaarts, vergeleken met het eerste deel uit 1996. Zowel op het gebied van grafische kwaliteit, de hoeveelheid content en gameplay was Diablo II zijn tijd vooruit. Deze game was toonaangevend binnen het Dungeon Crawler-genre en nog steeds hét favoriete deel bij fans. Genoeg reden voor een remaster, waarmee Diablo II nu speelbaar is op de Nintendo Switch. Doet deze versie zijn reputatie eer aan of kun je beter proberen de oude game weer eens op te starten?

Het begon allemaal met een duistere doler. Ooit was hij een held, die na een hevige strijd Diablo had verslagen onder de kathedraal van Tristram. Nu gaat het gerucht dat hij zelf de Lord of Terror is, die zich in menselijke vorm naar het oosten begeeft. Daar is hij op zoek naar iets, bijgestaan door de armzalige Marius, die het verhaal achter dit avontuur vertelt. Als één van de zeven helden zet je de achtervolging in, om de wereld te redden van het naderende onheil.

Het jaar 2000 in 2021

Als remaster is Diablo II Resurrected erg trouw aan het origineel. De gameplay is ongewijzigd: je doorloopt de levels, waarbij je de hele map uitkamt op zoek naar jouw volgende reisdoel. Onderweg versla je vijanden, verzamel je goud en bouwt experience op. Die heb je nodig om sterker te worden en daarbij nieuwe vaardigheden eigen te maken. Ook kun je steeds sterkere wapens gebruiken, die je in de levels vindt of koopt van je gespaarde goudstukken. Zo bouw je een steeds hoger level op, om uiteindelijk met ieder hels gedrocht te kunnen afrekenen.

Grafisch valt het verschil het meeste op. Op het eerste gezicht lijkt er niet zoveel veranderd, totdat je de Legacy Mode activeert (door op de ZL- en min-knop te drukken). Je ziet nu het oorspronkelijke Diablo II en dan valt de veroudering zeker op. Het nieuwe uiterlijk ligt letterlijk over het oude heen, maar het spel is verder vrijwel hetzelfde. Hoewel de oude pixel-graphics hun charme hebben, zie je door deze directe vergelijking een grote grafische vooruitgang. De makers hebben niet zozeer geprobeerd om van Diablo II Resurrected een nieuwe game te maken. Eerder om deze remaster er qua beleving uit te laten zien en te laten aanvoelen, zoals het origineel dat in het jaar 2000 deed. In die opzet zijn ze zeker geslaagd, want dit lijkt het niet-verouderde Diablo II uit je herinneringen te zijn.

De cutscenes waren al van een erg hoogstaand niveau. Voor de remaster zijn alle tussenfilmpjes met zorg shot-voor-shot opnieuw gemaakt en met geweldig resultaat. Met de hedendaagse 3D-animaties zien deze er weer modern en schitterend uit. Alle stemmen, geluiden en muziek zijn overigens hetzelfde gebleven. Gelukkig, want deze zetten nog altijd perfect de lugubere, grauwe sfeer neer. Dit blijft een belangrijke verrijking van de spelervaring.

De wereld verkennen

Voordat het avontuur begint, kies je als welke klasse je wilt spelen. Er zijn zeven helden om uit te kiezen, ieder uniek met eigen vaardigheden en speelwijze. Sommigen gaan graag het directe gevecht aan (barbarian, paladin, assassin), terwijl anderen liever vanaf een afstand aanvallen (amazon, sorceress) of hier andere wezens bij inzetten (necromancer, druid). In welke wapens zij gespecialiseerd zijn en welke krachten zij met hun experience kunnen verdienen, maakt het verschil per klasse interessant. Ze hebben allemaal hun voor- en nadelen, maar alle helden zijn goed uitgewerkt.

Dat is ook wel nodig, want Diablo II is een enorm spel, verdeeld in vijf grote werelden. Elk met een eigen thema, missies en eindbaas. De map is onmisbaar om te weten waar je heen moet, want je bent steeds bezig gebieden te verkennen. Start je het spel de volgende keer weer op, dan is deze deels random gegenereerde landkaart weer onzichtbaar en klaar om opnieuw verkent te worden. Let dus goed op waar je heen gaat en probeer steeds het volgende warp-punt te bereiken. Zo voorkom je dat je veel gebieden opnieuw moet doorlopen om verder te komen, al is dat soms handig om je level extra te verhogen. Gelukkig is de gameplay behoorlijk verslavend en kun je jezelf voor een uitzonderlijk lange tijd met deze game vermaken.

Langdurig duur doodgaan

Hoewel ik blij ben dat de remaster bijna 1:1 is met het origineel, verwacht je na al die jaren toch wat verbeterpunten. Vooral als je af gaat valt dit op. Je moet dan naar de plaats waar je verloor, om jouw lichaam, uitrusting en goud terug te krijgen. Een nieuwe uitrusting aantrekken is onhandig, omdat je jouw eerdere spullen dan meestal niet kan meenemen, wegens een vol inventory. Het was handig geweest als je items ook kon draaien, zodat je efficiënter spullen in je inventory kon plaatsen.

Je loopt dus onbeschermd hetzelfde stuk nogmaals, naar een plek waar het mogelijk wemelt van de vijanden. Het spel is ook dol op vijanden die andere monsters maken of laten herrijzen. Soms kan je amper voorkomen om overmand te worden en wordt het zeer lastig om je spullen terug te krijgen. Gelukkig is er een mogelijkheid om het merendeel van je goud in de stash te bewaren, zodat je daarvoor niet terug hoeft. Herstart het spel en je lichaam ligt inclusief uitrusting klaar in het dorp, zonder onnodig groot goud-verlies of herhalende backtracking. Het had deze frustraties kunnen besparen als je sowieso na verlies in het basiskamp werd teruggezet, met goud en uitrusting.

Omslachtigheden

Diablo II Resurrected loopt zowel in handheld- als tv-modus uitstekend. Soms zijn er wat kleine foutjes, zoals een vijand die ineens weigert aan te vallen, een ingehuurde mercenary die vastloopt of dat je geraakt wordt terwijl  je buiten het bereik van de tegenstander bent. Kleinigheden die meestal geen probleem zijn.

Het gemis van een muis of toetsenbord wordt op zich goed gecompenseerd, al ben je soms net wat minder snel of precies. Sommige functies zijn wat omslachtiger. Zo is er geen échte zoom-functie, zoals op de PC. Op de Nintendo Switch kun je alleen de resolutie van de Legacy Mode veranderen om alles wat groter te zien. Het is niet mogelijk het spel te pauzeren, ook niet tijdens menu’s. Voor verzekerde veiligheid moet je terug naar het basiskamp. Ik heb het status-scherm voor gehuurde mercenaries ook pas veel later kunnen vinden. Op de PC is het slechts één druk op een knop.

Diablo II Resurrected is altijd online. Om te starten moet je jouw Nintendo Switch-acccount koppelen aan een Battle.net-account, ook als je een offline-personage aanmaakt. Als je jouw held als online-personage instelt, kun je daarmee ook via internet spelen. Je kunt vrienden uitnodigen of het spel zoekt zelf spelers die in jouw party komen. In het spel kom je elkaar dan tegen en kun je samen levels doorlopen.

Momenteel ontbreken nog een aantal online-functies, waaronder de Ladder-modus. Deze volgen in een latere update. Het is natuurlijk leuk om het spel samen te kunnen spelen, al zie ik Diablo nog steeds meer als een single-player ervaring. De beklemmende, donkere stemming en op jezelf aangewezen zijn in de duisternis past toch wat beter bij de sfeer en toon van de serie.

Conclusie

Diablo II Resurrected is vrijwel dezelfde game als vroeger én dat is grotendeels positief. Het spel durft ouderwets donker en moeilijk te zijn en de verslavende gameplay is ongewijzigd. Het nieuwe grafische uiterlijk is erop gebrand de herinnering aan het oude spel opnieuw te genereren, zoals deze game eruit zag en aanvoelde toen hij nieuw was. Audiovisueel is het spel dan ook prima verzorgd. Er is echter nauwelijks vernieuwing te bespeuren, wat je in sommige gevallen duidelijk laat merken dat je geen écht nieuwe game speelt. Toch is Diablo II een enorm groot spel, met een zeer lange speelbaarheid. Je kunt je er bijna oneindig mee vermaken, of je nou een oude fan bent of het fan-favoriete deel alsnog eens wilt beleven.