Dandara

Dandara geeft een twist aan het Metroidvania-genre. Je speelt als het personage Dandara die de wereld van Salt zal moeten bevrijden van oppressie. Met een unieke, diagonale manier van bewegen brengt Dandara een frisse wind in het genre: in plaats van lopen en springen zul je van plek naar plek zoeven om het kwaad te bestrijden. Weet Dandara met dit unieke element een sterke Metroidvania neer te zetten?

Pixels en backtracking
Na een korte introductie beland je in de pixelachtige wereld van Dandara om het kwaad te bestrijden. Al zwevend en schietend baan je je een weg door de talloze kamers die onderling verbonden zijn met elkaar. Regelmatig backtracken, een iconische spil in het Metroidvania-genre, vormt een groot deel van de exploratie. Door middel van een kleine tutorial wordt de besturing uitgelegd. In plaats van vrij rond te lopen moet je de joystick een richting geven om een platform te selecteren, om er vervolgens met een druk op de A-knop heen te springen. Deze manier van bewegen kan, ondanks dat het iets nieuws brengt, soms erg frustrerend zijn. Op veel momenten plaatste het spel mij op een ander platform dan ik oorspronkelijk voor ogen had. Timing en precisie zijn, vooral tijdens de baasgevechten, noodzakelijk. Hier laat Dandara af en toe een steekje laat vallen, wat onnodige frustratie brengt. De onnauwkeurigheid is een minder groot probleem tijdens het verkennen van de werelden en het bevechten van de vijanden, waar je iets meer tijd hebt om te reageren. Tijdens deze momenten ervoer ik de unieke besturing als een interessante twist op het genre. Het aanraakscherm van de Nintendo Switch kun je overigens als alternatief gebruiken, alhoewel dat in mijn ervaring nog minder nauwkeurig werkt dan de reguliere besturing.

Buiten het rondzoeven om speel je langzaam maar zeker ook een klein arsenaal aan voorwerpen en wapens vrij om je bij te staan. Sommige voorwerpen zijn noodzakelijk om een nieuw gebied vrij te spelen, in typische Metroidvania-stijl, terwijl andere voorwerpen juist een nieuwe manier geven om vijanden te bestrijden of gevaren te ontwijken. Gaandeweg vind je Salt, een soort ervaringspunten, verstopt in kratjes, kisten of van verslagen vijanden. Salt kun je spenderen in tentjes verspreid over de wereld. Aan de hand van je speelstijl kun je kiezen voor meer levenspunten, drankjes om je levensmeter aan te vullen of juist meer offensieve mogelijkheden. Deze tenten fungeren tegelijkertijd als checkpoints, waar je verschijnt als je doodgaat om je queeste weer voort te zetten.

Geen makkelijke rit
Ondanks allerlei hulpmiddelen is Dandara alles behalve een makkelijke rit. Vijanden en obstakels kunnen een grote uitdaging bieden en de baasgevechten zijn pittig, mede dankzij de imprecisie van Dandara’s bewegingen. Wanneer je levensbalk leeg geraakt, verlies je alle ervaringspunten, wat je voortgang enorm kan belemmeren. Gelukkig heb je de mogelijkheid om de verloren punten weer op te rapen waardoor het niet continue stagneert. Een kaart kun je te allen tijde raadplegen, al kan het soms wat verwarrend zijn. De camera zal namelijk meedraaien met Dandara tijdens het verplaatsen door de wereld, terwijl de kaart altijd hetzelfde perspectief aanhoudt. Hierdoor raakte ik soms hopeloos verdwaald of nam ik de verkeerde deur waardoor ik veel tijd verloor.

Graphics en geluid
Met een pixelart-stijl brengt Dandara een ode aan de klassieke Metroid-games wat het spel zeker niet misstaat. De aangename visuele stijl maakt elke volgende stap duidelijk weet ondanks de pixelige stijl nooit te verwarren. Tezamen met de subtiele muziek weet het een meeslepende atmosfeer te creëren met hier en daar een knipoog naar de Braziliaanse cultuur. Vijanden en personages zijn duidelijk vormgegeven en het design van de verschillende eindbazen wist mij iedere keer positief te verrassen.

Conclusie
Dandara is een fascinerende Metroidvania met een unieke manier van besturen. Met een pittige moeilijkheidsgraad en een ietwat onnauwkeurige besturing hoort regelmatig doodgaan bij de ervaring. Ervaren spelers zullen hier misschien geen moeite mee hebben, maar voor nieuwe spelers kan het erg afschrikken. De unieke elementen in Dandara zorgen voor een frisse wind door het Metroidvania-genre, wat de onvergeefbaar hoge moeilijkheidsgraad soms erg jammer maakt. De pixelige stijl en de muziek maken het tot een atmosferische ervaring, terwijl de unieke besturing het nét de twist geeft die het spel zo vermakelijk maakt. Fans van het genre zullen in ieder geval niet teleurgesteld zijn.