Detention

Het nieuw opgerichte Red Candle Games pronkte vorig jaar met debuuttitel Detention voor PlayStation 4 en Steam. Vanaf deze week zorgt Coconut Games ervoor dat ook Nintendo Switch-spelers met de Taiwanese titel aan de slag kunnen. Red Candle Games baseerde zich voor de titel op het Taiwanese horrorregime uit de jaren ’60, wanneer de Koude Oorlog een hoogtepunt ervaart. Dit zal voor veel historisch en politiek bewuste lezers hopelijk net zo interessant klinken als voor mij.

Detention begint vrij onconventioneel met de jonge student Wei die in slaap valt bij de les van Ms. Yin. Ondanks het mooie weer van zo-even blijkt na zijn dutje de gehele school ontruimd vanwege een orkaan, totdat Wei de slapende Ray aantreft op weg naar buiten. De twee praten wat en bivakkeren in het schoolgebouw, zodra de brug naar buiten blijkt ingestort. Na deze ietwat saai gebrachte opening schiet het spel écht uit de startblokken…

Ray lijkt plotseling in een compleet andere wereld verzeild geraakt. Waar je ook kijkt, zie je bloedspetters, dwalende zombies of verval. Toch voelt Detention niet zozeer aan als horrorgame, maar meer als point-and-click-avontuur met een grimmige ambiance. De zwervende zombie-achtige wezens ontwijk je door erlangs te lopen met ingehouden adem, terwijl je verschillende voorwerpen verzamelt om verder te geraken. Een met ijzerdraad versperde doorgang? Daar heb je een tangetje voor nodig, terwijl je je gevonden zielenvaluta gebruikt om een vuurtje te doven.

Al puzzelend en vijanden ontwijkend, werk je je zo beetje bij beetje richting progressie. Een leuke twist is dat het spel je nooit daadwerkelijk laat doodgaan. Je krijgt in elk geval nooit een ‘game over’-scherm, maar loopt als vanuit de onderwereld wederkerend terug naar je laatste locatie. Hoewel je de puzzels zonder al te veel moeite oplost, zitten ze wel goed in elkaar. De veranderende omgevingen houden het ondertussen interessant. Toch voelt het in eerste instantie alsof er iets ontbreekt, maar dit vult het tweede deel van de game uitstekend aan.

De exploratieve puzzelgameplay maakt hier plaats voor een waar narratief avant-garde-kunstwerkje. De verstoorde realiteit laat je wisselen tussen jezelf in het heden en het verleden, terwijl je er langzaam achter komt wat zich vroeger heeft afgespeeld. De werkelijkheid van het Taiwanese agressieve regime en het persoonlijke verhaal van studente Ray komen hier perfect samen, terwijl Ray haar acties onder ogen moet zien. Ik kan inhoudelijk niet te diep ingaan op het einde, dat moet je zelf meemaken, maar kan wel vertellen dat Detention zich hier als narratief meesterwerkje presenteert. Ook buiten het verhaal om, schittert de visuele kant van het geheel letterlijk op je beeldscherm.

Conclusie
Helaas kan ik weinig uitweiden over de verhaalinhoudelijke pracht van Detention. Ik kan dit indrukwekkende verhaal alleen maar aanprijzen. Zelden heb ik een game gespeeld die een klein, individueel, verhaal zo goed weet te plaatsen in een grotere context. Om erachter te komen hoe het zit, zul je Detention zelf moeten spelen. Ook visueel blinkt Detention uit, voornamelijk gedurende de tweede helft van het spel. Ergens vind ik het jammer dat het eerste gedeelte louter bestaat uit exploratieve puzzelgameplay, want dit staat uiteindelijk in schril contrast met de meer verhalende tweede helft.