Card Shark – Bedrog van de hoogste klasse

Kaarttrucs hebben een bepaalde elegantie. Het bedrog vloeit voort uit pure behendigheid en bekwaamheid, ontwikkeld tot in de perfectie met slechts veel tijd en moeite als hulp. Daar kan ik alleen maar respect voor hebben. En Card Shark is een spelletje dat precies over deze zenuwslopende manoeuvres gaat. Een makkelijk spelletje om verliefd op te worden dankzij een zwierige kaartendans. Het is zo goed zelfs, dat ik het bijna zou beschuldigen van valsspelen.

Card Shark is nou eenmaal een heerlijke purist. Dit bedrieglijke niet-kaart-kaartspel draait namelijk enkel om de vlugge vingertjes zonder de poespas van een daadwerkelijk kaartspel. In een kort maar krachtig geheel leert de game je de fijnste kneepjes en de kleinste verfijningen in de kunst van bedrog. Verschillende toegankelijkheidsopties, een scherpzinnig verhaal en een unieke kunststijl vormen de kers op de taart. Meer heeft Card Shark niet nodig.

Dealen met de kaarten die je krijgt

Voortgekomen uit liefde voor kaart-manipulatie en een Stanley Kubrick-film vol aristocratie, vindt Card Shark haar podium in een achttiende eeuws Frankrijk. Een turbulente tijd, zo vlak voor de verlichting en de Franse revolutie. Gelukkig sta je er niet alleen voor. Geadopteerd als bedrieger-in-training door de Comte de Saint-Germain (een graaf die echt bestond!), reizen jullie als vriendelijke dieven rond een rococo-Frankrijk op zoek naar arme, rijke slachtoffers. Jullie vormen als dynamisch duo het kloppende hart van het spel en de berovers achter gefluisterde roddels en goudmunten van de Franse aristocraten.

Deze nobele taak gaat eigenlijk altijd gepaard met vele rondjes kaarten: in Card Shark hop je al gauw rond van kaartsalon naar kaartsalon. De rijke artstyle en hoge muziek zetten de misleidende maar edele sfeer moeiteloos. Hierbij hoort een kleurrijker verhaal vol wendingen dat de fijne mix vindt tussen maf en serieus. Al vindt het échte verhaal plaats aan tafel, achter een hand kaarten. De Franse hoge stand houdt namelijk van hun kaartspellen zoals Professor Layton van puzzels houdt. Gelukkig is de Comte is een kaartbedrog-meester suprême en leer je binnen de kortste keren de subtielste trucjes leren. Zo leer je al gauw hoe makkelijk het is om Voltaire te bedriegen in zijn eigen spel.

Doorgestoken kaart

Maar de echte show wordt gestolen door Card Shark’s gameplay-mechaniek. Deze draait volledig om, je raadt het al, het misleiden van je tegenstander. Het enorm interessante aan de vormgeving van de controls is dat het op een onwijs natuurlijke manier de behendigheid en de zenuwslopendheid van het uitvoeren van de kaarttrucs reflecteert. Deze controls nemen namelijk de vorm aan van een soort quick time event. Zo leer je binnen de kortste keren vlug de linker joystick en knoppen op verschillende manieren te manoeuvreren.

Het eerste trucje dat je leert, vraagt je bijvoorbeeld om wijn van je tegenstander bij te vullen en intussen te spieken naar zijn kaarten. Maar hierbij moet je dus rekening houden met zowel de kaarten als de wijn die dreigt over te spoelen. Deze bewegingen (gebaseerd op echte kaarttrucs) worden steeds complexer: van aaneensluitende handelingen voor subtiele handbewegingen tot letterlijke doorgestoken kaarten. Alleen maar tevredenstellender om het allemaal perfect uit te voeren dus!

Het quick time event-achtige element komt tot uiting in de vorm van een meter onderin je scherm. Deze loopt langzaam maar zeker door, met een (soms bloederige) ontmaskering van je bedrog die op het einde van de meter op je wacht. Deze meter loopt door van ronde tot ronde tot je opgeeft of je tegenstander de minimum-inzet niet meer kan bereiken. Naast verschillende moeilijkheidsgraden, kun je het spel ook uitdagender maken door je inzet te verhogen: zo slaat de verdacht-o-meter namelijk enkele stappen over. Deze meter blaast leven en zenuwen in op een overheerlijk simpele manier. Een trucje voor Card Shark zelf trouwens: mocht je ooit een fout maken in een ronde en opnieuw willen beginnen, kun je dat doen door op de touchscreen te drukken in handheldmodus. Card Shark ondersteunt namelijk ook erg goede aanraakbesturing, maar je kunt niet zomaar switchen van het een naar de ander: daarvoor moet je eerst de ronde resetten. Genoeg geld en informatie opgelicht? Dan is het tijd voor een ander salon.

Quelle malchance!

Eigenlijk leer je voor vrijwel elke plek weer een van de andere 28 kaarttrucs. En dat is eigenlijk hoe de gehele gameplay-loop van Card Shark in elkaar steekt. Je leert een kaarttruc, past hem toe en de cyclus herhaalt zich. Hoewel de levels vrij kort zijn, werd het toch wel vermoeiend om bijna iedere keer voor het begin van een level een nieuwe truc te moeten leren. De game had me wel iets losser mogen laten en vaker mijn gang laten gaan met de trucjes die ik al beheers. Daar komt eigenlijk ook bij kijken dat het net iets te makkelijk is om sommige kaarttrucs te vergeten, vooral als er ook andere handelingen erg op lijken. Ik moet wel toegeven dat de game vaak wel heel goed is in net duidelijk genoeg laten zien hoe de controls werken op het scherm.

Gelukkig haalt dit niet per se plezier uit deze game: het maakt het alleen maar duidelijker dat het probleem van Card Shark is dat er niet genoeg Card Shark is. Hoewel het korte verhaal precies een fijne hoeveelheid is voor het spel, mis ik een manier om los daarvan van de tevredenstellende gameplay te genieten. Het avontuurlijke spel is te goed voor haar eigen, misleidende bestwil.

Conclusie

Card Shark is een geslepen spelletje. Met een middeleeuws stijltje en smaakvolle kleuren, maakt het plaats voor een rijke maar ook bedrieglijke sfeer: eentje die perfect is om de aristocratie een metaforische kop kleiner te maken. De controls om de kaarttrucs vol behendigheid uit te voeren zijn onwijs interessant en reflecteren de stress van echte bedrog superbe. Uiteindelijk is het enige probleem waar ik tegenaan loop in Card Shark, dat ik er meer van wil. Het hele spel is immers als één soepele beweging van een meesteroplichter: knap, kundig en niet eens erg om tegen te verliezen.